Cinayet Ayrıntılarda Saklı (Tamamlandı)

18.

Nasıl bir olayın içindeydim ben? Nasıl bir ateşti bu? Her saniye daha çok yakmaya başlıyordu. Beni kül ediyordu...

Ve ben bir anka kuşu olmayı diliyordum.

Oysa benim küllerim bile toz olacaktı.(alıntı😉)

"Yemin ederim! Yemin ederim duymuştum Salvador! Orada konuşmuşlardı! Buluşacaktılar. Gerçketen!......" Dakikalardır susmuyor delirmiş gibi konuşuyordum.

"Aria! Tamam! Sakin ol, lütfen. " diyerek beni kollarımdan tutarak koltuğa oturttu Salvador.

"Ben katil değilim! Biliyorsun değil mi?" dedim bir kez daha acıyla. Salvador bir süre sessiz kaldı. Sonra yutkundu ve acıyla "Biliyorum." dedi. Neden acı çekiyordu?

"Aria sen iyi değilisin. "

"Anlamadım?"

"Buradan gitmelisin. Bu işin içinden çıkmalısın." dedi. Belki de tek ihtiyacım olan şey buydu. Ama ben ona bir söz vermiştim ve neyin pahasına olursa olsun sözümü tutacaktım.

"Hayır. " dedim ve oturduğum koltuktan kalkarak yatak odasına girdim. Berbat günler geçiriyordum ve kafam çok kötü ağrıyordu. Yine bir sancı girirken kafama ayakta duramayıp yere düştüm.

Tanrım! Çok kötüydüm! Kafamın içinde bomba patlıyordu sanki!

Hızla odanın kapısı açıldığında geçen seferki adının Salvador olduğunu söyleyen adam girdi içeri.

"Aria iyi misin?" diyerek telaşla yere oturdu. Yüzüme dokunacakken geri çekildim.

"Beni nereden tanıyorsunuz?" Karşımdaki adam şaşırdı ve ne diyeceğini bilemez halde bana baktı.

"Aria..." dedi acıyla. "Kendine gel! Lütfen kendine gel. Hatırlamaya çalış. "

"Neyi?" dedikten sonra kafama bir sancı daha girdi. Sonra ne oldu bilmiyorum ama yine karanlığın içindeydim.

***

Ne zaman uyuduğumu hatırlayamadığım bir uykudan ayrıldım. Neden ne zaman ve nasıl uyuduğumu hatırlamıyordum?

"Aria?" diyen Salvador yatağımın yakındaki sandalyede oturmuştu.

"Efendim?" dedim.

"Beni hatırlıyor musun?"

"Neden her kalktığımda bana aynı soruyu soruyorsun? Seni neden hatırlamayayım ki?" dediğimde rahatladı.

"Sana herşeyi anlayacağım. Bilmeye hakkın var."

"Ne oldu? Bir şey mi oldu?" diyerek kalkmaya çalıştım. Beni geri yatırırken konuşmaya başladı.

"Sakin ol. Anlamıyorum. " dedi ve gözlerini kapatıp açtı. "Aria sen unutuyorsun. Bir şeyleri unutmaya başladın. Bayılıyorsun ve kalkıyorsun yaşadığın şeyleri hatırlamıyorsun. Beni hatırlamıyorsun. Yaptığın şeyleri... hatırlamıyorsun. "

"Na-nasıl?" Kafamda olan boşluğun sebebi bu muydu? Ama hatırlamıyordum ki.

"Aria hasta olabilirsin. "

"Hayır! Hayır! Ben hasta değilim. Öyle bir şey yok!" Bir süre bir şey demedi.

Hasta mıydım ben? Bay Jamie'nin dedikleri doğru muydu? Ben...ben bir katil miydim? Kadını ben mi öldürmüştüm?! Öldürdüğümü unutmuştum.

Dolu gözlerimle Salvadora baktım.

"Ben mi yaptım?" dedim hayatımın en berbat anını yaşarken. Biterdim ben. Herşey biterdi.