Ο Μπάτσος! [Park Jimin FF]

Κεφάλαιο 46ο

"Να ζήσετε" μας ευχήθηκε τώρα γιατί μάλλον δεν πρόλαβε να μας πει στην εκκλησία διότι έπρεπε να μαζέψουνε τα πράγματα για να έρθουνε εδώ.

"ευχαριστούμε" είπαμε και αρχίσαμε την φωτογράφιση.

[...]

"Προς στιγμή νομίζαμε πως δεν θα έρθετε" είπε η Jisoo ενώ κόβαμε την τούρτα

"είναι δυνατόν να μην έρθουμε σήμερα" είπε ο Jimin και μου έδωσε να φάω τούρτα

"σωστά" είπε και γέλασε

[...]

Έπεσα με το νυφικό πάνω στο κρεβάτι ανάσκελα και είπα

"Νομίζω πως ήταν υπέροχα σήμερα έτσι"

"Δεν το νομίζω, είμαι σίγουρος" είπε

[...]

Μετά από 4 χρόνια

"κορίτσια ελάτε ο μπαμπάς πρέπει να φύγει" φώναξε ο Jimin και τα τρία κορίτσια κατέβηκαν τρέχοντας

"τώρα μπαμπά" είπαν ταυτόχρονα οι μικρές

"Καλημερα μωρό μου πως είσαι" με ρώτησε και μετά με φίλησε

"καλά μωρό μου, αντε αγάπες μου κατέβειται" φώναξα τα κορίτσια μου για να πάνε στο σχολείο

"Τώρα μαμά" είπαν και άρχισαν να κατεβαίνουν τις σκάλες

"αντε καλέ, τι κάνετε τόση ώρα" είπε και πήρε στην αγκαλιά του τις δίδυμες

"πάμε Jennie μου" είπε στην μεγάλη και ακολούθησε από πίσω

"Καλή δουλειά μωρό μου, καλό μάθημα κορίτσια μου" είπα και έδωσα σε όλες από ένα φιλάκι. Τους χαιρέτησα και μπήκα μέσα.

"Μαμά" είπε με την γλυκιά του φωνή ενώ έτριβε το ματάκι του το αγόρι μου

"ναι μωρό μου" απάντησα και πήγα να τον πάρω για να μην πέσει στα σκαλιά

"έφυγε ο μπαμπάς" ρώτησε

"ναι μωρό μου γιατί" ρώτησα

"ήθελα να τον χαιρετήσω" απάντησε

"δεν πειράζει, όταν θα έρθει θα τον δεις" είπα και τον φίλησα στο μάγουλο

"καλά" συμφώνησε

[...]

Τα χρόνια περνούσαν ευχάριστα, κάποια στιγμή βγήκαν και τα παιδιά απ την φυλακή. Αρχίσαμε να ξανά μιλάμε αλλά αυτό στην αρχή δεν άρεσε καθόλου στον Jimin. Στην συνέχεια όμως το συνηθισε και δεν μου έλεγε κάτι, αν και πάντα λίγο ζήλευε.

Τα παιδιά μεγάλωναν και γνώρισαν αργότερα τα αγόρια. Τους συμπάθησαν αρκετά θα έλεγα, ειδικά τον jhope και τον Tae.

[...]

Καθομασταν σαν οικογένεια όλοι μαζί στο μεγάλο σαλόνι του σπιτιού, σκεπασμένη με τις χνουδοτες κοβερτουλες μας και τις σοκολάτες που είχε φτιάξει ο Jimin για εμάς.

"μαμά" ρώτησε η μεγαλητερη κόρη

"ναι μωρό μου"

"πως γνωριστήκατε με τον μπαμπά" ρώτησε

Και τώρα τι απαντάς;;

Οτι ήταν ο πατέρας μου και πως τελικά έτσι το ήθελε η μοίρα και τώρα ήμαστε μαζί;;;

Άπαπα με τίποτα!

"ήταν φίλος τον θείων σας και απλά κάποια μέρα έτσι όπως δούλευαν έτυχε να τον γνωρίσω" καλά η ειρωνεία στο φουλ αλλά υγεία μωρέ.

Ο Jimin μου χαμογέλασε γιατί κατάλαβε ότι ήταν ότι ποιο κουλό  μπορούσα να πω διότι ο Jimin είναι μπάτσος ενώ τα παιδιά ήταν κάτι σαν εγκλήματιες. Εγγληματιες σκέτο για την ακρίβεια.

"Η μαμά σας αν ρωτήσετε τους θείος σας, δεν χονευει καθόλου τους αστυνομικούς και έλεγε συνέχεια πως θα παντρευτεί σίγουρα αστυνόμο" είπε γελοντας

"και εγώ!!!! Συγνώμη μπαμπά αλλά είστε πολύ κλισέ" είπε η μία από τις διδυμες

"μπράβο κορίτσι μου" την ενθάρρυνα

"έτσι έλεγε και η μαμά σου αλλά από ότι βλέπεις δεν παντρεύτηκε μόνο, έκανε και 4 υπέροχα παιδιά μαζί με έναν μπάτσο" είπε και ψιλό γελούσε

"Ησουν η εξαιρέσει στον κανόνα μου" απάντησα και μου χαμογέλασε

"και εσύ στον δικό μου" είπε και με σκέπασε καλύτερα με την κουβέρτα.

ΤΕΛΟΣ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γειά σας!!!

Τι κάνετε;;;

Πως σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο;;;; Ήταν το τελευταίο για αυτό το βιβλίο. Ελπίζω πραγματικά να σας άρεσε.

Αυτά για την ώρα.

Γειά σας!!!