Ο Μπάτσος! [Park Jimin FF]

Κεφάλαιο 28ο

Πήγα σαν κύρια και το πήρα λες και το έκλεβα. Οκ ήμουν για κλάματα. Ήταν τραγικό και έκανα τζάμπα όνειρα για το διπλό κρεβάτι. Αυτό είναι αδικία!!

Καθώς ανέβαινα με το ασανσέρ.

Κάτσε, εγώ γιατί δεν πήρα πριν το ασανσέρ και κατέβηκα τρεις ορόφους τρέχοντας?? Δεν ήξερα πως ο έρωτας σε κάνε ποιο χαζό. Τέλος πάντων έκανα και γυμναστική δεν πειράζει.

Που είχα μείνει, αα ναι, ρε γαμώτο αφού θυμάμαι πολύ καλά πως υπήρχε ένα κλειδί. Μονο, 1 κλειδί! δε είμαι ούτε ηλίθια,ούτε στραβή. Το θυμάμαι πολύ καλά, αλήθεια λέω.

Το κουδούνι χτύπησε και κοίταξα το κλειδί για να δω σε ποιο δωμάτιο θα είμαι. Ο Jimin ήταν στο 316 και εγώ ήμουν στο...319!?! Οκ μάλλον κάποιος μου κάνει πλάκα.

Κοιτούσα το κλειδί μήπως δεν έβλεπα σωστά κι όταν σήκωσα το κεφάλι μου είδα τον Jimin ακριβώς μπροστά μου.

"Αα" αναφωνισα τρομαγμένη

"Συγνώμη αν σε τρόμαξα, ελεγα να μην πας στο δωμάτιο σου για να φύγουμε τώρα. Έτσι και αλλιώς τα πράγματα είναι στο δωμάτιο μου και είσαι ντυμένη"

"Εμ...ναι οκ πάμε"

Στο αυτοκίνητο

"Το βρήκες το κλειδί έτσι;; Ξέχασα να σε ρωτήσω πριν" είπε και έσπασε την σιωπή που επικρατούσε ανάμεσα μας.

"Ναι, ευτυχώς ήταν πάνω στο τραπέζι ακόμα"

"Που πάμε" ρώτησα

"Λοιπόν σκέφτηκα να πάμε σε μια καντίνα η οποία είναι αρκετά φημησμένη για το φαγητό της. Στην αρχή σκέφτηκα να πάμε σε κάνα μπαρ αλλά θα ήμασταν αρκετά κουρασμένοι και οι δύο από το ταξίδι"

"Μμ...ωραία άρα θα φάμε" είπα κι μπόρεσα να δω ένα στραβό χαμόγελο. Ασυναίσθητα χαμογέλασα και μετά υπήρχε σιωπή μέχρι να φτάσουμε.

[...]

Βρίσκομαστε έξω από την πόρτα του δωματίου.

"Να έρθω μέσα να πάρω τη βαλίτσα μου η όχι;;"

"Πάνε να ανοίξεις και θα στην φέρω εγώ" απάντησε και αυτό έκανα που μου είπε.

Πήγα στο δωμάτιο και έβαλα την κάρτα αλλά η πόρτα δεν άνοιγε.

"Όλα καλά;;" Ρώτησε

"Εμ θες να προσπαθήσεις και εσύ γιατί δεν ανοίγει η πόρτα" προσπάθησε δύο φορές αλλά τίποτα, κάποια στιγμή ανοίγει μια κυρία από μέσα

"Συγνώμη τι θέλετε;;" ρώτησε η κυρία

"Εδώ είναι το δωμάτιο μου εσείς τι κάνετε εκεί μέσα" είπα