32

450 50 7
                                    

წინა თავები არ გამოგრჩეთ :33 ;))

Author's POV

"მამიკო"
სახლში შესვლისას პირველი რაც გაიგო თეოს ყვირილი იყო.
პატარამ ქაი დანახვისთანავე გადააგდო სათამაშოები და მის მკლავებში მოთავსდა.

"მოგენატრე?"
ისე შეეკითხა ჯონგინმა რომ ვითომც პასუხი არ იცოდა.

"ძაალიან"
უთხრა და თან თავს უქნევდა.

"კარგი ბიჭი იყავი ხო?! სეჰუნს ხომ უფრთხილდებოდი?!" (კაი ხო დედიკო ეწერა აქაც🤣)
ჰკითხა და მომენტალურად სეჰუნისკენ გააპარა თვალი.

"კი. კარგი ბიჭი ვიყავი და მასზე ვზრუნავდი"
უთხრა და ქაის ლოყაზე აკოცა.

"ყოჩაღ"
უთხრა და ძირს ჩამოსვა. ბიჭიც თავის სათამაშოებს დაუბრუნდა.

"ჯონგინ, როგორი იყო იქაურობა?!"

იურაც გამოჩნდა და კითხვასთან ერთად გადაეხვია შვილს.

"ყველაფერი შესანიშნავადაა და მგონი ყველა პრობლემაა მოვაგვარე."

"ძალიან კარგი. შეგიძლია ოთახში დაისვენო. დარწმუნებული ვარ სეჰუნს ძალიან მოენატრე"
უთხრა და თვალი ჩაუკრა.

"რა თქმა უნდა, და მეც ძალიან მომენატრა."
თქვა და სეჰუნი უფრო ახლოს მისწია მასთან.
უმცროსი ცდილობდა რომ ქაი მოეშორებინა რადგან თავს უხერხულად გრძნობდა იურასთან.

"და ხო, თეოზე არ იღელვოთ. მე მივხედავ"

ქაის იურას სიტყვები ესიამოვნა. სეჰუნს ხელი ჩაჭიდა და ისე ავიდნენ ოთახში.

ქაი უკვე საწოლზე იყო მოკალათებული.

"შეგიძლია დაისვენო. მე რამე დასალევს მოვიტან"

თქვა და კარებისკენ დაიწყო სიარული. ქაიმ გააზრებისთანავე დატოვა თავისი კომფორტული საწოლი და უკვე კარებთან მდგომ სეჰუნს მაგრად ჩაებღაუჭა იმის ნიშნად რომ არ გასულიყო.

"ჰიონ"
უმცროსმა ყვირილისავით უთხრა. (არ ვიცი როგორ აღმწერა სხვა 🤣)

Mister Untouchable~[SeKai] ✅ |Georgian Translation|Where stories live. Discover now