"Μπαμπά! Μπαμπά μου! Σε παρακαλώ άνοιξε τα μάτια σου!" Του φωνάζω κλαίγοντας.
"Κρίστιαν! Κρίστιαν! Συνέλθε σε παρακαλώ!" Φωνάζει και ο Τάιλερ μου.
"Άλισον? Τάιλερ? Τι έγινε?"Ακούω την φωνή της μαμάς μας και τότε σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω όλους να ανεβαίνουν πάνω.
"Κρίστιαν μου!" Τσιρίζει η μαμά μου και τρέχει και τον αγκαλιάζει κλαίγοντας.
"Φωναξτε ένα ασθενοφόρο! Κάποιος γαμώτο!" Φωνάζει και τότε η θεία Τέσσα απομακρύνεται για να πάρει τηλέφωνο.
"Είναι ζωντανός? Ζεί?" Ρωτάει και η θεία μου η Λεϊλά η αδελφή του μπαμπά μου.
"Δεν ξέρω! Πείτε μου κάποιος ότι ζει! Σας παρακαλώ!" Λέει η μαμά μου ενώ νιώθω μερικά πονακια στην κοιλιά μου. Τότε ο θείος Ντέρεκ σκύβει στο ύψος της καρδιάς του για να ελέγξει.
"Ζεί αλλά πρέπει τώρα να πάμε σε ένα νοσοκομείο." Λέει και τότε ακούγονται σειρήνες ασθενοφόρου.
"Άλισον πάμε σε ένα άλλο δωμάτιο..." Μου λέει ψύχραιμα ο Στέφεν και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια.
"Εγώ φταίω..." Του λέω και με σηκώνει.
"Πάμε μέσα..." Μου λέει και πάω μέσα μαζί με την Μάιρα τον Κρις την Άλεκ τον Έρικ και τον Τζίμι.
"Τι έγινε? Τι έπαθε ο πατέρας σου?" Ρωτάει ο Τζίμι και αρχίζω να κλαίω στην αγκαλιά του Στέφεν.
"Δεν καταλάβες?" Τον ρωτάει ο Κρις.
"Ναι αλλά... Τέλος πάντων... Όλα θα πάνε καλά..."Λέει και με αγκαλιάζει.
"Εγώ φταίω... Εγώ φταίω για όλα... Είμαι... Είμαι κακή κόρη... Είμαι κακός άνθρωπος." Λέω κλαίγοντας.
"Μην κλαις... Δεν φταις εσύ..." Λέει η Μάιρα.
"Εγώ... Εγώ... Εγώ φταίω... Εγώ... Δεν... Δεν έπρεπε να συνεχίσω μαζί του... Είναι αδελφός του πατέρα μου... Δεν έπρεπε... Έπρεπε να το είχα σταματήσει μόλις το έμαθα... Έπρεπε να το είχα σταματήσει δεν έπρεπε... Δεν έπρεπε να συνεχισω μαζί του." Λέω τρέμοντας.
"Ε! Άλισον! Άλισον ηρέμησε!" Μου φωνάζει η Άλεξ καθώς με πλησιάζει.
"Πρέπει μα ηρεμήσεις... Είσαι έγκυος... Μέσα σου έχεις κάτι πολύτιμο... Μέσα σου έχεις το μωράκι σου... Και δεν θες να το χάσεις... Το αγαπάς... Οπότε πρέπει να ηρεμήσεις για το παιδάκι σου... Για τον γιος σου..." Μου λέει βάζοντας το χέρι μου στην κοιλιά μου και το νιώθω να κουνιεται.
YOU ARE READING
The liar
Humor"Ένα ψέμα είναι ψέμα μόνο όταν οι άλλοι ξέρουν την αλήθεια." Μου λέει χαλαρά και εκνευριζομαι. "Και ένας φόνος είναι φόνος μόνο αν βρουν το πτώμα!'' Του φωνάζω θυμωμένη και αρχίζω να τον χτυπάω στο κεφάλι.
