Like You [ Completed ]

အပိုင်း ၂၁

(Unicode)

" ကျိရန် သတိရလာပြီလား "

နားထဲကို စူးဝင်လာသည့် အသံနှင့်အတူ ​ကျိရန် လေးပင်​နေ​သော မျက်ခွံတို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်သည်။ ပုံရိပ်​ယောင်တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်​နေသည့် အိမ်မက်အရှည်ကြီးက​နေ နိုးထလာခဲ့ရသလို နားထင်​ကြောတို့က အခုထက်ထိ ထိုးကိုက်​နေဆဲ။

" အစ်ကို ​ရှောင်းကျန့် .. ? ရီ​ပေါ် ..? "

" အင်း.."

ကျိရန် စိတ်ထဲတွင် မ​​သေချာမရေရာမှုများနှင့် ပြည့်နှက်​နေသည်။ မှတ်ဉာဏ်ထဲတွင် အစ်ကို ​ရှောင်ကျန့် ၊ ရီ​ပေါ် ၊ ​​သေနတ်သံများ ၊ ပွဲစား​တွေ ပုံရိပ်က အစီအရီပြန်​ပေါ်လာသည်။ ​နောက်ဆုံးသတိရမိတာက ​ဟောက်ရွှမ်း..။

" ​ဟောက်ရွှမ်း​ရော.."

​ရှောင်ကျန့် မျက်နှာ တစ်ချက်ပျက်သွားသည်။ စိတ်မနည်းထိန်း​နေရသည့်ပုံစံဖြင့် အံကြိတ်ကာ ခပ်တိုးတိုးဆိုသည်။

" ငါတို့ ထွက်သွား​တော့မှာ..
ထပ်​တွေ့စရာ မလို​တော့ဘူး.. "

ကျိရန် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ အိပ်ရာခင်းအစကို လက်ဖြင့်လုံး​ချေရင်း နှုတ်ခမ်းတို့ကို တင်းတင်း​စေ့လိုက်သည်။

" ဘာ​တွေ ဖြစ်သွားတာလဲ..
အစ်ကိုနဲ့ ရီ​ပေါ်ကလည်း ဘာလို့ အတူရှိ​နေတာလဲ "

ရီ​ပေါ်နှင့် ​ရှောင်ကျန့်က တစ်​ယောက်မျက်နှာ တစ်​ယောက်ကြည့်ကာဖြင့် အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်​​​နေသည်။ မ​နေနိုင်​သော ယွီဘင်းကပင် ကြားဝင်ပါပြီး အကြမ်းဖျင်း ရှင်းပြလိုက်ရသည်။ ကျိရန်က ​တွေ​တွေ​ငေး​ငေးဖြင့် ကိစ္စ​တွေကို လိုက်မှီ​အောင် မနည်းစဥ်းစား​နေရသည့်ပမာ။

" ကျွန်​​တော် ​​ဟောက်ရွှမ်းကို ​တွေ့ မှဖြစ်မယ် "

" မရဘူး "

" အစ်ကို.."

" မင်း သူ့ကို သ​ဘောကျသွားတာလား "

ကျိရန် ​ခေါင်းငုံ့သွားသည်။ ​ရှောင်ကျန့်ပါးစပ်က အဆဲစကားတစ်ချက် ထွက်သွားသည်။

" သူက မင်းကို အ​ပျော်သ​ဘော ကစား​နေတာ.."

" မဟုတ်ဘူး..ကျွန်​တော် သိတယ်..
ကျွန်​တော် ပြန်မသွားရင် သူ တစ်ခုခု ဖြစ်လိမ့်မယ် "