Warzone | RYUJUN

042

Ryujin's POV:

Nakakainis na talaga yang Yeonjun na yan, bahala siya sa buhay niya kung hindi siya tutulong ako nalang mag-isa ang gagawa netong assignment at pakiaalam ko sakanya.

"Ryujin!!"

At talagang may lakas pa siya ng loob na tawagin ako matapos niya kong laitin kanina? Akala ko pwede na kong maging mabait kahit na nandyan sila, knowing na kaibigan na namin sila, pero masyado naman na atang umaabuso si Yeonjun to the point na gusto ko na siyang sapakin.

"Uy nagbibiro lang naman ako"

Patuloy lang ako sa paglalakad papunta sa hindi ko alam basta ang gusto ko makalayo sa bwiset na lalaking yan.

"Eto naman eh di ka man lang mabiro eh"

Rinig kong sabi niya pero binilisan ko lang yung paglakad ko.

"Hoy babae wag mo kong takbuhan!"

Tinakbuhan ko na siya sobra na kong nabwibwiset eh, nangako pa naman ako kay Yeji unnie na hindi ko ito sasapakin.

Nagulat nalang ako ng bigla nalang siyang humarang sa daan ko habang hinihingal, inirapan ko lang siya at aalis na sana kaso hinarangan nanaman niya yung dadaanan ko at tiningnan niya ko ng seryoso...

"Ryujin kausapin mo ko o wala tayong matatapos na assignment?"

Seryoso niyang sabi kaya natawa nalang ako, pasalamat siya at nasa may open field kami kaya walang masyadong estudyante.

"Bakit? Sa tingin mo hindi ko kayang gumawa mag-isa?"

Seryoso kong sabi kaya natawa siya, nakainsulto talaga.

"Sa tingin mo hindi ko kaya? Before I met my friends, I was always alone and I proved myself na kaya ko"

He looked confused by the words that I said, totoo naman eh, I was always alone before we became Itzy, I can clearly remember that we became friends when we we're in the 3rd grade and we we're like 9 years old back then?

I was busy recalling my memory when he said something that I never expected him to say and I have to admit it got me quite shocked

.

.

.

.

.

.

"Ryujin yah, why choose to be alone when I'm here?"