The liar

"Τα θυμήθηκα όλα"

Allison POV

Κρύβομαι πίσω από την πόρτα στο δωμάτιο του Κρις και ελπίζω να μην με βρει...

Τον βλέπω να απομακρύνεται και σιγά σιγά βγαίνω από την κρυψώνα μου και πάω προς το δωμάτιο της Μάιρα...

"Σε έπιασα!'' Φωνάζει και αρχίζω μα Τσιριζω.

"Ααα! Άσε με παλιό ανωμαλε βλάκα βιαστή!'' Φωνάζω στον Στέφεν και πέφτουμε στο κρεβάτι της Μάιρα.

"Σε έπιασα! Φυλας εσύ τώρα!'' Μου λέει σαν παιδάκι.

"Ααα... Έλα... Αφού ποτέ δεν σε βρίσκω και πάντα με τρομάζεις και φιλάω πάλι εγώ." Του λέω σαν μωρό.

"Να μην ήσουν τόσο άχρηστη στο κρυφτό. Άντε σήκω και φύλα τώρα." Μου λέει σηκώνοντας με από το κρεβάτι.

"Καλά... Αλλά μην με τρομάξεις πάλι όπως πριν. Είμαι και έγκυος." Του λέω σοβαρά.

"Καλά γκρινιάρα πήγαινε και φύλα." Με κοροϊδεύει.

"Αλλά μη με τρομάξεις!'' Του τονίζω.

"Εντάξει! Εντάξει! Φύλα τώρα!'' Μου λέει και αφού φύγει κλείνω τα μάτια μου και αρχίζω να μετράω.

"Πέντε... Δέκα δεκαπέντε... Είκοσι εικοσιπέντε... Τριάντα τρια..." Μετράω όμως τότε κλείνουν όλα τα φώτα του σπιτιού και τρομάζω.

"Στέφεν! Στέφεν!" Φωνάζω με δάκρυα στα μάτια και τότε ακούω κάτι να σπάει.

"Στέφεν! Στέφεν σταμάτα τις βλακείες! Στέφεν!" Λέω και τότε νιώθω ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από το στόμα μου και ένα άλλο να με σηκώνει και να με τραβάει μακριά.

Προσπαθώ να απομακρυνθώ από κοντά του αλλά δεν με αφήνει και με βάζει μέσα σε ένα δωμάτιο.

"Σσσς... Άλισον... Εγώ είμαι... Ηρέμησε." Μου λέει και τον αγκαλιάζω φοβισμένη.

"Στέφεν? Τι έγινε?" Τον ρωτάω έτοιμη να κλάψω.

"Σσσσςς... Μην κλαις... Μην φοβάσαι." Μου λέει γλυκά χαιδεύοντας τα μαλλιά μου.

"Μπήκε κάποιος μέσα στο σπίτι... Αλλά μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά... Θα σε προστατευσω." Μου λέει και τον κοιτάζω στα μάτια.

"Να αν σου κάνει και εσένα κακό?'' Τον ρωτάω και χαϊδεύει το μάγουλο μου.

"Σε εμένα? Δεν έχεις ακούσει που λένε χαζό σκυλί ψωφο δεν έχει.'' Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Μην φύγεις... Σε παρακαλώ. Φοβάμαι." Λέω αγκαλιάζοντας τον ξανά και τότε αρχίζει να χτυπάει η πόρτα του δωματίου.