♡KISSES POV♡
Two days pass...
Three days....
And 1 week...
Cindy often visits me, in the hospital
Ang dyahe naman kasi, nagka leg fracture ako.
Tskkk... ang weak ng bones ko gayong I took a lot of vitamin D and calcium.
Haizt!!!
Ang tagal ng 1 week.
Miss ko na ang school...
Miss ko na mga mentors ko...
At sobrang
miss ko na ang pretty boy
ng buhay ko.
"Besh...
Okey ka lang?"
Pukaw ni cindy sa tulala kong puso at naglalakbay kong diwa.
"Cindy, kumusta si donny?
Anong balita sa kanya..."
Sa wakas natanong na din ng naghihimagsik kong kalooban ang matagal na nitong nais itanong.
"Actually, he's too busy making projects and preparing for his triatron competition.
Alam mo yun nag intensive training siya besh."
Matabang ang pagkasagot ni cindy.
I know something is odd in her answer.
Knowing him, segurado akong iiwan
Nito ang lahat ng ginagawa niya to visit me.
"Wala ba talaga siyang time para bisitahin ako cindy?
Please tell him, I miss him...
I miss him so bad..."
Ngumiti lang si cindy at iniba ang usapan namin.
"Nga pala, kumusta na si tony?
Nasa ICU pa ba siya?"
About him , yeah na ICU nga si tony.
Inoperahan kasi yung spinal area niya.
Natusok pala siya sa nakausling bakal dun sa likod aralan.
I never knew na nasa critical siyang sitwasyon dahil sa pagliligtas sa akin. Mabuti nalang nagising na siya kahapon.
"Si tony, nasa private room na siya.
Thanks God, He woke up yesterday."
Natutuwa kong balita kay cindy.
"Kaya cindy, please tell donny na okey na si tony at ako.
Na we are expecting him to visit us.
Na nagising na si tony
At malapit nang matapos ang
therapy ko...
Na hindi niya kasalanan ang mga
Nangyari..."
Hindi magkaugaga kong turan.
I am trying my best para e convince ni cindy donny to visit me.
"Besh..
About what you want...
I'm sorry talaga.
Alam kong, alam mo kung
bakit hindi ka binibisita ni
Donny dito...
But you know mahal ka niya.
Kaya magpagaling ka at wag nang malungkot okey.
He told me na hihintayin
ka niya sa school.
Na araw-araw ay pinagdarasal
niyang pumasok ka na."
Paliwanag pa ni cindy sa akin ng biglang pumasok si mommy.
Tumayo si cindy at nagbeso.
"Good morning po tita..."
"Goodmorning cindy,"
Sagot niya kay cindy at bumaling sa akin.
"Uh nak, kumusta ang
pakiramdam mo?"
"Mommy, maayos na po ako...
Gusto ko na pong pumasok sa school."
Masigla kong sagot.
"Kisses, hindi ka pa magaling.
Siyanga pala, pumunta ang daddy mo dun sa school mo para ipagpaalam ka na maghome study muna for 3 months.
It's the best para masigirado ang pagaling mo anak.
We can't afford to lost you sweetheart."
"Pero ma...
Ayaw ko po sanang mag
home school."
"We've decided too, na e-transfer ka sa another school next sem...
Hindi ka safe sa school na yun."
"Mommy no... please don't do this...."
Naiiyak ko nang sagot sa hindi nakikinig na mommy ko.
"Excuse me po...
Tita Carrie, and kisses i guess I need to go..."
Singit na pamamaalam ni cindy.
"Cindy....
Wag ka munang umalis please."
Nakikiusap kong sambit sa nababasag kong tinig.
"May klase pa ako besh...
Promise babalik ako mamaya.
Alis napo ako tita."
Turan naman ni cindy at nagmamadaling lumabas sa ward.
Napabuntong hininga ako.
I never wanted to hurt my mom.
Ayaw kong sagutin sila o kaya'y suwayin ang gusto nila.
Pero i'm in so much pain.
Halos mamanhid na ang puso ko sa sakit.
"Anak...
Masisi mo ba kami ng daddy mo?
Ikaw lang ang nag-iisang anghel sa buhay namin.
Hindi namin kakayanin kung merong magyari sa'yo."
"Mommy...
I love you and daddy so much po.
Alam niyo pong handa akong ibigay lahat ng gusto ninyo kasi alam kong yun ang nakakabuti para sa akin.
Pero mommy, ayaw ko pong mag home school. I need to mingle with other people po para mag grow. Gusto ko pong subukang maging independent."
"Sorry nak...
Pero as of this moment we need to secure your safety. Alam mo nak, gusto kong maging masaya ka.
Pero, kung mapapahamak ka naman hindi ako papayag."
Matigas ang bawat katagang binitawan ng mommy ko.
Hindi ko na mapigilan ang pagpatak ng masaganang luha sa aking mga mata. Hindi ako makapaniwala na my loving parents would imprison me by their love.
♧♧♧vineofashes♧♧♧
