Deniz c.i.

Bölüm 20

-bence Kumsal'ı biz saklayalım. Gel beni dinle sen! Ne olur ne olmaz.

-ne?

Erkan kardeşinin tercihine oldukça şaşırmıştı, zira bir kızı saklamak kolay iş değildi. Asıl garibine giden ise son yarım saattir kumsal'ı hiçbir türlü kabullenemeyen kendisi olmasına rağmen fikri sunanında kendisi olmasıydı. Hem neden saklayacaklardı ki? " delirdin mi seb?"

"Bak esto, bu kız deli öncelikle oraya dikkatini çekerim! Büyük bir ihtimalle bu kız ne yaptığını bilmiyor, yani bizden birine bir zarar verebilir haberin olsun bak buda benim bu işten vazgeçmem için yeterli bir sebep"

Erkan ikizinin dediklerinde oldukça haklı olduğunun farkındaydı. Ne yaptığının farkında olmayan ve ne yapsa suç olmayacak bir kız. Gerçekten en iyi çözüm onu, güvenli kalacağı ve hiç bir yerden zarar görmeyeceği daha doğrusu zarar vermeyeceği,bir yerde tutmakdı.
Ama nerede?
Gezmek için geldikleri bir ülkede mi? Yarım saat önce tanıştıkları bir adamın evinde mi?
Bir hapishanede mi?
Hangisi?

"Buldum!"

Kardeşinin telaşı iyiye işaret gibiydi. "biz bence bu kızı bizim eve götürelim" Her ne kadar kardeşi anlayacağı şekilde bir dil konuşsada dediği cümleden ginede tek bir kelime anlamamıştı Erkan. Kendisinin anlamadığı yüzünden aşikardı. Zira Serkan'nın bizim ev dediği yer istanbul'dan 3.541,2 km uzaktaydı.

"Esto bazen pompeu fabra'da (* ispanyada cok ünlü ve girilmesi çok zor olan bir üniversite) değil de, normal bir üniversite de okuduğunu düşünüyorum" Serkan dikkatini toparlayıp kardeşinden tarafa döndü. "ben diyorum ki kızı yani Kumsalcığını, bizim evimize götürelim. Annemgil baksınlar ona."

Boz'un evinden çıktıktan sonra arabalarına binmişler ve dakikalardır orada oturuyorlardı. Erkan kolunu camdan çıkartıp biraz dışarıyı izlerken kardeşi sürücü tarafında ondan cevap bekliyordu.

Serkan'nın fikri olmayacak bir şey değildi ama bir kızı (ki hakkında hiçbirşey bilmiyorlar) öylece tanımadığı 2 erkekle başka bir ülkeye götürmek? Biraz uçuk kaçık bir karardı. "emin misin Seb?" Başını kardeşinden tarafa çevirmeden sormuştu Erkan. "Son derece eminim abicim!"

Verdiği karardan belkide asla memnun olmayacak veya asla pişman olamayacaktı ama emindi ki bu kararını uygulayacaktı. Ne olursa olsun! "Pekala!" Aynı anda birbirlerine baktılar ikizler.

"Hadi kızı bulup evimize, ispanya'ya götürelim kardeşim."

Ağzınızdan çıkanlara daima dikkat edin, çünkü bir sözü unutmak bir yüzü unutmaktan çok daha uzun zaman alır.

#Lois aragon#

Denizc.i.