SU VEGANZA (Ongoing)

CAPITULO SEIS

"Why Lian is not here? Akala ko magkasama kayo at ni papa." may himig na lungkot na turan sa akin ni Steffen ng makarating kami ng bahay at ng madatnan niya na tanging katulong lang ang nandoon at wala ang maglolo.

"Nope. Iniwan ko sila doon sabi ni papa ako lang daw ang uuwi dito to check you." sagot ko naman sa kanya na ikinadismaya niya saka dahan dahang umupo sa sofa.

"Don't worry Steffy you will see them when we go back to Spain." sagot ko naman sa kanya at umupo sa tabi niya ang kaso lumayo siya sa akin at umiwas ito sa akmang pag-akbay ko sa kanya habang ang inis na nakatingin sa akin kaya tinignan ko siya na nagtataka ngunit tinignan niya lang ako ulit ng malamig.

"What?" kunot noo kong tanong kay Steffen at tuluyan ko na siyang hinarap. "What's your problem?" tanong ko ulit sa kanya.

"Don't worry Steffy you will see them when we go back to Spain." inis na wika sa akin ni Steffen at ginaya pa niya ang tono ng aking pagkawika na nagpatawa sa akin na mas lalong nagpainis naman sa lalaki. Tumatawa akong lumapit kay Steffen at niyakap ito.

"I'm sorry, Steffen. Starting today I will call you Anna and you will call me Steffy. Let's change our name as punishment to each other kong magkakasala tayo sa isa't isa." suhestiyon ko sa kanya na agad naman itong lumayo sa akin ng tuluyan.

"Talk your self Steffy." inis na wika sa akin ni Steffen with matching kumpas ng kamay sa akin saka naglakad papuntang kusina. Muli ay tumawa ako dahil sa hitsura at ginawa nito at sinundan ko ito papuntang kusina. Magluluto ito kaya tutulungan ko siya sa wakas makakasama ko na siya ulit at matitikman ko ulit ang masarap nitong luto.

_______

Kasalukuyang nakatayo ako dito sa loob ng opisina ni Steffen habang pinapanood ang kaharap nitong building na halos magakasingtaas lang sa building na kinaroroonan ko ngayon. Tinitignan ko ang bawat anggulo at detalye ng building kahit Hindi ko naman alam at naintindihan at ang bawat detalye at sulok nito. Ni hindi ko nga alam kong paano dinrawing ng architect ang building at kong paano nagawa ng mga contructor ang building kong paano mag-utos ang Engineer at kong paano ang sahuran ng mga nagtatrabaho doon. Paano kaya mag-isip ang taong gumuhit ng building na yan? Paano niya kaya sinimulan ang pagguhit kailangan ba bilang ang bawat pagguhit niya? At kailangan ba pantay lahat o baka naman may naiguhit siya na hindi niya lang napansin at nagpa-iba ng drawing na hanggang ngayon wala pa rin siyang malay.

Nagtataka ka kong bakit ko naisip ang mga bagay na to no? Kasi minsan may mga bagay tayong tinitignan lang ang panlabas na anyo o ang physical na nakikita natin hindi natin naisip ang mga pinagdaraanan nila kong nila binuo ang isang bagay. Kong paano nila ito pinaghirapan at pinaganda. Hindi lahat ay maganda sa loob minsan mukha lang yon pala maraming problema ang napapaloob. Katulad nalang ng buhay ko akalain mong masaya ako pero hindi. Dahil may kulang pa. Hindi ko pa kasi nakalimutan ng lubos ang lahat na nangyari sa akin lalo na't maraming bagay ang nagpalaala sa akin.

Sa tingin mo ba masaya na ako? Of course, yes. Masaya na ako dahil nandiyan ang mga taong mahal ko pero minsan natatanong ko sa sarili kong masaya ba talaga ako. May time na masasagot kong oo ang sarili ko but may time din na hindi. It is because naaalala ko ang aking nakaraan na pilit kong iniiwasan at pilit kong kinakalimutan. Ang malaking tanong. Makakalimutan mo ba talaga ang nakaraan? Sa akin NO. You can't easily forget the past lalo na kong nagbigay ito sa iyo ng malalim na sugat o labis na kasiyahan. Hindi mo naman mapigil ang sarili mo na huwag mong alalahanin ang nakaraan dahil kusang nagbubukas ito sa iyong isipan dahil kusa mo nalang siya maalala at maisip. Kahit saktan mo pa ng paulit-ulit ang iyong sarili hindi talaga siya mawawala kahit nga sa pagtulog madadala mo pa  at mapapanaginipan. How sad. Kaya kahit anong iwas hindi at hindi mo talaga ito maiiwasan.

Past is part of your life without past you have no future and you are not here today reminiscing your past and thinking about your future. But before you think your future, just move and create it with all of your heart and make it sure that you do it well, that's why your future is better than what you have today. "Planting the seeds of sweats today you will harvest your success tomorrow."

Inalis ko ang aking paningin sa building at umupo sa sofa habang ang dalawang paa ko ay nakaangat ng makarinig ako ng katok mula sa labas ng pinto.

"Come in." ani ko sa taong kumakatok sa labas ng pinto. Mayamaya lang ay narinig ko na ang pagbukas ng pinto at ang mga yabag na papalapit sa akin. Alam kong si Nessa ito base sa yabag na gawa ng kanyang takong.
"Good morning ma'am, Saunders." magalang na bati nito sa akin habang nakangiti.

"Good morning, Nessa. This a good morning for us. How may I help you?" nakangiti kong wika kay Nessa at nag-inat pa ng katawan.

"Ma'am may tumatawag po ako sa inyo kanina pa para po sana ipaalam sa inyo na may taong kanina pa gustong kumausap kay sir Steffen pero wala siya kaya naisip kong ikaw nalang ang makipag-usap sa kanya kasi ayaw niyang maniwala na wala dito si sir e." mahabang wika sa akin ni Nessa.

Uh-uh. Kanina pa palang may tumatawag sa phone ni hindi ko man lang namalayan dahil sa busy ako sa kakaisip sa building at sa aking nakaraan. Hay. "Bakit daw? Ano daw ang kailangan nila Ness?" tanong ko kay Nessa at tumayo na mula sa pagkakaupo.

"I don't know ma'am but the secretary said that her boss wants to talk to sir Steffen. I tell them that sir Steffen is not here but they don't accredited."

"Who's this boss is?"

"I don't know ma'am."

"Okay. Then connect me to them."

"Okay ma'am."

"Thank you, Ness."

"It's my obligation ma'am." sagot nito sa akin saka umalis na sa aking harapan. Inihatid ko ng tingin si Nessa hanggang sa makalabas na ito ng pinto at tanging pintuan nalang ang aking nakikita ng mayamaya lang ay tumunog na ang telepono na nasa ibabaw ng mesa ni Steffen na kaagad ko namang nilapitan at sinagot.

"Hello, good morning. How may I help you?" magalang kong sagot sa telepono.

"Hello. Can I speak to Mr. Saunders?" anang babae sa kabilang linya.

"I'm his wife you can tell me what you want." sagot ko naman sa babae na nasa kabilang linya. Yes. I am married to Steffen. Fake married. Why fake married? Because we're cousins that's why fake. Ang father ni Steffen at ang mother ko ay magpinsan at huli ko nalang nalamanna magpinsan kami dahil hindi naman sinabi ng mga magulang ko sa akin bago sila namatay at pinapalabas naming mag-asawa kami ni Steffen para wala ng kukwestiyon sa kaugnayan ko kina Steffen dahil ayaw na nilang maungkat pa ang pagiging bastards ng nanay ko. Yeah. Anak lang sa labas ang nanay ko na naging dahilan para magtago siya sa mga kamag-anak ng Lolo ko dahil galit ang mga ito sa nanay nito but when Tito Santi knew me and found that I am his cousins daughter kinuha nila kaagad ako at pinalabas na asawa ako ni Steffen. Steffen is bisexual at wala rin siyang plano mag-asawa because we have Lian na naging anak namin accidentally.

"My boss wants to speak to you ma'am." anang babae sa akin.

"Okay." sagot ko naman at mayamaya ay narinig ko na ang boses ng lalaki.

"Hello. Can I speak with Steffen Saunders?"

"I'm his wife you can tell me what you want sir. By the way, may I know your name please."

"Your secretary didn't tell you that I am Alejandro Zaragoza?"

______

😮😲😲😳😳