PART 18

1.6K 59 5
                                    

HER POV ( Listen to Kiss The Rain by Yiruma for feels )

Nakangiti ako kay Travis habang inilalagay ang leash ni Travily. Kakakuha lang namin sa kan'ya at sinabing malapit na raw siyang gumaling. Natutuwa akong malaman na hindi na maghihirap ang aso namin.

"There you go, behave, okay? You listen to your boss." Travily barked.

We walked outside quietly. It's already late at night but I'm still awake and walking under the moonlight with Travis. Sabado ngayon kung kaya't nagyaya ako na maglakad kami sa ilalim ng buwan.

I can't afford to treat him. Kung yayain ko naman siyang magpunta sa Mall kasama ako, malamang hindi siya sasama dahil mas maarte pa sa'kin si Travis. Ayaw niyang lumalabas sa lugar na maraming tao.

Ilang gabi na akong hindi natutulog nang malungkot dahil may isa akong taong napaglalabasan ng bigat na nandito sa loob ng puso ko.

I always tell him what I feel including my thoughts, problems and rants.

Ang sarap pala sa pakiramdam na may isa kang taong pinagkakatiwalaan. He may not give the best advices but what matters the most was, he's really listening and at the same time, understanding me. Masarap maglabas ng sama ng loob kapag alam mong may nakakaintindi sa'yo.

"Tss, you're not fine."

Si Travis 'yong tipo ng tao na hindi tatanungin kung may masakit ba sa'yo hindi. Bagkus, kapag may sinabi siya sa'yo, e sigurado na siya doon.

"But I'm trying to be." I smiled at him. Kinuha ko ang phone ko at isinaksak ang earphone ko.

"I want to listen." Tig-isa kami ng earphone. I started to play the music. I sighed. Sumakto pa talaga sa Kiss The Rain.

"What kind of music taste is this, Emily?"

"Well, it's my music taste. 'di ba dapat wala lang pakealam?" I rolled my eyes. I stared the moon.

"Ang liwanag. Ang ganda talaga ng kalangitan."

I appreciate the sky so much because I know my love ones are there. I know that they're already in the safest place on earth. It's been years since they left. It still hurts my heart so much but I need to accept the fact that they're not here by my side anymore.

"You're about to cry, Emily. Tell it."

"W-Wala, baliw... namimiss ko lang naman si Thomas, Anika at Micaela." I sighed.

"And who are they?" He looked at me.

"Thomas is my elder brother while Anika and Micaela are my twin sisters..."

"Nasaan na sila?" I pointed the sky.

"Heaven."

Ngumiti ako upang mapigilan ang pagpatak ng luha sa aking mga mata.

Travis doesn't want to see me crying anymore because he said that I look ugly whenever I cry.

"Spill it."

"Thomas was my brother. He was the best yet the worst sibling I had. Noong 6 years old ako, pinoprotektahan niya ako palagi... kahit na ayaw niya sa'kin kasi gusto niya ng... ng kapatid na lalaki. Pinaramdam niya na ayaw niya sa'kin." I faced Travis.

"But! I know that he likes me as his sister. He's not just showy... like you. Noong naka-graduate ako ng elementary at highschool? Hindi man lang siya umattend. Ang dahilan niya... busy siya sa kung anuman..." I smiled.

"Pero inintindi ko siya... s'yempre college si Kuya e. Pero, alam mo kung ano 'yong pinakamasakit? It's when Mom and Dad was suffering from lack of money... then h-he... he used drugs. Nainis ako kay Kuya noon...kasi may p-problema na nga si Mama at Papa t-tapos... m-may gana pa siyang magpakagago?!" Tumawa ako kahit na sa buong kalooban ko ay nasasaktan na ako.

Best PartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon