The Brave

Chapter Thirteen

~~~~Φ~~~~

Blaire Maniego's Point of View

"Let us all welcome, the band of the Class S! The former Area 52 Band, na ngayon ay ang banda ay nagngangalang The Fallens!" sambit ng emcee, kasabay ng paglalakad ng apat na 'yon at pagwawala ng mga estudyanteng nandito na para bang mga presong naka-wala sa kulungan, o hindi kaya ay mga hayop na naka-wala mula sa hawla.

Nang humarap sila ay nakita ko na ng tuluyan ang mga mukha nila. My jaw dropped noong nakita ko sila. They are wearing the same clothing. Blue jacket, white polo shirt, blue jeans, blue necktie and black shoes. Each of them ay naka-puwesto rin sa isang instrument.

"The bass guitarist, Lawrence!" pakilala ng emcee. Kumaway naman si Lawrence sa lahat ng nandito at manonood sa pag-tugtog nila, saka siya ngumiti at tila nabaliw ang lahat sa sobrang kilig.

At, tama nga ang nabasa niyo. Sila ang Area 52 na ngayon ay The Fallens na.

"The acoustic guitarist of the band, Seven!" sambit ulit ng emcee. Kumindat naman si Seven at saka nag-flying kiss pa. Parang tanga rin 'tong isang 'to, eh. Mas lumakas rin ang hiyawan ng lahat. Sumikip nga rin ang akademya kasi nandito na ang iilang mga students mula sa kabilang schools ng Light.

"The drummer and second lead vocalist of the band, Calyx!" sambit ulit ng emcee. Hindi naman umimik si Calyx, at naka-upo lang roon habang hawak-hawak ang kanyang pinakamamahal na drumsticks. Pero todo hiyawan pa rin 'tong mga babaeng narito kahit snob lang sila ni Calyx. Sarap tirisin ang mukha at tahiin ang bibig. Akala mo naman ang gaganda, eh. Tsk! Mukha namang patay na nilagyan na ng kolorete ang mukha sa purenarya. Mukha rin silang clown sa circus. Mga hitad! Che!

"And last but not the least is Frost! The pianist, slash, lead vocalist of the band!" todo hiyawan pa rin ang lahat. Maubusan sana kayo ng hininga. Wala rin namang pake si Froast. Pft. Kawawang mga babaeng 'to. Parang mga tangang habol ng habol sa taong hindi naman sila gusto.

Mayamaya lang ay nag-simula ng pumalo sa drums si Calyx at feel na feel niya pa talaga ito, kasabay ng pag-tugtog ng dalawa ng dalawang magkaibang klase ng gitara which is bass and acoustic, at kasabay rin nun ay ang pag-pindot ni Frost sa mga piyesa ng pianong kaharap niya ngayon.

The song they are playing right now sounds familiar. Parang narinig ko na ito before sa labas ng school. Sa Nevania, to be exact. Mula sa bandang mula sa mundo ng mga tao na mayroong lihim. Tama. Isa sila sa amin, at naka-tira o destino sila sa Nevania.

Pumikit si Frost habang tumutugtog, saka siya nag-simula na sa pag-kanta gamit ang napaka-lamig na boses niya na siyang bumalot sa aming mga tenga.

I remember the times we spent together
On those drives
We had a million questions
All about our lives
And when we got to New York
Everything felt right
I wish you were here with me
Tonight

Pag-awit niya gamit ang malamig at medyo paos na boses. Lamang pa rin ang boses niya, kahit na malakas ang tugtog ng banda. Ang mga babae naman ay napa-tigil sa pag-iingay. Mabuti nga kasi 'di ko maintindihan ang kanta sa lakas ng boses nila.

I remember the days we spent together
Were not enough
And it used to feel like dreamin'
Except we always woke up
Never thought not having you
Here now would hurt so much