น้ำมนต์พาส..................
"อันยองมายเฟรน" ฉันหันมองอีนิต้าที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน
"มึงเอาสักภาษาจะเกาหลีหรืออังกฤษ"
"กูเลือกได้หรอ แบบว่าอังกฤษก็ภาษาบ้านเกิด เกาหลีนี้ก็ภาษาว่าที่แฟนมึง แล้วฉันเลือกอะไรได้มั้ย " ฉันมองอีนิต้าที่กำลังล้อฉันอยู่
"หยุดเลย!!! เอาการบ้านมาลอก" ฉันพูดพรางมองมันที่กำลังหัวเราะใส่ฉัน มีความสุขมากเลยรึไง
"ฮ่าๆๆๆ หยอกนิดหยอกหน่อยทำเป็นอารมณ์เสียนะ อะเอาไป" นิต้าวางสมุดการบ้านลงที่โต๊ะฉันแต่มันยังไม่หยุดขำฉันเลย
"คัมซามิดายัง เดี๋ยวย้ายไปเกาหลีก็ดูไม่มีมารยาทหรอก เค้าจะมองคนไทยยังไงห๊ะ"
มันพูดพรางหัวเราะไม่หยุด ทีใครทีมันนะ
แมร่งเอ้ย
"อีเหี้ยยยยยย อย่าให้ถึงทีกู กูนะจะล้อมึงตั้งแต่เจอหน้ายันกลับบ้านเลย"
"ตามสบายเลยจ้าถ้าคิดว่ามีโอกาส" มันพูดพรางหยักไหล่ได้น่าหมั่นไส้เอามากๆ
" ชิ" ฉันลุกจากเก้าอี้ขึ้น ไม่ใช่อะไรนะปวดฉี่น่ะ
"งอลจนจะไปขอย้ายห้องเลยหรอ"
"มึงก็คิดได้เนาะ กูปวดฉี่ไปมั้ย" ฉันพูดพรางหันมองมัน
"ไม่อะ ขี้เกียจฝากฉี่ด้วย"
"ได้ !! 10บาทนะ พร้อมเพลย์มา" ฉันกวนตีนกลับ
"อะกูให้เงินสดเลย ฝากซื้อนน้ำเปล่าด้วยขวดนึง ไม่ต้องถอน" ฉันหยิบเหรียญ10ขึ้นมามองแล้วหันกลับไปมองอีนิต้าที่กำลังทำท่ายิ้มอย่างภูมิใจ
"อีสัสเหลือ2บาท งั้นกูไม่รับฝากฉี่นะ" ฉันเอาเงินเข้ากระเป๋ากระโปรงแล้วเดินลงจากตึกเพื่อไปเข้าห้องน้ำ คือนี้ก็งงเหมือนกันว่าทำไมห้องน้ำบนตึกทุกชั้นต้องมาปรับปรุงพร้อมกันด้วย ฉันเลยต้องเดินลงมาชั้น1ซึ่งเป็นชั้นเดียวที่ไม่ปรับปรุงอะ คือเหนื่อยขึ้น เหนื่อยลงบันไดเว่อร์
