The liar

"Μου έλειψε η αγκαλιά σου''

Alison POV

"Δεν θέλω να φύγω..." Γρινιαζω στον Λούι ενώ είμαι στην αγκαλιά του το επόμενο πρωί και γελάει λιγάκι.

"Έλα νεραιδουλα μου... Μην στεναχωριέσαι..." Μου λέει χαιδευοντας με τρυφερά.

"Μα πότε θα σε ξανά δω?'' Τον ρωτάω και χαϊδεύει τα μαλλιά μου χαμογελαστός.

"Πότε θες?" Με  ρωτάει.

"Σήμερα! Σήμερα!" Φωνάζω ενθουσιασμένη και γελάει ξανά μαζί μου.

"Εντάξει μικρούλα. Σήμερα το βράδυ θες... Να έρθω να σε πάρω... Να πάμε να φάμε παγωτό?" Με ρωτάει και ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα χαρούμενη.

"Ναι! Ναι! Να πάμε!" Του λέω και με κοιτάζει τρυφερά.

"Είσαι τόσο γλυκούλα..." Μου λέει και χαμογελάω και εγώ.

"Τέλος πάντων... Πρέπει να φύγω... Τι ώρα θα έρθεις?'' Τον ρωτάω.

"Στις 7 είναι καλά?" Με  ρωτάει και το σκέφτομαι λιγάκι.

"Στις 8 καλύτερα. Γιατί έχω να διαβάσω και όλας. Έχω σχολείο αύριο." Του απαντάω.

"Εντάξει. Θα σε περιμένω έξω από το σπίτι μου. Το τηλέφωνο μου το έχεις. Να μου στείλεις την διεύθυνση σου και αν αλλάξει τίποτα πάρε με τηλέφωνο. Εντάξει?" Με ρωτάει και γνέφω θετικά.

"Εντάξει." Του λέω και αφού αφήσει ένα απαλό φιλί στο μέτωπο μου τον χερεταω και φεύγω από το σπίτι του.

Αρχίζω να περπατάω στο δρόμο και τότε βλέπω έναν τύπο μα με βγάζει φωτογραφίες και μετά να κρύβεται.

Έλεος...

Παπαράτσι...

Πουλάνε την ζωή των ανθρώπων έτσι απλά για να βγάλουν χρήματα...

Αρχίζω να περπατάω μέχρι μια στάση λεωφορείου και κοιτάζω ποιές γραμμές περνάνε από εδώ.

Ναι...

Δεν καταλαβαίνω τίποτα.

"Συγνώμη ξέρετε ποιό λεωφορείο περνάει από εδώα για να πάω προς το Μανχάταν?" Ρωτάω μια κυρία που κάθεται λίγο πιο δίπλα.

"Πρέπει να πάρεις το μέτρο κορίτσι μου." Μου λέει και την κοιτάζω έκπληκτη.

Με το μετρό?

Δεν το έχω ξανά χρησιμοποιήσει.

"Εμ... Ναι... Που είναι αυτό?'' Ρωτάω.

"Άσε κορίτσι μου... Δεν μου φαίνεσαι εσύ για κορίτσι που θα μπορούσε να μπει στο μέτρο... Πάρε αν είναι καλύτερα την λιμουζίνα του μπαμπακα να πας..." Μου λέει και εκπλησομαι.