The liar

"Δεν θα επιβιώσει..."

Tyler POV

Για ακόμα μια φορά περιμένω...

Περιμένω ένα μύνημα που να λέει ότι η Άλισον και το μωράκι μας είναι καλά...

Περιμένω ένα μύνημα να μου πει ο μαλάκας ο Μάρκ τι να κάνω για να την σώσω...

Ένα μύνημα για να την έχω ξανά στην αγκαλιά μου...

Πως μπόρεσαν και το έκαναν αυτό στην Άλισον?

Είναι... Ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι... Όμορφο έξυπνο αστείο... Είναι μια γλύκα... Το τέλειο κορίτσι...

Πως μπόρεσαν να της κάνουν κακό?

Λέει ο τύπος που της είπε ψέματα και την κορόιδευε...

Ξαφνικά ακούω το τηλέφωνο μου να χτυπάει και με βιαστικές κινήσεις το βγάζω από την τσέπη μου και βλέπω πως είναι από απόκρυψη.

"Που είναι η Άλισον?'' Φωνάζω αμέσως μόλις το σηκώνω.

"Οοο Τάιλερ... Δεν χρειάζεται να φωνάζεις... Εδώ είναι η μικρή... Κάθεται και περιμένει κάποιον να έρθει να την σώσει... Ξέρεις... Πριν να είναι αργά." Μου λέει ειρωνικά.

"Τι θέλετε επιτέλους? Αφήστε την! Είναι ένα παιδί που θα κάνει παιδί! Δεν της αξίζει όλο αυτό που της κάνετε!" Λέω απελπισμένος.

"Αλλά η δικιά σου η κοροϊδία της άξιζε ε?'' Με ρωτάει και θυμωνω και άλλο... Αλλά αυτή τη φορά μαζί μου.

"Θα κάνω ότι θέλετε αρκεί να την αφήσετε..." Λέω με φωνή που σπάει.

"Έλα σε δύο ώρες στο σπίτι που είχαν την Άλισον και πριν 10 χρόνια. Μόνος σου... Μην κάνεις καμία βλακεία." Μου λέει.

"Εντάξει... Εντάξει. Θα έρθω. Μου την δίνεις όμως να της μιλήσω? Θέλω να δω αν είναι καλά." Τον παρακαλάω.

"Έχετε δύο λεπτά..." Λέει και χαμογελάω πικρά.

"Τάιλερ?'' Ακούω την σπασμένη φωνή της και θέλω να βάλω τα κλάματα.

"Άλισον... Άλισον μου... Μικρή μου νεράιδα συγνώμη... Συγνώμη για όλα... Που σε εμπλεξα με αυτους συγνώμη που κινδυνεύεις εξαιτίας μου... Συγνώμη που σου είπα ψέματα." Της λέω ενώ μερικά δάκρυα κυλάνε στα μάγουλα μου.

"Τάιλερ... Μη κάνεις τίποτα από αυτά που σου λένε είναι παγίδα!'' Μου φωνάζει εκπλήσσοντας με.

"Τι έκανες Σκρόφα?'' Της φωνάζει ο άλλος και ακούω την Άλισον μου να τσιριζει.

"Άλισον! Άλισον!" Φωνάζω το όνομα της φοβισμένος.