One More Second (Ajax Fanfictie)

Hoofdstuk 7

p.o.v Matthijs

Donny loopt weg. Tranen stromen over mijn wangen. Stomme Erik, denk ik. Waarom moet hij nou weer vervroegd vertrekken. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht. Als ik weer wat gekalmeerd ben veeg ik mijn tranen weg. Op dat moment komt een zuster binnen. 'Goedemorgen meneer De Ligt.' zegt ze vriendelijk. 'Goedemorgen.' zeg ik terug. Ze overhandigt mij een brief. 'U mag het ziekenhuis verlaten,' zegt ze. 'Alles was verder in orde. Als u nog ergens last van krijgt kom dan gelijk langs.' 'Oké,' zeg ik. 'Dankuwel.' 'Geen dank.' zegt de zuster en ze loopt weg. Ik zwaai mijn benen over de rand van het bed en trek mijn trainingspak aan. Ik verzamel het klein aantal spullen wat ik had en loop de kamer uit. Ik begroet wat zusters en loop het ziekenhuis uit. Eindelijk frisse lucht. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is. 11.50. Misschien is de bus nog niet vertrokken. Snel loop ik richting het hotel. Als daar aankom zie ik dat de bus net is weggereden. Ik voel hoe er zich tranen ontwikkelen achter mijn ogen. Snel ren ik naar het kleine parkje. Ik loop naar het bankje waar ik Donny voor het eerst weer gezien had. Als ik er op ga zitten komt alles van de afgelopen dag weer terug. De goede en de slechte dingen. De tranen stromen over mijn wangen. Op dat moment gaat mijn telefoon. Ik pak mijn telefoon en zie dat het Ronaldo is. Ik neem met tegenzin op. 'Hi.' zeg ik zo nonchalant mogelijk. 'Hierkomen!' blaft Ronaldo door de telefoon. 'Nu naar huis!' 'Je bent mijn vader niet!' zeg ik. 'Ik bepaal zelf wat ik doe!' Ik hang op en stop mijn telefoon in mijn zak. Mijn telefoon gaat nog een paar keer (dertien keer). Bij de veertiende keer ben ik er klaar mee en neem ik op. 'Als je me nu nog één keer belt doe ik je wat!' roep ik. 'Sorry dat ik bel.' hoor ik Donny zeggen. 'Nee, Donny ik bedoelde dat nie-' nog voordat ik mijn zin af kan maken, hangt hij op. Ik probeer om Donny te bellen alleen hij neemt niet op. Ik gooi mijn telefoon op mijn tas. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. Ik misschien wel de grootste fout van mijn leven gemaakt. Ik heb Donny's hart gebroken. Als ik dit niet goedmaak vergeef ik het mezelf nooit meer. Ik pak mijn telefoon en probeer om Donny te bellen. Weer neemt hij niet op. Na vijf keer proberen geef ik het op. Deze keer probeer ik om Frenkie te bellen voor advies. Na een paar keer overgaan neemt hij op. 'Gast wat dacht je?!' roept Frenkie. 'Laat ik even Donny's hart breken?! Jij bent echt slechtste vriendje die ik ken!' 'Ja dank je,' zeg ik sarcastisch. 'Dat had ik nog niet door.' Ik hoor Frenkie zuchten. 'Maar waarom belde je?' vraagt hij. Ik haal diep adem. 'Ik wil het goedmaken met Donny,' zeg ik. 'Alleen ik weet niet hoe.' 'Dat vind ik vreemd,' zegt Frenkie. 'Eerst zijn hart breken en het daarna goed willen maken.' 'Het was niet mijn bedoeling,' zeg ik somber. 'Het was naar Ronaldo bedoeld.' Frenkie is even stil. 'Ik denk,' zegt hij. 'Dat je het moet uitleggen en dan hopen dat Donny je vergeeft.' 'Oké,' zeg ik. 'Dan ga ik dat doen. Thanks Frenk.' 'Bye.' zegt hij. 'Bye.' zeg ik en ik hang op. Ik probeer om Donny te bellen. Alweer neemt hij niet op. Ik vind het ook niet raar. Ik ga naar Whatsapp. Als ik wil typen zie ik dat Donny mij geblokkeerd heeft. Ik besluit om hem een sms te sturen.

U - Hey Donny. Kunnen we praten?

D - Nee

U - Ik snap het als je niet meer met me wil praten.

D - Ok laat me dan met rust

U - Zal ik doen.

Tranen stromen over mijn wangen. Ik heb het zo erg verkloot. Hij wilt niet eens meer met me praten. Ik bel Frenkie. 'Het is niet gelukt,' snik ik. 'Hij wil niet eens meer met me praten.' 'Zo ken ik Donny niet,' zegt Frenkie. 'Hij vergeeft altijd iedereen.' Hij blijft even stil. 'Ik ga kijken of ik tot hem door kan dringen,' zegt hij uiteindelijk. 'En anders weet ik het ook niet meer.' 'Oké.' zeg ik. 'Je hoort nog van me.' zegt Frenkie en  hij hangt op. Ik zak huilend in elkaar. Tranen druppen op de grond. Dit is allemaal mijn schuld. Ik ben een mislukking.