The Submissive Daughter

Chapter 7

Lumipas ang mga araw ng napakabilis pati buwan. Andito pa rin ako sa bahay ni tita. Tulad sa amin sa probinsiya, hindi ako gaanong pinapalabas.

Utos pa rin ng magulang ko na bantayan ako as in oras-oras.

Wala na akong kalayaan sa buhay. Lahat nalang, sila ang nasusunod! Malayo man ako o malapit sa kanila, sila pa rin talaga at hindi ako ang magmamando ng buhay ko. Hindi ganitong buhay ang pinangarap ko.

I want my freedom!

I want to see how my life will flow on my own decision. A life that I will be the one to manage. And a world that I will be created.

If how it will looks like...

But everything is just a dream.

A fairytail...

"Ate, pasensiya na talaga. Ayaw ni mama na lumabas ako kasama ka." Napangiti na lamang ako ng mapait sa sinabi ni Aleli.

Lalabas kasi siya, pupunta siya sa bahay ng pinaglalabahan niya at gusto kong sumama. Kaya lang hindi naman ako payagan ng mama niya na sumama.

"Huwag kang malungkot te, gagawa ako ng paraan para makasama ka sa akin." Aniya. Medyo nabuhayan ako. Kahit papaano, nasa akin talaga ang simpatiya ng pinsan ko.

Magkasangga talaga kami, ever!

"How?" Tanong ko sa kanya.

"Tatakas tayo te, mamaya na ako pupunta, text ko lang si ate. Sabihin ko na male-late akong pumunta sa kanila." Nilabas na nga niya ang kanyang cellphone at sinimulan na niyang mag-type.

"Sent!" Sabi pa nito after then muling ibinalik ang phone nito sa kanyang bulsa.

"Anong plano? Paano tayo tatakas sa mama mo eh, talo pa niya ang security guard, 24 hours kung i-check niya ako." Sarcastic na sabi ko sa kanya.

"Mamaya, aalis si mama...tiyempuhan na lang natin." Aniya na sinang-ayunan ko.

But in my dismay, two hours na ang lumipas pero hindi pa rin siya umaalis ng bahay. Parang alam nito ang pinaplano namin ni Aleli na pagtakas.

Nang hindi na ako makatiis, lumabas ako ng kwarto at pinuntahan sa kusina si tita. Na abalang naghahanda sa mga iluluto nito for lunch.

"Tita, I'm going with Aleli..." Matigas na sabi ko sa kanya.

Pinagmasdan niya ako. I know she sees determination in my eyes to what I said. Pagkuway, umiling siya. Saka ito tumalikod sa akin without any words came out to her.

"I'm going with or without your consent...walang makakapigil sa akin, tita. Hindi ako preso para ikulong dito sa bahay niyo! And I don't care kung isumbong mo man ako kina mama. Wala din naman silang magagawa dahil malayo ako." Sabi ko pa sa kanya. "Hindi nila ako masasaktan o mapapagalitan."

Pagkasabi ko ang huling litanya ko, tumalikod na rin ako. At binalingan si Aleli na matamang nakikinig sa sinasabi ko sa mama niya.

She maybe not expecting that I will do that. If she thinks I'm being rude to her mother. No! I'm just telling my right of going somewhere with her.

"Let's go Aleli, sobrang late ka na sa trabaho mo. And don't worry, I'll help you finish laundering para hindi ka mapagod." Sabi ko, and she's smiling at me with relief.

I was just wondering kung paanong nakakayanan ni Aleli ang maglakad ng napakalayo like this. Kung ako nga pagod na, pero siya hindi ko nakikitaan ng pagkapagod.

"Malayo pa ba?" Hingal na tanong ko sa kanya.

Huminto siya. "Yong malaking bahay na iyon te, malapit na tayo." Aniya sabay turo sa malaking bahay na nasa pang-apat na hilera. "Pagod ka na ba te?" Tanong niya.