Prank Gone Wrong (Contract Series #1) (COMPLETED)

Chapter 17

Chapter 17

Nanatili akong nakatayo doon kasama ni Mark habang patuloy sa pagtulo ng mga luha ko.

Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak?

I don't usually cry in front of someone but because of Mark, it seems like I'm not prone to pain.

I still felt the warm heat coming from his body while he's still hugging me from my back.

"Apology accepted," marahan siyang bumulong sa tenga ko at naramdaman yung mainit niyang hininga.

Madilim at malamig sa loob pero hindi ko maramdaman yung panlalamig sa paraan nang pagyakap niya sa'kin.

"I'm still mad," mariin niya akong hinalikan sa leeg dahilan para mapapikit ako.

Alam kong dapat akong magalit sa ginawa niya o mag-react man lang pero ipinikit ko na lang yung mga mata ko habang dinadama yung mga halik niya sa leeg ko.

"...I madly miss your scent. I madly miss you, babe." Dahan dahan niya 'kong iniharap sa kanya.

Nanatili pa rin akong nakayuko, ni hindi ko magawang tumingin man lang sa mga mata niya. Nahihiya ako.

Tama bang inamin ko yung nararamdaman ko? Tama bang sinabi ko na namiss ko siya?

He gave me a smirked habang iniangat niya yung mukha ko.

"Don't cry," nakayuko siya sa harap ko habang nakangiti. "Ang pangit mo kapag umiiyak." Hinampas ko yung braso niya. Tumawa siya ng mahina at tumingin sa'kin.

"Ayokong nakikita kang umiiyak ng dahil sa'kin."

Siya nga yung dahilan kung bakit ako umiiyak ngayon tapos sasabihin niya sa'kin na ayaw niya 'kong nakikitang umiiyak. Ang gulo mo rin Mark!

Hinawakan niya yung magkabila kong balikat at yumuko para abutin yung mukha ko.

Hindi maipaliwanag yung naramdaman ko ng oras na 'yon, dahil patuloy sa pag-init yung pisngi ko sa ginagawa niya.

"Galit ako dahil sa ginawa mo pero kapag nakikita kitang umiiyak...nagiging mahina ako. I'm being weak even if I'm strong." Inalis ko yung kamay niya na nakapatong sa balikat ko.

"I-I need to go. Gabi na. Hinahanap na 'ko ni mom." Matapos kong sabihin 'yon, naglakad ako palayo at tinalikuran siya pero bago ko pa man din mabuksan yung pinto nagsalita siya.

"I love you."

--

"I'm really thankful, Rio! Thank you talaga!" I heard Ate Diane's voice from the other line.

Ang aga aga nang bumungad sa'kin yung tawag niya just to say 'thank you' dahil sa pakikipag-ayos ko sa kapatid niyang si Mark.

I just closed my eyes as I reminisce what happened last night on the storage room.

That's the first time that someone caressed my neck. Also my first time to cried in front of Mark.

Parang hindi ko pa kayang makita si Mark after that kissing scene.

"Mukhang ayos na naman na si Mark ngayon. He manage to smile and he also talks a lot. Hindi ko alam kung anong ginawa mo pero I'm really grateful for what you did," she said.

"Ginawa ko lang kung anong tama, Ate. And besides, gusto ko rin namang ayusin yung misunderstanding naming dalawa. Hinihintay ko lang yung perfect time to apologize. I just can't take it every time he's mad."

I ended the call. Natapos yung pag-uusap namin ni Ate and she promised me na may ibibigay siya sa'king gift as a return sa ginawa ko. I told her that she doesn't need to do that pero hayaan ko na daw siya.