Bir de şey yapmaya karar verdim. Hani Toprak'ın defteri vardı ya. O defteri bir daha inceleme gibi bir şansımız olduğundan emin olmadığım için bölüm başlarına Toprak'ın playlistinden bir şarkı ve o şarkıya yorumunu okuyacağız :')
E hadi başlayak
🌙
🍷Mavi Huydur Bende - Şehri Getir Gel🍷
Şehri getirmeden gel, bu şehir bize düşman çünkü. Üzerler bizi.
🌙
"Serveti Fünunculardan daha iyisini yapacağını söyleyen ama hiçbir şey yapamayan Fecri Ati topluluğu gibiyim."
Berkan'ın bakışları beni bulduğunda Edebiyat dersini hiç dinlemediğini hiçbir şey söylemese de anlayabilmiştim. "Ha..." dedi sonra bir şeyleri anlamış gibi. "Serveti Fünun, Fünun Bey'in servetini paylaşmak isteyen ailesinin oluşturduğu topluluk da diğerini tam çıkaramadım kanka."
"Diğeri de Fecri Bey'in atını kimin öldürdüğünü bulmak için toplanan topluluk kardeşim." Erkan sırıtarak Berkan'a baktığında ne kadar psikolojim bozuk, ruhum bunalımda, kalbim kırılmaktan harap olmuş durumda, duygusal anlamda çökmüş biçimde ve beynim son seratonin kırıntılarını kullanıyor olsa da... bu kadar şeyden sonra tebessüm bile edesim gelmemişti ya.
Normalde moralim eksilerde bile olsa gülerdim hep onlara. Ama nedense bugün tık yoktu bende. Ben nedenini biliyordum bu halimin. Dün Toprak'la olan konuşmalarımızı 'Uykularım haram oldu, gençliğim bak talan da oldu ah çok sevdim yalan oldu' nakaratıyla dinlediğim için tabii ki de. Allah'tan saatlerce ağlasam bile gözlerim sadece anlık kızarıyor sonra da geçiyordu hemen. Bu özelliğimi de Toprak'la öğrenmiştim.
Erkan diğer dersi İngilizce olduğu için son dakikaya bıraktığı ödevini yapıyor, Berkan ise umarsızca karşı masada oturan Burcu'yu izliyordu.
"İngilizce 'güzel günler göreceğiz' derken will mi olacak going to mu?"
"Never olacak kardeşim" dedim. Erkan hafif gülüp geri döndü ödevine.
O sırada Berkan'ın sesini duymuştum. "Benim gördüğümü siz de görüyor musunuz?" Baktığı yere baktığımda Burcu'nun Atalay'la aynı masada çay içtiklerini görmüştüm. "Çay içiyorlar."
Berkan bana baktı. "Gizli özne?"
"Onlar."
"Onlar kim?"
"Atalay ve Burcu." İkisinin ismini duyduğunda Berkan sanki kalbine kurşun yemiş gibi elini kalbine götürdü ve yüzünü abartılı şekilde buruşturdu. "Üzümlü kekimizi başkaları yiyor."
Yine gülemediğimi fark ettiğimde masadan kalktım. Kendim kötü bir haldeyken Erkan'a yardım edebileceğimi düşünmüyordum. Eğer orada kalmayı devam etseydim istemsizce kendi halimden örnek vermeye başlayacaktım ve bu onların canını sıkmasa bile benim sıkacaktı.
Erkan'ın "Nereye?" sorusuna "Tuvalate" diye cevap verip kantinden çıktım. Dün Toprak'ın bana yazdıkları kendimi bana kötü hissettirmişti. Özellikle de neden sırf sen yağmuru seviyorsun diye o yağmurun altında ıslanıyoruz? Kulağımızda yağmurun sesini bastıran o şarkıyla yağmuru umursamadan dans da edebiliriz. cümlesi kendimi bana oldukça bencil hissettirmişti. Onu başka birine dönüştürmeyi düşünmüştüm. Sanki ben onu Toprak olduğu için sevmemiştim de onu değiştirebilme düşüncesi için sevmişim gibime geliyordu. Şair haklı mı çıkıyordu? Beğendiğiniz bedenlere hayalinizdeki ruhları koyup bunu aşk sanıyorsunuz.*
Belki de öyleydi. Belki de o güçlü bedeninin yağmurda ıslanma düşüncesine, ufak da olsa bir tebessümün o güzel yüzüne yakıştığı düşüncesine aşık olmuştum. Onun da dediği gibi kulağımıza dolan o şarkıyla dans edebilirdik yağmuru umursamadan. Bu ona yağmuru unutturur ve ıslanmaktan daha iyi gelirdi. Yüzüne sahte bir tebessüm kondurmaktansa kaşlarını çatması daha iyiydi belki de.
Ona olan sevgimi sorguluyordum ve bu iyi bir şey değildi. Onu sevmemekten çok korkuyordum. Çünkü o kimsenin sevebileceği biri değildi. Ben sevmesem kimse sevmezdi ki onu...
Şimdi de ona acıyor muydum yani?
Kendimi evladına flüt almaya parası olmadığı için meyhanede bir büyük açtıran İbrahim Tatlıses gibi hissediyordun. Ne bu salaklık Yaren? Of... keşke şu an hayatıma bir Firdevs Yöreoğlu girse.
En üst kata çıkmışım farkında olmadan. Bu kat okulun sanat katıydı. Bu yüzden kimse ilgili derslerin hocaları olmadığı sürece burada olmazdı genelde. Resim sınıfına girdim. Toprak, herkesten gizli resim yapıyordu bu sınıfta. Beyaz tuvalleri zihnine bandırdığı fırçasıyla boyuyordu. Eh, onun zihninin güzelliğini hepimiz biliyorduk. Yaptığı resmin güzel olmaması imkansızdı.
Zihninden bir parça hediye ettiği tuvalleri saklama gereği duymadan sınıftan çıkıyordu. Normalde bizim tuvalleri kullanmamız yasaktı. Ama resim hocası Toprak'a bir şey demiyordu. Hatta mezun olduğumuz gün okula ait kültür merkezinde Toprak'a ait bir sergi yapmak için Toprak'ı ikna etmeye çalışıyordu derslerde. Nedense kabul etmiyordu.
Toprak'ın yine burada olacağını düşünmemiştim. Kulaklık takma gereği duymamıştı. Telefonundan yayılan şarkı tüm sınıfı dolduruyordu.
Kuşlara soruyorum seni bu sabah Ağaçları olmayan bu kentte kuşlara
Elindeki fırçayla paletin üzerine döktüğü bir miktar siyah boyaya değdirdi. Geldiğimi hala fark etmemişti.
Çocuklara soruyorum seni bu sabah Parkları olmayan bu kentte çocuklara
Ne yapacağımı bilmediğim için birkaç dakika kalakalmıştım öylece. Onu gördüğümde midemde renkli konfetiler patlıyordu. Soluk boruma renkli balonlar diziliyordu. Sanki ağzımı açsam balonların renkleri süzülecekti dudaklarımın arasından.
Kimseler yok ağlayan topraktan başka Kimseler yok ağrıyan gönlümden başka Gökyüzünü kirletmişler Şehri götürmüşler
Kimseler yok, ağlayan Toprak'tan başka.
Bir şey demeden çıkmaya karar vermiştim. Sınıftan çıkmam için arkamı döndüğümde sesiyle durdum. "Resim yapıyorum, adam öldürmüyorum. Bu gördüğün kırmızı şey de boya, kan değil. Kaçmana gerek yok."
Tut elinden hadi gölgenin Güneşi giyin gel bekleme Tut elinden hadi kendinin Şehri getir gel bekleme
##
BEN DE FARKINDAYIM SINIRIN GEÇİLMEDİĞİNİN ARKADAŞLAR CANIM YAZMAK İSTİYOOOOR
Atalay, Burcu wtf? diyenler buraya
Ooo Toprak Bey konuşabiliyormuş, diyenler buraya
Yaren'e Firdevs Yöreoğlu olmak isteyen kişiler de buraya toplaşsın
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu en sevdiğim şarkı arkadaşlar, dinleyin KDPALFJAŞIRŞKFŞAJFKD
