One More Second (Ajax Fanfictie)

Hoofdstuk 24

p.o.v Donny

Badend in het zweet word ik wakker. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het pas 5.00 uur is. Ik zucht en leg mijn telefoon weg. Ik probeer weer in slaap te komen. Het lukt niet. Ik zit klaarwakker in bed. Mijn hoofd staat op barsten door hoofdpijn. Ik druk mijn handen tegen mijn voorhoofd. Na een kwartier kan ik niet meer tegen de pijn. Ik sta op en loop naar mijn tas. Ik ril even van de kou. Ik rits mijn tas open. Ik hoop maar dat ik paracetamol meegenomen heb. Na even zoeken hebben ik het kleine doosje gevonden. Ik loop naar de badkamer toe. Ik stop twee in mijn mond en neem een grote slok water. Ik veeg mijn mond af aan mijn arm. Ik kijk in de spiegel. Ik zie eruit alsof ik al maanden niet geslapen heb en daardoor ziek ben geworden. Ook staan er traan sporen op mijn wangen. Ik gooi wat water in mijn gezicht. Ik loop de badkamer weer uit. Ik trek wat kleding aan. Ik pak mijn telefoon en sleutels en loop de kamer uit. Ik loop door de gang en neem de trap naar beneden. Ik verlaat het hotel. Buiten is het stil. Ja, wat wil je om half zes 's ochtends. Het hotel ligt aan de rand van de stad, daardoor kan je makkelijk de stad uit. Ik loop over een kiezelpad naar het bos. Ik neem een rustig paadje. Ik denk na over wat er de afgelopen week gebeurd is. Hoe vreselijk verdrietig ik was toen ik erachter kwam waar Estelle mee bezig was. Maar hoe blij ik was toen Matthijs tegen mij zei dat hij ook van mij houdt. Er kruipt een lach op mijn gezicht. Het liefst zou ik nu bij hem zijn. Ik loop weer verder. In de verte zie ik de zon opkomen. Fluitend loop ik weer verder. Als ik het paadje afgelopen heb, staat de zon al best hoog. Ik pak mijn telefoon. Het is al 8.00 uur. Rustig loop ik weer terug naar het hotel. Ik loop terug naar de kamer. Als ik de deur open doe, zie ik dat Carel nog steeds slaapt. Ik draai me om en loop weer naar beneden. Snel ontbijt ik. Een kwartier later loop ik weer naar boven. Carel ligt nog steeds te slapen. Ik ga op mijn bed zitten en pak een boek. Een uur later is Carel nog steeds niet wakker. Ik sta op en loop naar hem toe. 'Het ontbijt is bijna afgelopen.' zeg ik. Hij schrikt gelijk wakker. 'Wat!' roept hij. 'Dat kan niet. Ik moet nog eten!' Ondertussen lig ik helemaal in een deuk. 'Wat?' vraagt hij. 'Waar lach je om?' 'Het ontbijt duurt nog twee uur,' zeg ik lachend. 'Ik had gewoon een manier nodig om je wakker te krijgen.' Hij draait zich om en trekt de deken over zijn hoofd. Lachend ga ik weer op mijn bed zitten. Ik pak mijn boek weer. Na een half uur staat Carel eindelijk op. Hij kleedt zich aan. 'Kom je?' vraagt hij. 'Ga maar,' zeg ik. 'Ik heb al ontbeten.' Hij knikt en loop de deur uit. Ik pak mijn telefoon en probeer Matthijs te bellen. Weer neemt hij niet op. Ik leg mijn telefoon weer weg. Een half uur later komt Carel weer binnen. Hij ploft op zijn bed en pakt zijn telefoon. Een paar uur later komt Erik de kamer in. 'We vertrekken over een half uur,' zegt hij. 'Zorg dat je op tijd komt.' Daarna loopt hij weer weg. Ik sta op en loop naar mijn tas. Ik zoek mijn paracetamol weer. Ik bedenk me dat ik die nog in de badkamer heb laten liggen. Snel pak ik het doosje en stop het in mijn broekzak. Carel is nog steeds met zijn telefoon bezig. Na twintig minuten lopen we naar beneden. Met zijn alle stappen we de bus in en rijden we naar het stadion. Tien minuten later zijn we bij het stadion. We stappen uit en lopen het stadion in. In de hal zie ik dat Luuk de Jong op mij komt afgelopen. Ik voel een steek in mijn hart. 'Kan ik even met je praten?' vraagt hij. Ik knik en loop achter hem aan. We lopen de toiletten in. 'Hoe voelt het nou,' zegt hij. 'Om weer single te zijn?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik zou het niet weten.' zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan. De deur achter mij gaat open. Estelle komt binnen. Ik voel hoe mijn hart in tweeën splijt. 'Ik hoop dat ik niets onderbreek.' zegt ze. Ik slik mijn tranen weg. 'Dan kunnen we nu praten,' zegt ze. 'Zonder dat je wegrent.' 'Ik heb eigenlijk maar één vraag,' zeg ik. 'Waarom heb je niet gezegd dat je een relatie had met Luuk en dat je niet meer van mij hield?' 'Nou,' zegt ze. 'Als ik eerlijk moet zijn, heb ik nooit echt van je gehouden. Ik deed de hele tijd alsof zodat mijn vader tevreden zou zijn. Hij keurde mijn relatie met Luuk af. Daarom deed ik alsof ik een relatie had met iemand anders, terwijl ik stiekem met Luuk was. Ik wist dat als mijn vader erachter kwam hij woedend zou worden. En nu is hij er dankzij jou toch achter gekomen.' Ik doe mijn best om mezelf bij elkaar te houden. Ze kijkt me boos aan, geeft me een klap in mijn gezicht en loopt weg. Luuk kijkt me vervloekend aan en loopt dan ook weg. Huilend zak ik door mijn benen. Ik heb bijna een jaar een relatie gehad met iemand die nooit van me gehouden heeft. Tranen stromen over mijn wangen. Ik hoor iemand aankomen lopen. Trillend sta ik op en loop een hokje in. Ik doe de deur op slot. Ik hoor stemmen buiten. Aan de gesprekken te horen begint de warming-up bijna. Ik weet dat ik mijn aandacht er nooit bij zou kunnen houden. Erik wordt zeker weten boos, maar dat boeit me niets. Ik ben volledig gebroken van binnen. Ik besluit om terug te gaan naar het hotel, om alles te kunnen verwerken. Zodra ik geen stemmen meer hoor, doe ik de deur open. Ik kijk in de spiegel. Ik zie er nog slechter uit dan vanochtend. Ik kijk om het hoekje van de deur. De hele gang is leeg. Ik haal diep adem en loop de gang in. Ik loop naar de uitgang. Ik kijk nog één keer achterom om te kijken of niemand mij ziet. Ik zie niemand. Ik loop het stadion uit en begin te rennen. Ik hoop maar dat niemand me herkent. Er stromen nog steeds tranen over mijn wangen. Na twintig minuten rennen ben ik bij het hotel. Ik ga naar binnen en loop naar mijn kamer. Met trillende handen krijg ik net de deur open. Ik loop naar binnen en trek de deur achter me dicht. Eindelijk laat ik mijn emoties volledig gaan. Tranen druppen op de grond. Ik zak als een klein hoopje verdriet in elkaar.