♡KISSES POV♡
"Alam mo kisses, kung magiging tayo...
kahit walang halik kaya ko...
basta't ikaw ang kasama ko."
Donny's words keep on replaying my mind. I can see clearly his image in my mind when he saw my reaction to his confession.
"Lier!!! You're a great lier!"
I mock at him with a deadly stare.
"You??? donny pangilinan..
NGSB dahil pihikan
Pero sobrang daming chicks na pinaglalaruan...
Ano?
Gusto mo akong isali sa mga toys mo?"
-dagdag ko pang wika.
Mga salitang puno ng pait at pagkasuklam.
Pero nanlumo ako at naawa sa kanyang hitsura.
Hindi ko alam kong napahiya ko ba siya o nasaktan.
He turns red like a tomato.
Tears swells in his eyes.
"Alam mo...
No matter how hard I try to be strong in front of you,
But I always end up as a loser...
Weak and helpless...
I have No pride at all when it comes to you.
You're the only girl I beg to accept me and my feelings..
Pero bakit ganun???
Bakit ang sakit???"
Donny's said in dispair.
Nanghihina ang kanyang at hitsura at parang pinipigilan ang kanyang sariling huminga.
Napaos din ang kanyang boses.
"Are you okay?
You seem sick?"
Nag-aalala kong tanong.
No matter how embarassed or angry I am to him, nangingibabaw parin ang pag-aalala ko sa kanya.
"Kisses, will you stop acting like you care!
You're torturing my heart...
Get lost! Get Out of my life!
Forever..."
Seryoso pa niyang turan at dahan-dahan lumakad palayo sa akin.
He walk slowly while his eyes were locked on me.
Gusto ko siyang habulin...
Gusto ko siyang damayan sa kasawiang kanyang nararamdaman.
Pero ano bang karapatan kong aluin siya gayong ako ang may gawa ng hinagpis na kanyang pinapasan.
Maya- maya habang tinatanaw ko siyang lumalakad papalayo ay biglang nag-uunahan sa pag-agos ang aking mga luha.
Tinatanong ko ang aking sarili kung tama ba ang ginagawa ko?
Tama bang itulak ko si donny palayo?
Tama bang pagdamutan ko ang aking puso dahil sa takot.
Tama bang pagsarhan ko siya ng hindi man lang sinusubukan?
"Hindi!!!!
Hindi tuh tama!"
Sigaw ng puso ko na naging rason upang manghina ang aking mga tuhod.
Marahan kong Pinokpok ang dibdib para pakalmahin ang nagwawala kong puso.
"Get lost! Get out of my life!
Forever..."
Dinig ko parin ang tinig ni donny habang sinasabi niya ang mapait na mga katagang ito.
Sobra akong nasaktan at naapektuhan sa mga salitang yun.
"Kung magiging tayo, kahit walang halik kaya ko..."
Pumatak ang aking luha at bumwelo ng takbo.
Siguro ngayon na ang tamang panahon para pagbigyan ko ng chance ang aking puso.
I decided to follow my heart...
