Kuzey Esintisi

Stalkerlık Davası

Babamdan ilk defa kolayca izin almıştım. 26 yaşında koca kadın oldum hala babamdan izin alıyorum evet. Ve sevgili babacığımın da bu izni bu kadar kolay vermesinin sebebi artık sözlü olmam. Belki Kuzey izin vermez diye bile düşünüyordur. Olabilir yani. Şu yaşlıların kafasını ne yaparsanız yapın değiştiremiyorsunuz maalesef.

Bilmiyor ki Kuzey'den izin almayacağım. Yani söylemeden uzaklaşmayacağım tabi. Bara gittiğimiz gece aldım ben boyumun ölçüsünü..

Merve dediği gibi yarım saat içinde yanında Damla'yla kapımda bitti. Minik ama ağır çantamla bindim arabaya. Gidene kadar uyurum da ben şimdi oh mis.

"Dertliyum kederliyum da her nedensa ağlarum, moduna mı giriyoruz aşkım?" Karadeniz gelini olacağım diye her laf atışları bu tarz olduğu için alıştım artık.

"Ağlamak için çok güzel bir nedenim var yalnız! Ee nereye gidiyoruz?" Konu değiştirme uzmanlığım genelde kızlara pek sökmez ama hadi inşallah diyelim.

"Ağva'ya kaçırıyorum sizi rezervasyonu bile hallettim. Ama sen Kuzey'i bi ara istersen. Haberi olsun." Kızlar durumu bildikleri için üzerime gelmemeyi seçmişlerdi anlaşılan. Yoksa bu canavarlar üzerinde hiç bir taktik işe yaramaz.

"Arayacağım zaten." İçimden hiç gelmeyerek telefonu çıkartıp aradım Kuzey'i.

"O değilde bir de şimdi Lina açıp Kuzey müsait değil ne vardı falan diyormuş?" Damla'ya sövecektim ki Kuzey'in sesi kulağıma ulaştı.

BENİ GAZA GETİRMEYİN BEEE!

"Güzelim.. günaydın."

"Sana da günaydın. Nerdesin sen? Hafta sonu neden bu saatte uyandın?"

"Uyuyamadım ki... Esas sen niye uyandın bu saatte?" Aramız şu sıra o kadar tuhaftı ki gerginliğimiz sesimize yansıyordu resmen.

"Kızlarla çıktık. Bu hafta sonu Ağva'ya gideceğiz. Biraz kafamı toplamam lazım..."

"Defne neden ayrılık konuşması yaptığını hissediyorum?..."

" Ayrılık konuşması değil... Sadece... Bilmiyorum Kuzey, benim gerçekten kafamı toplamaya ihtiyacım var. Etrafta barut fıçısı gibi geziyorum. Sokak ortasında eski sevgilini.. pardon eski nişanlını tartakladım, trafikte sürekli kavga ediyorum, işte desen insanlar bana bir şey söylemeye çekinir oldu. Ben kendimi tanıyamıyorum! Tamam çokta sevgi kelebeği değildim önceden. Ama seninle öyle oldum. Yine seninle sinir hastası oldum gerçi.. Neyse işte boşver. Biraz kız kıza vakit geçirmeye ihtiyacım var."

"Tamam güzelim nasıl istersen öyle olsun. Bundan sonra seni üzmek yok. Git dinlen sen. Bende hafta sonumu seni özleyerek geçireyim..." Üzgün bir ruh hali içinde olsam da gülümsemiştim bu söylediğine. Özler beni değil mi? Benden başkasını düşünmez? "Güzelim.. sıkıldığımda arasam. Yani rahatsız etmezsem?"

"Saçmala Kuzey tabiki arayabilirsin..."

"Tamam o zaman size iyi dinlemeler. Seni seviyorum güzelim.."

"Ben daha çok..." Kuzey'in gülümseyen sesini duymak içime işlemişti ve kesinlikle bana iyi gelmişti. Telefonu kapatıp arka koltuğa ayaklarımı garip bir şekle sokarak uzandım. Tavanlarla olan garip ilişkimi devam ettirip arabanın tavanını kestim bir süre.