SU VEGANZA (Ongoing)

CAPITULO ONSE

"Ohmygad, Lian?" gulat kong bigkas ng makita ko ang aking anak habang naglalakad papasok ng bahay dali dali akong tumayo at agad lumapit sa aking anak. Lumuhod ako sa harap nito para magpantay ang aking aming mga mukha.

"A-are you here, honey? How come? Are you alright? How's the flight?" sunud-sunod kong tanong sa anak ko at niyakap ko na siya ng mahigpit. Halos maluha-luha akong bumitaw dito hinagkan si Lian dahil sa sobrang namiss ko ang aking anak at ngayon nandito na siya sa harap ko and this is the happiest day for me. Kailangan kong maghanda ng maraming pagkain para sa pamilya ko.

"Si." nakangiting wika sa akin ng aking mahal na anak at yumakap siya sa akin.

"Te echo de menos, niño."naluluha kong wika sa anak ko habang nakayakap sa kanya ng mahigpit.

"Te echo de menos, mama." ani nito sa akin. Kumalas kami sa isa't isa at tumayo na ako mula sa pagkaluhod ko at kinarga ang aking anak saka umupo sa sofa.

"Te amo." ani ko sa anak ko.

"Te amo, mama. Granpa is here too but he left me on the door because he need to go to the office to surprise papa Steffen." ani sa akin ng anak ko habang malapad ang ngiti na nagkukuwento.

"Como esta tu vuelo?"

"Multa, mama."

"You know mama I find a new friend today." balita sa akin ni Lian na ikinatuwa ko naman.

"Ow, it means you are friendly now." ani ko sa kanya.

Lian cross his arms before answers me. "Nope. I just find this man tried to fool this three crazy Spanish man and I help him." kuwento ng anak ko sa akin.

"What? You're interfering the business of other what if they hurts you?"

"Na, they can't coz there's so much people on that restaurant and they cause me trouble then I have abuelo to resback, you know." wika ng matalino at pilosopo Kong anak sa akin. Akalain mong 5 years palang siya. Actually 4 years palang siya dahil sa birthday niya na next month he wants to acknowledge him as a 5 years boy not a 5 year old baby. So, dominance.

"Don ka magaling e, manghihimasok ka sa iba tapos dahil hindi mo kaya isasali mo ang Lolo mo which is wrong honey. When you enter in that situation make sure that you what and how to go out. It's not mean that you help a person is good. Sometimes there's a consequences. And that consequences maybe put you in danger." mahaba kong wika kay Lian. Ayoko kasing mapahamak siya ang bata niya pa para mangialam sa problema ng matatanda.

"But ma, I am Spanish too. You, dad and Grandpa too and what's the problem if we help? I just want to tell that man that na hende lahat na Español ay shira ulo." sagot sa akin ni Lian at nagtagalog pa na hindi naman tama. Ewan ko ba kong saang alpabeto niya pinagkukuha yan. Haha

"Anak, it's not shira it is sira. S-I-R-A and H-I-N-D-I not hende. Use correct words and pronounciation first before interfering of someone issues." ani ko sa kanya habang nakangiti.

"Ouch. But you gonna help my Tagalog ma, right?" ani sa akin ng anak ko sabay lambing sa akin.

"Difinitely. Lalo na ngayon na may friend kang taga-rito." ani ko sa kanya.

"Go upstairs and sleep. You can use my room on the left side last room."

"Okay."

________

ALEJANDRO's POV

"Yaya, did you find my wallet I think I lost it." ani ko kay yaya Mildred habang tinutusok tusok ng aking hintuturo ang aking sentido.

"Parang hindi ko napansin anak." sagot sa akin ni yaya habang kunot ang noo na tila nag-iisip.

"Saan ko kaya nalagay yon." wika ko sa sarili ko at tinalikuran na si yaya.

"Tignan mo ang suot mong pants kahapon anak baka nandon lang at hindi mo nakuha." wika sa akin ni yaya.

"I will check ya, thanks for reminding me." ani ko kay yaya habang naglalakad pa rin paakyat ng hagdan ng tuluyan na akong makaakyat sa ikatlong palapag ng bahay lumiko muna ako sa kaliwa at lumapit sa isang nakasaradong pinto. Inilabas ko ang susi na kanina ko pa hawak hawak at ipinasok ito sa keyhole at ng marinig ko na ang mahinang click ay agad kong binunot ang susi at dahan dahang tinulak ang pinto at pumasok na sa loob. Humiga ako sa kama at ipinikit ang aking habang inaalaala ang nakaraan. Naging masaya ako sa araw na iyon ngunit hindi niya iyon alam. Pinasaya niya ako sa panahong iyon ngunit hindi niya naramdaman. Naging importante sa akin ng panahong yon ngunit niya alam. Minahal ko na siya sa mga panahong yon ngunit hindi niya alam at hindi niya naramdaman. Mahalaga siya sa akin kahit hindi niya alam naging dahilan siya para gumising ako ng maaga para matikman ang luto niya. Naging dahilan siya para magtrabaho ako ng sobra para mabigyan siya ng magandang buhay. Naging dahilan siya ng aking pagkaabala para hindi niya mahalata na nahuhulog na ako sa kanya. Naging dahilan siya sa pag-uwi ko ng maaga para lang makita at makasalo siya sa hapunan. Naging dahilan siya para magising ako sa gabi para tignan at e-check ang sitwasiyon niya. Siya ang naging dahilan para unti-unti akong magbago at pilit binabago ang aking sarili dahil sa kanya muli akong naging tao dahil sa muli ay tumibok ang aking puso. Siya ang naging dahilan para mabuhay ulit at maging masaya ulit ngunit ang mga dahilang yon ay biglang naglaho ng bigla nalang siya nawala ang akala ko tatagal na kami ang akala ko mananatili siya sa tabi ko ngunit hindi iyon nangyari. Hindi ko alam na ang buhay Kong unti-unti ng nagkukulay at unti-unti ng nagbago ay muling magdidilim. At naging dahilan para magbago ang dapat hindi at mangyari ang hindi dapat mangyari.

Siya ang naging dahilan ng lahat ng ito at gusto kong siya ang maging dahilan sa mga natitirang taon ko. Iminulat ko ang aking mga mata at sabay ng pagmulat ko ang pagkatambad ng larawan ng babaeng pinakamamahal ko. Ang ganda niya sa suot niyang silk na dress na hanggang tuhod. Ang sweet ng mukha niya at ang mga ngiti niya ay nakakahawa. Napangiti ako habang nakatingin sa larawan niya at muli kong ipinikit ang aking mga mata para muling alalahanin kong paano ito magsalita kong gaano kaganda ng kanyang mga tawa kong gaano siya ka cute sa mga suot niya. At miss na miss ko na ang init ng katawan niya sa tuwing magkayakap kaming natutulog. Hindi man niya alam na gustong-gusto ko ang ginagawa niya sa akin pero alam ko sa sarili ko na masaya ako at kinikilig siya sa simpleng pagtabi ko sa kanya.

"I miss you. I really really miss you. Please come back to me. Be my home. Lia."