Desperate Plea (Complete)

11

Ang gandang bata... Kamukha ko nga.  isip ko yan.  Hindi ko alam kung ilang minuto ko ng tinititigan ang isang paslit na sobrang himbing ng tulog at hindi ko rin mapigilan ang maiyak. What did I do??? Bakit hinayaan ko si Annabelle na magtiis at wala ako sa tabi niya sa panahong kailangan niya ako....

Ngayon ko lang napagtanto na medyo distant nga sa akin si Genesis at si Tres at lahat ng masasakit na salita nito sa mga babae ko ay nagawa nito dahil kapatid  rin nito ang sinasaktan ko. BAkit ang stupid kong tao?? Hinayaan ko ang dalawang nilalang sa panahon na kailangan nila ako.

"I am so sorry baby... Dont worry babawi ako sa inyo ni mommy... kahit parusahan niya pa ako ng todo... dahil sa pananakit ko sa kanya tatanggapin ko yun... Just let me be.. Just give daddy a chance huh?"

Napangiti ako ng ngumiti rin ang baby ko kahit tulog ito.

"Hindi ka pa ba uuwi Karlos?" dali-dali kong pinahid ang luha ko nang pumasok si Annabelle sa loob ng kwarto

"Ahh. ahm, Annabelle... baka pwedeng dito muna ako hanggang sa gabi, gusto ko lang makita yung... yung baby natin---"

"Ano ka ba naman?? Makikita mo pa siya sa ibang pagkakataon, Umuwi ka na. Kung tutuusin nga wala kang karapatang tawaging anak mo si Vida." reklamo nito sa akin,. mahinang sabi nito

Ouch.. MAsakit yung binitawan nitong salita.. pero . Naintindihan ko...

"Pero anak ko pa rin si Vida."

"Bukas ka na dumalaw ulit. Gagawa ako ng schedule kung kailan mo makikita ang bata.."

"No you cant do this to me, Annabelle."

"I can do it to you, Karlos. Enough na nga siguro na nalaman mong anak mo si Vida.. Sige na umalis ka na.... magpapahinga pa ako..."

Eksaktong dumaan ito sa harap ko kaya hinagilap ko ang braso nito.

"I am sorry. I was a jerk." mahinang sabi ko sa kanya.

Pero sampal ang inabot ko sa kanya...

"yeah you are so right.... You are always a lousy jerk... anong magagawa ko sa sorry mong yan? Kakainin ko yan. The hate of you." duro nito sa akin at nasaktan ako pero naintindihan ko siya.

"Hindi ka ba aalis o tatawagan ko si Genesis para hindi ka na makakapasok pa sa bahay na 'to kahit kailan?" tinitigan ko siya sa mata nito at alam kong nanunubig din yun tulad ko... Gusto kong umiyak pero natatakot akong baka lalo niya akong kamuhian.

"Nagsisisi ka ba na nakita mo  pa ako?" natatakot ako sa isasagot niya pero umaasa akong hindi niya yun masasagot. Kahit kunting pagmamahal lang... alam ko meron pa..

"Yah know what, Karlos??? Yung  nakilala at mahalin ka ang pinakamalaking pagkakamali na nagawa ko sa buhay ko. At ayokong umuwi pa, kaya ayokong makita ka pero andyan si Vida, whether I like it or not, ama ka ng anak ko." pinahid nito ang luha na naglalandas sa mukha nito..."kaya nga naaawa ako sa anak ko dahil ikaw pa ang ama niya. Wala ka namang kwentang tao...