Abimin Arkadaşı

#10

(DÜZENLENDİ)

anneannemin evi çok tatlı ve güzel bir ev böyle merdivenler var baya uzun iniyorsunuz kocamaaan bir bahçenin içinde iki katlı küçücük bir yer evin üst katın çıkıncada ayaklarının altında tüm şehir ev güzel güzel olmasınada onu bu kadar güzel yapan en büyük etmen anneannem size çok bahsetmedim ama anneannem benim bu hayattaki herşeyimdir böyle adile naşit gibi bir kadın düşünün küçücük tombul ve tüm kalbi sevgiyle dolu anneannemden bahsedince ona sevgim iyice kabardı yaşanan olayların gerginliğini üstümden atmış gibi oldum ve merdivenlerden koşarak inmeye başladım "Anneanneeeee"

Anneanne diye bağıra bağıra merdivenlerden iniyordum ama nedense içimi kötü bir his kaplamış kalbim sıkışmıştı son basamağı indiğimdeyse 15-20 kişilik bir insan topluluğu gördüm kimisi ağlıyor kimisi güçlü kalmaya çalışıyordu anlam veremedim bir an altın günü mü diye düşündün ama altın günleri böyle olmazdı ki burada ters giden birşey vardı.

Bana birinin sarılmasıyla irkildim sevgi teyzeydi bu anneannemin 1 numaralı gün arkadaşı ağlıyordu "korkma kızım" dedi bana "anneannene hiç bir şey olmayacak" korkmaya başlamıştım neler oluyordu burada.

"Şuraa !!" Bu ses erenin sesi değil mi evet bu eren beni daha yeni bırakmıştı neden geldi ki bu

EREN'DEN:
Arabayı son sürat kullanırken telefonum çaldı baktım alper "efendim kardeşim"
"Eren hemen şurayı al sakin tut onu anneannemi hastaneye kaldırmışlar şoka girmiş hemen gelin buraya" telefon kapanmıştı arabaya sağa çekip 3 dakika kendime gelmeye çalıştım zehra teyze o küçücük bedendeki kocaman kalbin sahibi nasıl böyle bir şey olurdu ya ona bir şey olsaydı sonuçlarını düşünemiyorum bile şura alper herkes mahvolurdu...

Direksiyonu kırdığım gibi hemen zehra teyzenin evinin yolunu tuttum arabadan iner inmez merdivenleri ikişerli indim tam bir kargaşaydı burası keşke bırakmasaydım şurayı buraya hemen gördüm onu "şuraa !!" Korkulu gözlerle baktı bana hemen yanıma geldi.

"Eren abi neler oluyor Allah aşkına"
"Gel abicim gidiyoruz korkma"
"Nasıl korkmayayım ya herkes bana korkma demekten başka bir şey demiyor hemen bi açıklama yapar mısın ban eren abi lütfen"
Sonlara doğru sesi titremiş gözleri dolmuştu bir damla süzüldü sağ gözünden kalp atışları hızlanmıştı hissedebiliyordum elimle sildim göz yaşını.
"Tamam gel benle seni anneannene götüreceğim ve herşeyi arabada anlatıcam sana"
Merdivenleri hızla çıktık arabaya bindik meraklı gözlerle bana bakıyordu
"Şura sakın ol zehra teyze biraz rahatsızlanmış ve onu hastaneye kaşdırmışlar şoka girmiş ama korkacak bir şey yok hem yoğun bakıma alınsaydı o zaman kötü şeyler olurdu ama normal odadaymış şimdi onun yanına götüreceğim seni"
Sözlerimi duyar duymaz hemen arabadan çıktı ne yapıyor bu demeye kalmadan kapımı açtı kolumdan tutup dışarıya çekti beni ve sürücü koltuğuna oturdu "napıyorsun şura"
"Arabaya ben kullanacağım hemen otur eren abi" anlam veremedim ama arabayı kullanmasına izin verdim
Yan koltuğa oturduktan sonra hızlı bir şekilde haza bastı normalde hastaneye ulaşmak 45 dakika sürüyor ama 15 dakika içinde hastanedeydik.

Hastanede ne alperi nede annesini bulabildik kimse sorularımıza cevap vermiyordu en sonunda dayanamayan şura anne diye ağlayarak bağırmaya başladı sonra odanın birinden şura diye bir ses geldi şurayla hemen odaya girdik şuranın annesinin her yerine aletler bağlanmıştı şura ağlayarak konuşmaya başladı "anne ne oldu burada anneannem nerede ne olursun bana birşey de anneannemin iyi olduğunu söyle"
"2. Katta" diyebildi ayşe teyze sadece
Sonra şura ikinci kata koşmaya başladı hemen peşinden gittim.

Tam 2. Kata geldik ki zehra teyzeyi önümüzden sedyeyle götürdüler şura anneanne diye bağırarak arkasından gitti.