GUPSE (Tamamlandı)

20.BÖLÜM

İyi okumalar...

Karşımda yine berk duruyordu. Sürekli onun hayalini görüyordum. Bazen delirdiğimi düşünüyordum. İstemsiz bir şekilde gözümden yaşlar süzülüyordu. Titreyen dudaklarımla "berk" diyebilmiştim. Karşımdaki hayali yine bana tebessüm ediyordu.

"Hayır. Hayır sen gerçek değilsin" yere çöküp başımı ellerimin arasına aldım. Delirmiş gibi hissediyordum. Bir ileri bir geri sallanıyordum.

"Hayır hayır hayır. Ben delirmedim" durmadan göz yaşlarım akıyordu. Ağzımdan bir hıçkırık koptu.  Neden böyle oluyordu? Neden sürekli onun hayalini görüyordum ? Ne kadar böyle kaldım bilmiyordum. Başımı kaldırdığımda banyoda tek olduğumu gördüm. Ayağa kalkıp aynadaki yansımama baktım. Düzensiz bir şekilde kesilmiş saçlarım ve kızaran gözlerimle felaket görünüyordum. Elimi yüzümü yıkayıp odama geri döndüm. Yatağıma uzanıp düşüncelere daldım.

Hani çok sevdikleriniz vardır yaşamınızda, en sevdikleriniz hatta.Bazen aşırı olur bu sevgiler.Geceniz gündüzünüz ona odaklanır ,hayatınızı ona göre yaşarsınız.Ne yer,ne yapar,üzgün mü ,mutlu mu? Nerede şu an.? O ne isterse oraya gidersin. Hatta bir bakmışsın yediğin ,içtiğin,zevklerin bile onunkilerle aynı oluvermiş. Oysa ki farklıydık biz. Kendimize ait bir dünyamız vardı,orda pek çok özelimiz vardı. Gitmekten keyif aldığımız yerler,hayallerimiz,yapmak istediklerimiz vardı.Ne oldu da vazgeçtim bunlardan. Bu aşırı sevgi mi unutturdu bize bütün bunları. Peki o en çok sevdiğimize ne oldu ?onun yaşamında neler değişti. Beklentilerimiz?onun beklentileri? bütün bunlara ne oldu? Annemin bir lafı vardı..."Ne kadar değer görüyorsan sen de çok üstüne çıkma ,dengeyi bozma kızım"derdi...O zaman gülerdim bu söze, annecim yapma çok klişe bunlar derdim. Şimdi çok daha iyi anlıyorum neden böyle söylediğini. Basit görünen ancak ilişki durumunu çok iyi özetleyen bir söz. Peki dengeyi nasıl ayarlayacağız?

Kendini hırpalamakla sevmek aynı şey oluveriyor biz farketmeden.Öyle yükseltiyoruz ki beklentimizi ,sonunda mutsuz oluyoruz.Sevgi yeryüzünün en güzel en naif duygusu.Yıpratmamalı ama... Beslemeli insanı.Sevdikçe keyif almalı,sevesi gelmeli.Daha net,daha sade,daha yalın olmalı. İç dünyanı,dengeni,öz saygını koruyarak büyümeli. Gün batımında kumsalda koşmak gibi olmalı sevgi. Ruhun özgür,zihnin dingin... Kalbinde yarattığı çiçek tomurcuklarının  esen rüzgarla yüzüne vurması gibi olmalı. Ben neden bunların hiç birine sahip değilim? Barzana aşığım. Buna adım gibi eminim. Peki o beni gerçekten seviyor mu? Elifin söyledikleri bir çığ gibi büyüyordu yüreğimde. Bütün evreni içine alabilecek kadar büyük bir çığ... Elifin istediği bu değil miydi zaten? İçime şüphe tohumlarını ekip gitmişti. Daha ne kadar mutsuz olucaktım? Artık dayanamayacak kadar yorgundum. Ben mutlu olmak istiyordum. Bir sene içinde başıma gelebilecek bütün felaketleri yaşamıştım. Artık "yarın ne olacak" düşüncesiyle uyumak istemiyordum. Düşünmekten başımdaki ağrı şiddetini arttırmıştı. Yatağımdan kalkıp banyoya girdim. Soğuk suyu açıp, yüzüme çarptım defalarca. Ne başımdaki ağrıyı dindirdi, nede kalbimde büyüyen yangını. Odaya geri döndüğümde barzanı gördüm. Tekli koltukta düşünceli bir şekilde oturuyordu. Benim geldiğimi fark edip ayağa kalktı. Koca kolları küçük bedenimi hapsetti. Kokusuyla başım dönerken, kalbimin hızlı atışlarına mani olamıyordum.

"Seni çok özledim güzelim"

"Bende seni özledim"

"Beni affettin dimi? "

"Dedim ya barzan. Affetmek Allaha mahsustur"

"Söz veriyorum güzelim. Kırılan kalbini tamir edeceğim" alnıma bir sürü duygu barındıran öpücük bırakmıştı. Benden ayrılıp yüzüme baktı. Çatılan kaşları saçlarımı gördüğünü işaret ediyordu.