One More Second (Ajax Fanfictie)

Hoofdstuk 18

p.o.v Donny

Ik sta nog volledig perplex. Dit stond bovenaan mijn lijstje met dingen die ik niet verwachtte. 'Ik wilde even kijken hoe het met je ging na het gedoe met Estelle,' zegt ze. 'Maar volgens mij gaat alles goed.' Ik weet niet wat ik moet zeggen. 'Ik ben blij voor jullie.' zegt ze en ze geeft ons een knuffel. Matthijs staat er een beetje nerveus bij. Ik pak zijn hand en knijp er zachtjes in. 'Ik ga weer naar huis,' zegt ze. 'Dan kunnen jullie weer verder waar jullie mee bezig waren.' 'Is goed,' zeg ik. 'Ik zie je nog wel een keer.' 'Zie jullie later.' zegt ze en ze loopt de deur uit. Ik kijk Matthijs aan en we schieten in de lach. 'Dat was raar,' zegt hij. 'En vooral onverwachts.' Ik knik en kijk op de klok. 'Shit,' zeg ik. 'Het is al bijna acht uur.' Matthijs kijkt op de klok en kijkt me weer aan. 'Je hebt vast nog wel wat in huis.' zegt hij. Ik denk even na. 'Nu je het zegt,' zeg ik en ik loop naar de keuken. 'Ik heb nog een hele pan macaroni in de koelkast staan.' Ik doe de koelkast open. Ik pak de pan eruit en zet hem op het fornuis. Ik zet het gas aan. Op een laag vuurtje warm ik het op. Vermoeid leun ik tegen het aanrecht aan. Matthijs komt naast me staan. 'Wat is er?' vraagt hij terwijl hij zijn armen om me heen slaat. 'Niks,' zeg ik. 'Alleen een beetje moe.' Hij drukt een klein kusje op mijn voorhoofd. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Ik hen geen zin in morgen.' fluister ik. 'Hoezo?' vraagt hij. Ik zucht even. 'We moeten dit weekend tegen FC Groningen,' zeg ik. 'En het leek Overmars een goed idee om een weekend in Groningen te blijven. En dan maandagmiddag weer terug te komen.'  'Dat is toch niet zo erg,' zegt Matthijs. 'Groningen is een best mooie stad.' 'Maar waarom dan het hele weekend,' zeg ik. 'Ik wil gewoon bij jou zijn.' Hij geeft me een knuffel. Ik hoor mijn maag knorren. 'Volgens mij heeft er iemand trek.' zegt Matthijs lachend. Ik druk een kus in zijn nek. Voor een paar minuten blijven we zo staan. Ik druk mijn lippen op de zijne. Langzaam ga ik weer naar achter. Ik pak twee borden uit de kast. Ik verdeel de macaroni zo gelijk mogelijk. Een van de borden geef ik aan Matthijs. 'We kunnen Barcelona kijken.' zeg ik. 'Is goed.' zegt hij. We lopen naar de huiskamer en gaan op de bank zitten. Ik zet de tv aan. 'Eet smakelijk.' zeg ik. 'Jij ook.' zegt hij. Nog voor de wedstrijd begint hebben we onze borden leeg. 'Ik ruim ze wel op.' zeg ik. Ik sta op en doe de borden in de vaatwasser. Gelijk zet ik ook de pan erin. Rustig loop ik terug naar de huiskamer. Ik ga weer op de bank zitten. Ik leun tegen Matthijs zijn schouder aan. Hij slaat zijn armen om mij heen. Ik druk mijn lippen op de zijne. 'Ik hou van je.' fluistert hij. 'Ik ook van jou.' zeg ik. De commentator op de tv zeg dat de wedstrijd begint. Ik leg mijn hoofd op Matthijs' schouder.

Tijdens de wedstrijd merk ik hoe mijn oogleden steeds zwaarder worden. Ik probeer om wakker te blijven. Na een half uur krijgt de slaap toch de overmacht en ik val in slaap.