အခန္းတစ္ခန္း....
ရစရာမရွိေအာင္ ပစၥည္းေတြ ပြစာက်ဲေနတဲ့အခန္းတခန္း....
စားပြဲခံု ထိုင္ခံုေတြဟာ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံထားရတယ္...
စာေရးစုတ္တံေတြ၊ မင္တံုးေတြ၊ စာအုပ္ေတြနဲ႔စာရြက္ေတြဟာ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ပလူပ်ံေနတယ္....
ရနံ့ေမႊးေစရန္အလို႔ငွာထြန္းထားတဲ့ စႏၵကူးအေမႊးအိုးေလးလဲ ေျမမွာခကာ ျပာေတြႀကဲေနတယ္.....
အခန္းထဲမွာေတာ့ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္....
ဘယ္သူရွိရဦးမွာလဲ.....လန္ဝမ္က်ီးေပါ့....
ရွီးခ်န္ အခန္းတံခါးေလးအသာဟကာ လူ႐ုပ္ေတာင္မေပၚေတာ့တဲ့ ညီငယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲအျပစ္ေတြတင္ေနလိုက္တယ္....
ဒီေန႔နဲ႔ဆို ဘာဆိုဘာမွ မစားမေသာက္တာ ႏွစ္ပတ္ရွိၿပီ....
အရင္ကအင္မတန္ျဖဴဝင္းစိုစြတ္ခဲ့ေသာ အသားအေရမွာ မည္းေျခာက္ေျခာက္...
ျပည့္ျပည့္ေလးနဲ႔ ျမင္သူတကာ ေငးရေလာက္ခဲ့တဲ့ေယာက်ာ္းဆန္တဲ့မ်က္ႏွာအစံုက ခုေတာ့မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္နဲ႔ အဖိုးႀကီးတေယာက္လို ပါး႐ိုးနား႐ိုးေတြက်...
နီေထြးေထြးႏွုတ္ခမ္းအစံုက ေရမေသာက္တာၾကာလို႔ ကြဲအက္ေနၿပီ....
အဆိုးဆံုးက အရင္ကလြတ္လပ္ျခင္းေတြနဲ႔ ေတာက္ပခဲ့တဲ့မ်က္ဝန္းတစံုဟာ ခုေတာ့အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ဂဏာမၿငိမ္ပဲ ကမ႓ာပ်က္ေနသလို....
ဟုတ္တယ္...ဝမ္က်ီး႐ူးသြားၿပီ။
ဝမ္က်ီးႏႈတ္ကထြက္တာစကားတစ္ခြန္းပဲရွိေတာ့တယ္..
"ေဝ့ရင္း ကိုယ္ဆီျပန္လာခဲ့ပါ"
အဲဒီအသံကို ရွီးခ်န္အမုန္းဆံုးပဲ....
ကုတင္ေအာက္မွာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေခါင္းကိုကိုင္ကာ တစ္ကိုယ္လံုးေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ရင္း နတ္ပူးသလို တုန္ယင္ေနတဲ့ ဝမ္က်ီးကို ရွီးခ်န္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားလိုက္သည္...
"ဝမ္က်ီး.....မင္းကြာ.....အဲဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား??
မင္းရဲ႕သိစိတ္ေရာ မသိစိတ္ေရာ ဦးေႏွာက္ေရာ ႏွလံုးသားေရာ ခႏၵာကိုယ္ေရာ ဝိဉာဥ္ေရာက ေဝ့ရင္းခ်ည္းပဲလား??
YOU ARE READING
My Missing JigsawsPuzzle Piece(ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေသာကိုယ့္ဘဝရဲ႕အစိတ္အပိုင္း-Complete)
Fanfiction"ဆုေတာင္းတခု မွားခဲ့ရင္ ဘဝအဆက္ဆက္ ျပန္ေပးဆပ္ရတတ္တယ္တဲ့...... တကယ္လို႔ မင္းနဲ႔ခ်စ္ခြင့္ရဖို႔ဆုေတာင္းမိတဲ့ ငါ့ရဲ႕တခုတည္းေသာဆုေတာင္းဟာ မွားခဲ့တယ္ဆိုရင္ ဘဝအဆက္ဆက္မက မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့သံသရာအထိ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုလည္း ငါအဲ့ဒီဆုေတာင္းကိုပဲ ထပ္တလဲလဲဆုေတာင္းေနဥ...
