The liar

Συμφιλίωση

Tayler POV

"Μου λείπει..." Λέω με παράπονο ενώ πίνω από το μπουκάλι της βότκας.

"Έλεος... Έλεος ρε Τάιλερ! Σταμάτα να πίνεις!" Μου φωνάζει η Μάιρα καθώς αρπάζει το μπουκάλι.

"Μου λείπει Μάιρα... Μου λείπει η Άλισον... Μου λείπει..." Λέω και με χαστούκιζει.

Που βρήκε τόση δύναμη το μικρό?

"Τάιλερ! Συνέλθε! Πήγαινε στον αδελφό σου να του ζητήσεις συγνώμη και μετά να πάτε μαζί χεράκι χεράκι να πάρετε την Άλισον από εκείνο το ηλίθιο το οικοτροφείο!" Φωνάζει.

"Ξέρεις τι επαθα? Δεν θα το πιστέψεις... Αλλά ντρέπομαι... Ντρέπομαι τον αδελφό μου. Θέλω να του ζητήσω συγνώμη... Αλλά ντρέπομαι να τον αντικρισω... Γιατί έκανα... Κάτι κακό... Στον αδελφό μου... Και αν και δεν του το λέω... Ποτέ... Τον αγαπάω..."  Της λέω και γελάει.

"Για αυτό... Κάνε του κάτι καλό... Πήγαινε στο μπάνιο... Κάνε ένα ντουζακι... Θα σου φτιάξω έναν καφέ... Και θα πας στο νοσοκομείο... Να τα βρεις με τον αδελφό σου. Εντάξει?'' Μου λέει και γνέφω θετικά.

Ζαλισμενος πάω στο μπάνιο και κάνω ένα ντουζ για να συνελθω. 

Μου λείπει...

Μου λείπει η Άλισον...

Έχω να την δω δέκα μέρες και είδη μου λείπει...

Την θέλω πίσω...

Θέλω να πάω εκεί και να την πάρω πίσω...

Να την κλείσω στην αγκαλιά μου να την φιλησω και να της πω πόσο την αγαπάω...

Την θέλω πίσω...

Μόλις τελειώνω το μπάνιο μου βγαίνω έξω και αρχίζω να ντύνομαι.

Μόλις είμαι έτοιμος αφήνω μια ανάσα παίρνω τα πράγματα μου και βγαίνω έξω από το σπίτι. Μπαίνω μέσα στο αμάξι μου και αρχίζω να οδηγάω μέχρι το νοσοκομείο. Μόλις φτάνω στο νοσοκομείο πάω στην δίπλα κάβα που υπάρχει παίρνω ένα μπουκάλι ουίσκι με μια κόκκινη καρδουλα για να το κάνω δώρο στον πολυαγαπημένο μου αδελφό.  

Τώρα χειρουργείμενος άνθρωπος... Που μόλις γλύτωσε από έμφραγμα θα μπορεί να πιει ουίσκι...

Φυσικά πάντα το ουίσκι είναι καλό...

Πάω στο δωμάτιο του αδελφού μου του Κρίστιαν και αφού μου δώσει την άδεια μπαίνω μέσα.

"Εμ... Γεια σου Κρίστιαν..." Του λέω και με κοιτάζει.

"Εύχομαι να μπορούσα να σε βρισω..." Μου λέει ενώ γελάει αδύναμα.