The liar

Τι γίνεται?

"Εμ... Μικρή γιατί αντί να πάμε κάπου κεντρικά μα κατσουμε πηγαίνουμε σε απομονωμένα μαγαζιά που δεν έχουν καλή φήμη?" Με ρωτάει ο Λούις καθώς οδηγάει μιας και εγώ του δίνω οδηγίες για το που περίπου να πάμε.

"Είμαι μοντέλο. Κόρη διάσημης σχεδιάστριας και μεγαλοεπιχειρηματίας. Οι παπαράτσι με ακολουθούν σε κάθε μου βήμα και πίστεψε με... Είναι ενοχλητικό να σε φωτογραφίζουν ότι και να κάνεις." Του εξηγώ.

"Οοο... Έχεις ένα δίκιο." Παραδέχεται.

"Επίσεις είμαι τιμωρία γιατί έγινα λιώμα έφυγα μαζί με έναν ξένο για τους γονείς μου άντρα και... Γύρισα μια μέρα μετά. Αν μάθουν οι γονείς μου ότι το εσκασα θα με βάλουν τιμωρία μέχρι να κάνω παιδιά." Λέω και αφήνει ένα γελάκι.

"Γιατί κάτι μου λέει ότι αυτός είναι ο κυρίως λόγος που δεν θες να μας δει κανένας?" Με ρωτάει και γελάω και εγώ λιγάκι.

"Γιατί είσαι έξυπνος." Του λέω και τότε παρκάρει το αμάξι. Ανοίγει την πόρτα του και κατεβαίνει και ανοίγει και την δικιά μου.

Του χαμογελάω και μου δίνει το χέρι κάνοντας με να χαμογελάσω αμήχανα.

"Πάμε?" Με ρωτάει γλυκά και του δίνω και εγώ το χέρι μου.

Περπατάμε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου μέχρι που φτάνουμε σε ένα μικρό μαγαζάκι με παγωτά.

Μπαίνουμε μέσα και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά. Πηγαίνουμε στην ταράτσα όπου είναι και τα τραπέζια για να κατσουμε και καθόμαστε οι δύο μας σε ένα μικρό τραπεζάκι στην γωνία μιας και φοβάμαι για τους δημοσιογράφους.

"Λοιπόν... Μικρή Άλισον... Πες μου για εσένα..." Μου λέει και του χαμογελάω.

"Λοιπόν... Το όνομα μου είναι Άλισον Καμίλ Κίνγκ... Είμαι 17 χρονών... Σχεδόν... Είμαι μοναχοπαίδι... Δουλεύω ως μοντέλο αλλά ταυτόχρονα πάω και σχολείο." Του λέω τα βασικά για εμένα.

"Είπες πως ήθελες μα διαβάσεις... Γιατί ενώ έχεις έτοιμη δουλειά θες να τελειώσεις το σχολείο?" Με ρωτάει και γελάω λιγάκι.

"Γιατί θέλω και να σπούδασω." Του εξηγώ.

"Τι θες να σπουδάσεις?'' Με ρωτάει ξανά.

''Θέλω να... Εμμμ... Να... Κανονικά θέλω να γίνω γιατρός. Αλλά δεν μπορώ." Του λέω κάπως λυπημένη.

"Γιατί δεν μπορείς?'' Με ρωτάει κοιτάζοντας με περίεργα.

"Ο δεξιός καρπός μου είναι παράλυτος. Δεν μπορώ να τον κουνισω... Δεν νιώθω τον πόνο σε αυτό το χέρι και δεν μπορώ να κάνω τίποτα με αυτόν... Οπότε γιατρός με ένα χέρι δεν γίνεται." Λέω προσπαθώντας να κρύψω το παράπονο μου.