The liar

"Πέθανε..."

Μερικές μέρες αργότερα

Πάντα πίστευα πως το γεγονός ότι έχω ένα παράλυτο χέρι ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσε να μου συμβεί.

Όμως βλέποντας αυτή την στιγμή τον Τάιλερ μαζί με τον πατέρα μου να παλεύουν να αλλάξουν την πάνα του μικρού ενώ εγώ δεν μπορώ λόγω της κουλαμαρας μου αναθεωρω την προηγούμενη άποψη μου.

"Αφού έχουμε νταντά για το μωρό γιατί αλλάζουμε εμείς τον μικρό?'' Ρωτάει ο Τάιλερ.

"Γιατί... Πολύ απλά... Η νταντά λείπει. Έχει γρίπη. Οπότε αλλάζετε δουλικά. Έτσι να σας βλέπω." Τους λέω και ο μπεμπης γελάει.

Τον αγαπάω τον μπέμπη.

Την προηγούμενη φορά που ο μπαμπάς μου άλλαξε τον μπαμπά ο μικρός Λουίς του κατουρισε γελώντας.

Είναι μια σατανική μικρογραφία εμένα και του Τάιλερ.

"Αααα! Αυτός έβγαλε πάλι το ματζαφλαρι του και μας κατουραει!'' Φωνάζει ο πατέρας μου ενώ εκείνος και ο Τάιλερ απομακρύνονται από κοντά του.

Πάλι καλά που δεν τον πέταξαν στο πάτωμα.

"Άλισον αυτό το μωρό είναι διαβολικό! Σαν τον μαλάκα τον πατέρα του είναι! Και αυτός το έκανε!'' Γκρινιάζει ο μπαμπάς και γελάω όπως και ο Λουίς μου.

"Τουλάχιστον... Έχουμε ένα σημάδι σε ποιον μοιάζει ο μικρός." Λέει ο Τάιλερ χαμογελαστός ενώ βγάζει την βρεγμένη μπλούζα του.

"Ναι... Άλισον αν πάρεις τον μικρό και εγκαταλείψεις αυτόν τον ηλίθιο για πάντα ο μικρός έχει ελπίδες να βγεί φυσιολογικός.'' Λέει ο μπαμπάς μου και γελάει.

"Είναι τυχερός που τον αγαπάω. Αλλιώς..." Κορόιδευω ενώ πλησίαζω τον γιοκα μου.

"Άντε αλλαξτε τον τώρα γιατί θέλω να πάμε να ξαπλώσουμε με τον μικρό. Είμαστε κουρασμένοι." Λέω και ο Τάιλερ συνεχίζει να άλλαζει τον μικρό. Μόλις τελειώνει μου δίνει τον μικρό στην αγκαλιά μου και χαμογελάω...

"Τον αγαπάω τόσο πολύ. Δεν είναι υπέροχος?" Τους ρωτάω ενώ ο γλυκός μου Λουίς με κοίταζε με τα υπέροχα ζωηρά ματάκια του.

"Είναι ο γλυκουλης μου... Το μικρό ξωτικό μας..." Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Ξωτικό αυτό το πανέμορφο αγοράκι?'' Τον ρωτάω.

"Αφού εσύ είσαι η νεράιδα μου. Εκείνος είναι το ξωτικό μας." Μου λέει και τον φιλάω.

"Λοιπόν Άλισον πήγαινε στο δωμάτιο σου! Εσύ γομαρι έλα να κάνουμε καμία δουλειά!" Φωνάζει ο πατέρας μου και χωρίζουμε τα χείλη μας με τον Τάιλερ και γελάω λιγάκι.