Cinayet Ayrıntılarda Saklı (Tamamlandı)

13.

Koskoca bir otel. İçinde sadece 14 kişi. Aralarından 12-si şüpheli. Bir cinayet ve sayını bilmediğimiz katiller.

Her gün bir olay, bir karmakarışıklık. Ve bir oyun. Oyun oynuyorlardı. Katiller bize oyun oynuyorlardı.

Belki de bayan Elizabeth'in dosyasının değiştirilmesi ve orada ne yazdığını yalnız benim biliyor olmam katillerin bana oynadığı bir oyundu. Hedefi bana çevirmek istiyorlardı.

Az sonra Salvador yeniden odaya girdi. Yüzüne bakmadan odadan çıkmaya yelteniyorken konuştu.

"Aynı dosyadan bir tane daha göndericekler." Sertçe yutkundum.

"Neden?" diye sordum arkamı dönerek.

"Onaylamak için. "

"Bana inanmıyor musun?" dedim acıyla.

"Mesele sana inanıp inanmamam değil Aria."

"Ne peki?" Sustu.

"Bak Aria-" derken kapı çaldı. Bir polis içeri girdi ve elindeki dosyayı Salvador'a uzattı. Salvador teşekkür ettikten sonra polis dışarıya çıktı. Odaya sessizlik çökmüştü. O dosyanın içinde yazılanlar benim haklı olduğumu gösterecekti Salvador'a.

Kısa bir bakışmadan sonra yavaşça dosyayı açtı. Siyah gözleri bir süre dosyanın üzerinde gezindi sonra yeniden benimle buluştu. Hayretle bakıyordu bana. Benim kalbim heyecandan patlayacak bir vaziyette atarken o hiç bir şey söylemeden dosyayı bana uzattı.

Bakışlarını hiç sevmemiştim.

Dosyayı elime aldım ve yutkunarak okumaya başladım. Gözlerim hayretle büyümeye başladı ve kalbim gördüğüm yazıların şoku ile bir az daha hızlı atmaya başladı.

Burada az önce Salvador'un bana verdiği dosyada yazan şeyler yazıyordu!

"Ama bu...bu olamaz! Ben gördüm! Kendi gözlerimle gördüm! Burda böyle şeyler yazmamıştı. Yemin ederim gördüm!" dedim gözlerim dolarken. Ellerim titremeye başlamıştı ve ben korkuyla dosyayı yere attım. Emindim, görmüştüm! Orada öyle şeyler yazmamıştı!

Salvador yanıma gelerek beni tutup sakinleştirmeye başladı.

"Aria sakin ol lütfen. "

"Eminim! Eminim! Yemin ederim başka şeyler yazılmıştı orada." Kahretsin! Yalancı durumuna düşmüştüm! Ve benim şahidim olacak kimse yoktu! O dosyayı yalnız ben görmüştüm.

"Aria sakin ol." Ben bir türlü sakin olamıyor sinirle ağlıyordum! Ne yapacaktım ben? Kimse inanmayacaktı bana! Söylediklerim yalan çıkmıştı! Inanmayacaklardı!

"Aria!" diye sakince kollarımdan tuttu Salvador. " Sakin ol! Otur, konuşalım."

"Ba-bana inanıyorsun değil mi?" diyerek acıyla gözlerine baktım. O ise hiç bilmediğin bir hüzünle baktı gözlerime.

"İnanıyorum. " dediğinde şoka uğradım. Gerçekten inanıyor muydu?

"Ama dosya-"

"Dosya umrumda bile değil. Otur lütfen. Anlat bana baştan. " diyerek beni sakince koltuğa oturttu.

"Restorandan çıkmış odaya geliyordum. Polis yaklaştı ve dosyayı verdi. Sana iletmemi istedi. Sonra gitti. Elimde dosyayla kolidorun ortasındaydım. Yavaşça yürüyerek açıp açmamak konusunda karar vermeye çalışıyordum. Sonunda açmaya karar verdim ve tam dosyayı açacakken Jason beni çağırdı. "dediğimde bir şeyler yerine oturmaya başladı. "Poşetleri mutfağa götürmemi istemişti. Dosyayı masanın üzerine bırakarak poşetlere birlikte mutfağa gittim. Döndüğümde Jason diğer poşetlerle mutfağa geliyordu. Sonra dosyanın yanına gelip elime aldım ve açıp okudum. Sonra da buraya gelip sana verdim. "