Hoofdstuk 8

212 9 0
                                    

p.o.v Donny

Huilend lig ik in mijn bed. Ik kan niet geloven dat hij zoiets zou doen. Ik dacht dat hij van mij hield. Ik wil hem nooit meer zien. Ik hoor dat mijn telefoon gaat. Ik pak hem en zie dat het Frenkie is. Ik neem op. 'Hi.' zeg ik. 'Hey,' zegt Frenkie. 'Gaat het al beter?' 'Nee,' zeg ik. 'Mijn hart is zojuist in duizenden stukjes gebroken. Dat gaat niet zomaar weg.' 'Misschien moet je even met hem gaan praten,' zegt Frenkie. 'Hij wil het uitleggen.' 'No way,' zeg ik. 'Ik ga echt niet met hem praten.' 'Doe het nou gewoon,' zegt hij. 'Matthijs zit er zelf ook helemaal doorheen. Het was zijn bedoeling niet.' 'Oké,' zeg ik. 'Ik zal hem bellen.' 'Ik hoor het erna wel,' zegt Frenkie. 'succes.' Daarna hangt hij op. Ik kijk naar mijn telefoon. Het was niet zijn bedoeling? Wat bedoelt Frenkie daar nou weer mee. Ik besluit om Matthijs te bellen. Na één keer overgaan neemt hij op. 'Hey Donny.' zegt Matthijs. 'Hi.' zeg ik. Het is even stil. Daarna begint Matthijs met uitleggen van wat er gebeurd is. Tranen stromen over mijn wangen terwijl hij het uitlegt. 'Ik snap het als je niks meer met me wil,' zegt Matthijs. 'Ik begrijp het als je niet meer met me wil praten. Ik begrijp het helemaal.' Daaraan hoor ik dat hij heel erg spijt had. Ik hou nog steeds van hem, hoe kan ik hem dan niet vergeven? 'Matthijs,' zeg ik. 'Wil je mijn vriendje weer zijn?' 'Dus je vergeeft me?' vraagt hij. 'Ja,' zeg ik. 'Ja, ik vergeef je.' 'Dan zou ik graag je vriendje weer zijn.' zegt Matthijs. Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap. 'Ik hou van je Donny.' zegt Matthijs. 'Ik ook van jou, Matthijs.' zeg ik. De rest van de middag kletsen we over van alles en nog wat. Nu is het 19.00. 'Ik denk dat ik ga hangen.' zegt Matthijs. 'Hoezo?' vraag ik. 'Nou,' zegt Matthijs. 'Ik zit hier op een bankje en het is nogal koud.' Ik moet lachen. 'Oké,' zeg ik. 'Ik snap je.' 'We appen nog wel,' zegt Matthijs. 'Tot morgen.' 'Tot morgen.' zeg ik. Matthijs hangt op. Vreselijk opgelucht leun ik tegen de muur aan. Ik ben zo blij dat het is goedgekomen. Ik voel hoe de bus stopt en iedereen naar buiten gaat voor eten. Ik klim uit mijn cabine en loop achter de rest aan.

One More Second (Ajax Fanfictie)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu