KÜÇÜK MUCİZEM

9. BÖLÜM

Hemen yukarı çıktık "Akın noldu." "böcek var" yatağının üzerine çıkmış yerdeki böceği gösteriyordu ne! Böcek mi? Bende hemen yatağın üstüne çıktım "Giray al şunu şuradan" o ise ikimize sırıtarak bakıyordu. "hadi akını anlıyorum da sana noluyor hevin" "ya çenen değil elin çalışsın al şu şeyi ya" "emirmi verdin sen bana" kaşlarını çattıp kollarını göğüs hizasında birleştirdi. "yok ne emiri hadi lütfen" akına sarıldım "abi hadi ya buraya geliyor" sırıttı eğilip böceği eline aldı "ıyyy napıyorsunuz ya" "böceği al demediniz mi? Aldım işte" pencereyi açıp böceği dışarı attı. Aşağıdan bir çığlık geldi.

Akın zıplayarak aşşağı koştu bende yataktan iniyim derken dengemi kaybedip düştüm. Evet şuan girayın beni tutması lazımdı klişelerden ilerlersek ama ben baya baya sümük gibi yere yapıştım Giray sa kahkaha atarak bana gülüyordu. "ya ne gülüyonuz komik mi?" yanıma gelip elini uzattı ama hala gülüyordu "kendim kalkarım" yerde Bi böcek daha görmemle çığlığı basıp yerden kalkıp girayın kucağına atlamam bir oldu "Giray bey böcek" kollarımı boynuna sardım ve böceğe odaklanmıştım yani şuan yaptığım hareketin farkında bile değildim. Elini belime koyup diğer elinide bacaklarımın altından geçirip ayağa kalktı "ben olmasam napıcaksın acaba" ona döndüm bana gülümseyerek bakıyordu "evi böcekler mi bastı?" "galiba öyle olmuş hadi aşşağı bakalım" öyle kucağında beni aşşağı indirdi.

Bir dakika ben niye hala Girayın kucağındayım yüzüm hafif yanmaya başlamıştı mutfağa girdiğimizde yerde nerden baksanız 10 tane böcek vardı. Hülya abla tezgahın üstüne çıkmıştı.,akında numanın kucağındaydı, bende girayın. Hülya abla bana baktı bende ona öyle bakıştık "hülya abla siz numanla memlekete gidin 4 gün izinlisiniz bizde otele gidelim" "şey otele gitmemize gerek yok aslında benim evim var" "evin mi?" "evet annemle kaldığım evdi benim üzerime ev yani benim." "hııı bakarız babaannem nerde.?"numan Bi adım öne geldi" fransaya gitti " ben ve Giray aynı anda" ne? "" sabah havalimanına bıraktım vedaları sevmez biliyorsunuz. "

" biliyorum "" şey Giray bey sizde yoruldunuz beni tezgaha bırakın isterseniz "" yok iyiyim ben ha sen rahatsızsan bırakıyim "" yooo bende iyiyim böyle... Yani şey şimdi Oraya da böcek felan gelirse diye şey ettim."gülümsedi" hıhı kesin " öf hevin öf" hadi herkes dışarı. "beraber bahçeye çıkınca beni yere bıraktı." saolun "bişey demeden telefonunu alıp böcek ilaçlama şirketini aradı" Bi kaç parça bişey ler alında gidelim " hemen yukarı çıktım Giray beyle, kendime kıyafet almadım çünkü orda kıyafetlerim vardı. Akına aldım Giray beyde kendine. Hemen evden çıktık ve benim evime gittik. Kapının önüne gelince Bi duraksadım bu eve gelmek iyi bir fikirmiydi hiçbir fikrim yoktu. Kapıyı açıp içeri girdim Giray ve akında girince kapıyı kitledim."şey buyrun geçin ayakta kalmayın" koltuğa oturup etrafı incelemeye başladılar bende etrafıma bakındım annemle benim beraber olan resimlerimize baktım. Hafiften gözlerim dolmaya başlamıştı, genelde annemin oturduğu camın önündeki tekliği koltuğa baktım onu bian orda oturmuş bana bakarken hayal ettim buruk Bi gülümseme ile koltuğa bakakaldım. "hevin iyimisin" Giraya döndüm "iyiyim" gözlerimi kırpıştırıp gülümsedim "ben odalarınızı hazırlıyım" hemen misafir odasına girip temiz çarşaf serdim.

Yatağın kenarına oturdum buraya gelmek iyi bir fikir değildi ama artık gelmiştik. Heryerde annemden bir iz vardı boğazıma Bi yumru oturdu yutkunamadım bian. Ayağa kalkıp kendi odama girdim uzun zamandır kimsenin girmediği belliydi en son çıktığım gibiydi ev. Annemin bana aldığı siyah saçlı bebek hala rafta bana gülümsüyordu. Bebeği elime aldım saçlarını okşadım gözümden akan yaşı silip geri yerine koydum, makyaj masamın çekmecesini açıp fotoğraf albumümü çıkardı yatağa oturdum. İlk sayfada benim yeni doğduğum zaman anneminde çekilmiş resmim vardı.

Annem o zaman o kadar gençmiş ki yüzü o kadar canlıymış ki. Sayfayı çevirdim, ilk okul resmim vardı annem gene yanımdaydı. Annem hep yanımdaydı, ne olursa olsun herzaman arkamdaydı, beni desteklerdi hep. Beni hiç bırakmicak gibi düşünürdüm her zaman ama ölümlü dünya hepimiz bir gün ölücez ama onun ölmesine ihtimal bile vermezdim. Gözümden akan yaşı sildim kapı çaldığında hemen kendimi topladım "gel" kapı açıldı içeri Giray girdi yanıma oturdu önümdeki albüme baktı Bi süre hafif gülümsedi ama böyle buruk Bi gülümsemeydi "çok tatlıymışsın" bende onun gibi gülümsedim "hala tatlıyım" ağlamaklı çıkan sesimle. Albümü elimden alıp yatağın üstüne koydu "evet hala tatlısın" elini belime koyup beni kendine çekti sanki bunu bekliyordum bende. Ona sarıldım ve uzun zamandır içimde tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım. Unutamıyordum, hayatımın heranında yanımda olan, hayatımın bir parçası olan annemin artık hiçbir zaman yanımda olmicağını Unutamıyordum, aklımdan çıkartamıyordum. Hıçkıra hıçkıra girayın kollarında ağlıyordum. Eliyle saçlarımı okşadı "tamam bak ben burdayım ağlama artık... Herşey geçicek "burnumu çektim" geçicek dimi, bu içimdeki acı geçicek, bu kalbimdeki yangın sönücek "derin bir nefes aldı" geçmicek sönücek ama her fırsatta tekrar alevlenicek.

Herşey anneni hatırlatıcak ve kalbin yanıcak tekrardan biliyormusun insan bir süreden sonra alışıyor bu duruma. Sende alışacaksın "" ben alışmak istemiyorum unutmak istiyorum. "" Sen güçlü bir kadınsın bunun üstesinden gelebilirsin." Doğruldum ama hala birbirimize çok yakındık "gerçekten böyle mi düşünüyorsun" hafif gülümsedi "evet" tekrar sarıldım ona.

Nedense ona sarılmak kendimi güvende hissetmemi sağlıyordu, onun yanında kendimi daha güçlü hissediyordum. Peki bunun nedeni ne? Neden kendimi yanında iyi, güvende, güçlü ve huzurlu hissediyordum. En güçsüz zamanlarımda bile yanımda olması sanırım ona bağlanmama sebep oluyordu, ne kadar iyi bir şey bilmiyorum bu durum yakında gidiceklerdi zaten ne akını nede onu göremicektim. Sevdiğim insanları kaybet konusunda kimse elime su dökemez, çevremde kimse kalmicak yalnız evinde 10 tane kediyle yaşıyan teyzelere döncem.

Burnumu çekip ondan uzaklaştım "şey evde bişey yok pizza mı sipariş etsek" "olur ben siparişi veriyim sende toparla biraz kendini akın böyle görmesin seni" kafamı tamam anlamında salladım. O odadan çıkınca yatağa sırt üstü yattım gözlerimi kapatıp Bi süre öyle durdum sonra kalkıp elimi yüzümü yıkadım gözlerimin içi kan çanağı olmuştu e birazda şişmişti doğal olarak. Odadan çıkıp salona geçtim akınla Giray oturmuş çizgi filim izliyordu ama işin ilginç yanı Giray öyle Bi zevk alarak izliyordu ki Giray'dan bahsediyoruz huysuz, soğuk, çocukca hareketler yapmayı bırak yapanlara sinir olan Giray.

Yanlarına oturdum kumandayı alıp çevirdiğimde Giray kaşlarını çattı "ne çeviriyorsun be izliyordum ben... Yani izliyorduk dimi akın" hafif sırıttım "sen izliyorsun abi ben pek izlemiyorum" akının dediğiyle kıkırdadım "tamam Giray bey sinirlenmeyin" geri kanalı açtım bana göz devirip çizgi filim geri döndü. Tomve Jerry 'i bu kadar sevdiğini bilmiyordum. Öğrendiğim iyi oldu.

Pizzamız geldiğinde oturup Bi güzel yedik. Ben çöpleri toplayıp mutfağa koydum. Saat daha 3 offf akşama daha çoook var yerime oturup ofladım "sıkıldım ya" "yalan yok bende" Akın yerinden zıpladı "parka gidelim mi?" "yani burda sıkılmaktan daha iyidir" Giray baktım göz devirdi "iyi ama fazla durmayız" akınla yumruk çakıştırdık.

Hemen kalkıp ayakkabılarımızı giyindik evden çıkınca Bi rahatlama gelmişti içime. Hemen karşı komşum olan Rukiye teyze kapıyı açtı beni görünce kocaman gülümsedi "kuzum nerelerdesin sen" yanına gidip elini öptüm "işteyim Rukiye teyze nerde olucam" "ahh güzel kızım eve gelip gitmeyince merak ettim kimseye bişey demeden gittin öyle" "merak etme Rukiye teyzem iyiyim ben" içeriden tanıdık bir ses geldi "babaanne" sesin sahibi tam karşımdaydı " Mete" kocaman gülümsedim oda beni görünce Bi şaşırdı ama hemen toparlayıp gülümsedi

"hevin" birbirimize sarıldık. En son onu 2 yıl önce dedesinin cenazesinde görmüştüm bir daha gelmemişti buraya. Lise bittikten sonra antalyaya taşınmıştı. ayrıldığımız da ona daha dikkatle baktım. Kas yapmıştı, sarı saçlarını biraz uzatmış tı bu ona ayrı Bi hava katmıştı, açık kahve olan gözleri gene aynı ışıl ışıl bakıyordu, hatta boyu da mı uzamış bunun? "nerdesin sen kaçak" sırıtıp "komşumun evinin yanındaki evde" Göz devirdim "hala aynısın" girayın hafif öksürmesiyşe tüm gözler ona döndü "şeyy Giray bey patronum, bu yakışıklıda akın bakıcısıyım.
Mete arkadaşım, babaannesi Rukiye teyze"

herkes birbiriyle selamlaştıktan sonra meteyide alıp yakında olan parka gittik. Akın salıncaklara doğru koşup orda iki arkadaş edinip onlarla oynamaya başladı bizde Bi bank bulup ona oturduk ben Mete ve girayın tam ortasına oturmuştum ve biraz gerilmiştim.

Giray hafif öksürdü "ne zamandan beri tanışıyorsunuz?" ben tam cevap vericekken Mete atladı "lise 1 den beri " "hımmm anladım" " çok değişmişsin daha Bi güzelleşmişsin sanki"giray meteye ölümcül bakışlarını yolluyordu.

Harika cidden süper yani ikisinin tam ortasında kaldım süper ötesi bişey gerçekten de giraya noluyor. Neden sinirlendi bu kadar...