The liar

Όλα καλά?

Tyler POV

Κάθομαι έχοντας την Άλισον μου στην αγκαλιά μου σε ένα παγκάκι στλ Σέντραλ Πάρκ και χαϊδεύω τα μακριά ξανθά μαλλιά της.

Είναι τόσο όμορφη...

Αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό όλο αυτό...

Είναι ερωτευμένη μαζί μου.

Όμως δεν είναι αυτό το κακό.

Το κακό είναι ότι εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί της...

Μα το ακόμα πιο κακό είναι ότι είναι 17 χρονών...

Και το χειρότερο ότι είναι κόρη του θετού μου αδελφού...

Δηλαδή...

Αν το μάθει όλο αυτό ο Κρίστιαν... Ότι δηλαδή ξεγέλασα την μικρή του αθώα κόρη του και ότι... Τα έχουμε... Θα με σκοτώσει.

Και θα έχει και δίκιο.

Αλλά δεν θέλω να την αφήσω.

Αγαπάω την Άλισον...

Όταν ήταν κοριτσάκι την αγαπούσα σαν την μικρή γλυκιά πανέξυπνη αθώα όμορφη ανηψιά μου.

Όμως τώρα...

Την έχω ερωτευτεί...

Και όσο και αν είναι λάθος το να είμαι τώρα εδώ... Να της λέω ψέματα για το ποιος είμαι και ουσιαστικά να βάζω την ζωή της σε κίνδυνο κοροιδευοντας την...

Δεν μπορώ να φύγω μακριά της...

Ξαφνικά ο ήχος του κινητού μου με βγάζει από της σκέψεις μου και το βγάζω από την τσέπη του σακακιού μου για να δω ποιός είναι.

"Ποιός είναι?" Με ρωτάει νυσταγμενα η Άλισον και τότε κοιτάζω την οθόνη.

Όου...

Δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο καλύτερα?

Ο Κρίστιαν...

Ο αδελφός μου...

Και ο πατέρας της Άλισον...

"Είναι ο... Ο αδελφός μου. Συγνώμη αλλά μάλλον θα είναι σημαντικό." Της λέω καθώς σηκώνομαι και απομακρύνομαι από κοντά της έτσι ώστε να του απαντήσω.

"Καλησπέρα Κρίστιαν..." Του λέω όταν είμαι σίγουρος πως η Άλισον δεν θα ακούει.

"Γεια σου μικρέ ανεπροκοπε αδελφέ μου." Με κρατάει όπως πάντα.

"Πάλι να με κραξεις θέλεις γιατί δεν έχω όρεξη." Του λέω κάπως ενοχλημένος.

Φυσικά και έχει δίκιο που με κραζει και με βρίζει καθε φορά αλλά όντως δεν έχω όρεξη σήμερα...