Allison POV
"Δεν θέλω να πάω..." Γκρινιάζω και τότε ο Στέφεν μου πετάει στο πρόσωπο το μπλε φόρεμα που πρέπει όπως λέει να βάλω.
"Δεν ακούω τίποτα! Θα έρθεις!" Φωνάζει η Μάιρα.
"Είναι τα γενέθλια μας Άλισον! Σήμερα κλείνουμε τα 17!" Λέει χαρούμενος.
"Ναι αλλά... Δεν είμαι και πολύ... Χαρούμενη αυτές τις μέρες... Και φοβάμαι ότι θα χάσω το μωράκι μου." Λέω χαιδευοντας την κοιλιά μου.
"Δεν ακούμε τίποτα! Τράβα στο μπάνιο να αλλάξεις γιατί είδη μας περιμένουν!" Φωνάζει ξανά ο Στέφεν.
"Ούτε η Άλεξ θα έρθει. Εγώ γιατί να έρθω?" Ρωτάω σαν μωρό.
"Γιατί... Είναι το πάρτι γενεθλίων σου." Λέει η Μάιρα.
"Και η Άλεξ τελικά θα έρθει. Θα είναι η σύνοδος του Έρικ." Λέει ο Στέφεν χαμογελαστός.
"Καλά εσείς αδελφακια ανταλλαξατε..." Σχολιάζει η Μάιρα και γελάω.
"Δεν αντάλλαξαμε αδέλφια για τον πολύ απλό λόγο ότι εκείνος θέλει όπως και να χει να παντρευτώ με την Άλεξ επειδή είναι έγκυος!" Λέει με παράπονο.
"Δηλαδή αυτό ήταν? Χωρίσατε?'' Ρωτάω λυπημένη.
"Έτσι φαίνεται. Για αυτό έλα... Έλα να πιώ να χορέψουμε να διασκεδάσουμε... Έλα!" Μου λέει σαν μωρό.
"Να χορέψεις με αυτή ή με την μητέρα της κόρης σου! Εγώ δεν θέλω να έρθω." Λέω με πείσμα.
"Αν δεν έρθεις... Δεν θα πάω ούτε εγώ." Λέει και τον κοιτάζω.
"Με εκβιάζεις?" Τον ρωτάω δήθεν παρεξηγημένη.
"Κανονικοτατα. Άντε! Θα με αφήσεις εδώ... Μόνο μου... Στα γενέθλια μου? Χωρισμένο?" Με ρωτάει κάνοντας puppy face.
"Καλά! Καλά! Πάω να ντυθω να με φτιάξετε γιατί βαριέμαι." Λέω και αφού πάρω το φόρεμα πάω στο μπάνιο και βάζω το φόρεμα.
Το φόρεμα είναι ένα κολλητό μπλέ ηλεκρικ με άσπρες τιράντες σε στυλ λάστιχο κοντό. Φαίνεται πιο καθημερινό και αυτό θέλω μιας και αυτό είναι λίγο πιο άνετο και δεν πιέζει την κοιλιά μου.
Πάω πίσω στο δωμάτιο μου και η Μάιρα μου κάνει μπούκλες ενώ ο Στέφεν μου λέει τον πόνο του για τον χωρισμό του με τον Κρις.
Η Μαίρα με βάφει βάζοντας μου ένα κόκκινο κραγιόν νουντ σκιά eye liner και μάσκαρα. Από κάτω ένα μποτακι με χαμηλό τακούνι και αφού πάρω ένα δερμάτινο τζακετ είμαι έτοιμη.
YOU ARE READING
The liar
Humor"Ένα ψέμα είναι ψέμα μόνο όταν οι άλλοι ξέρουν την αλήθεια." Μου λέει χαλαρά και εκνευριζομαι. "Και ένας φόνος είναι φόνος μόνο αν βρουν το πτώμα!'' Του φωνάζω θυμωμένη και αρχίζω να τον χτυπάω στο κεφάλι.