"Şimdi size Sihirli Annem'de Mustafa Sandal taklidi yapan Cem taklidi yapacağım. Sandalception olacağız. Hazır mısınız?" Meyve suyumu içerken Berkan'a baktım. Nasıl olacaktı o iş o kadar merak ediyordum ki.
Sandalyesinden ayağa kalktı ve etrafına baktı. Burcu'yu görünce daha çok gaza gelmişti. "Ama benim gözlüğümle şapkam yok. Nasıl olacak?" dediğinde Erkan, Berkan'ı kolundan tutup geri sandalyesine oturttu. "Ya otur şurada. Şimdi dans ederken düşersin, bir yerini kırarsın. Hiç seninle uğraşamam.".
"Hem Burcu da geldi bak." dediğimde Berkan gözlerini Burcu'ya çevirdi ve hülyalı hülyalı bakmaya başladı. "Ah Burcu, üzümlü kekim..."
"Chen değil miydi o?" dediğimde Berkan gözlerini Burcu'dan çevirmeden bana cevap verdi. "Hayır... benim üzümlü kekim Burcu."
"Benim de Toprak." dediğimde sıra Erkan'daydı ama Erkan boş boş etrafa bakıyordu. "Benim üzümlü kekim falan yok."
"Biliyoruz." diyip meyve suyumdan bir yudum daha aldım.
"Lan geçen bir kıza mesaj attım. 'Merhaba' dedim. Kızın verdiği cevaba bak. 'Çabuk benden özür dile asıldığın için. Yoksa mahkemede görüşürüz.' dedi." dediğinde gülmemek için yanaklarımın içini ısırdım. "Ee sen ne dedin?"
"Ona Aşk 101 dizisinin 8. bölümünün 36. dakika 57. saniyesini izlemesini söyledim." Kaşlarımı çattım. "Ne diyor ki orada?"
Erkan gülümsedi ve telefonunu çıkarak ss aldığı fotoğrafı gösterdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kahkaha attım ve Berkan'a döndüm. "Sen de gülsene mal." Ama Berkan çoktan Burcu'ya dalmıştı bile. Masadan kalktım. Erkan'ın bakışları bana döndüğünde "Sınıfa gidiyorum. Toprak'a bakacağım." diye açıklamamı yaptım ve kantinden çıktım.
Sınıfın kapısının önüne geldiğimde yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamamıştım. Toprak'ı görme umuduyla açtığım kapı sınıfın boş olduğunu görmemle sonuçlandı. Ama çantası buradaydı. İçeri girdim ve kapıyı kapattım. Toprak'ın sırasının önüne geldim. Aklımda çantasını açıp karıştırmak vardı ama sınıfın kapısı sert bir şekilde açılınca gözlerimi oraya çevirdim panikle. Gelen Atalay'dı.
Onunla aynı ortamda bulunmak istemediğimden çıkmaya yeltendim ama ismimi söyleyince durmak zorunda kaldım. "Yaren?"
"Ne var Atalay?"
"Toprak'a bunu nasıl yaptın?" dediğinde adım adım bana yaklaşıyordu. Gözleri kısılmış sanki bir şeyi çözmek ister gibiydi.
"Neyi?" diye sorduğumda aramızda iki adım vardı. Onunla bu kadar yakın olmak istemediğimden bir adım geri çekildim. "Toprak'a sevdiği kızın ölümünü izlettirdim. Buraya döndüğünde onun da ölmüş olması gerekiyordu. Ama gülüyor, eğleniyor... iyileşiyor Yaren. Onu iyileştiriyorsun."
Gülümsedim. Birinden bu lafları duymak beni mutlu etmişti açıkçası. O kişi Atalay olsa dahi. "Amacım da buydu. Teşekkür ederim."
"Sen Toprak'ın yaşamaya hakkı olduğunu düşünüyor musun?" diye sorduğunda bana hala bir şeyleri çözmek ister gibi bakıyordu. Anlayamıyordum. Bu konuşmayı neden yapıyorduk?
"Atalay boş yapmaya devam edeceksen gideceğim."
"Hayır. Amacım sana Toprak'ı kötülemek değil. Ama cidden ne yaptığını biliyor musun... kardeşime?"
"Toprak, senin kardeşine hiçbir şey yapmadı Atalay." dediğimde güldü hafifçe. "Biliyorsun." Gülüşü yavaş yavaş yüzünden silindi. "Toprak'ın yaşarken ölmesini izlemek istedim. Ama sen bunu mahvettin. Planlarımı mahvediyorsun."
"Bunu iltifat olarak alıyorum." diyip alayla güldüğümde kaşları çatıldı. "Yaren, cidden ona ne yaptın?"
"Sevdim." Bu sefer alayla gülen taraf o olmuştu. "Sevgi diye bir şey yok."
"Seninle bu konuyu tartışmayacağım. Eğer sevginin olmadığı düşünüyorsan sen bilirsin."
Kapıya doğru yürüdüm. Elim kapının kolunu kavradığında Atalay'ın sesini duydum. "Yaren." Arkamı dönmeden durdum. "Ne yaparsam biri beni sever?" Kısık sesle söylediği bu cümle nedense vicdanımı sızlatmıştı. Yine de orada daha fazla durmadım ve sınıftan dışarı çıktım.
###
20K🎉🎊🎉🎊🎊🎉
he miyavlar bir şey sorcam
sizce hikayeyi final yapayım mı? aklımda çok şey var ama yarınlar ve yanışlar adlı hikayeme yönelmek istiyorum. siz bilirsiniz yine de aşkolar eğer BIKTIK ARTIK YETER diyorsanız final yapıcam
