เจซีพาส................
วันนี้ผมมาดูหนังกับน้ำมนต์ ซึ่งเธอเลือกหนังรักนะแต่เธอเล่นร้องไห้เกือบทั้งเรื่องพระเอกนางเอกรักกันก็ร้อง พระเอกนางเอกเลิกกันเธอก็ร้องหนักกว่าเดิม
"ตาปูดหมดแล้ว" ผมพูดพรางลูบหัวเธอเบาๆ
"ก็หนังมันซึ้งหนิ แล้วนี้เราจะไปไหนต่อดี" เธอพูดพรางมองไปรอบๆตอนนี้
"เธออยากไปกินอะไร เรายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงกันเลย" ผมพูดพรางมองนาฬิกา นี้ก็บ่ายแล้วด้วย
"แต่วันนี้เรากินข้าวเช้ากันแล้วนะ" ผมหันมองเป็ดด้วยสายตาดุๆ ไม่ดุได้ไงเธอเป็นพวกกินข้าวสองมื้อแบบถ้าไป รร ก็กินเที่ยงกับเย็น ถ้าไม่ไป รร ก็กินเช้ากับเย็นซึ่งมันไม่ดีต่อสุขภาพเธอเลย
"จะ กิน ข้าว เที่ยง ร้าน ไหน" ผมเน้นที่ละคำเพื่อบ่งบอกว่าเธอต้องกิน
"แฮร่ๆ งั้นร้านอาหารเกาหลีชั้น3ดีมั้ย เค้าบอกว่าเจ้าของร้านเป็นคนเกาหลีมาลงทุนอาหารทุกอย่างคือยกแบบมาจากเกาหลีเป๊ะๆไม่มีดัดแปลง นายอาจจะคิดถึงอาหารบ้านเกิด ไปกินจะได้หายคิดถึง" เธอพูดพรางยิ้มออกมาให้ผม จะว่าไปผมก็คิดถึงอาหารเกาหลีจริงๆนั้นแหละ
"อืม งั้นไปกัน" ผมพูดแล้วแบมือไปตรงหน้าเธอเพื่อให้เธอจับมือผม
แปะ
เสียงมือของเธอที่ประกบมือผมพร้อมมือเราสองคนเริ่มประสานกันแล้วเดินจับมือกันไปทันที
จบพาส
น้ำมนต์พาส..................
ฉันนั่งกินอาหารเกาหลีอยู่กับนายเจซีแต่เจซีเอาแต่ย่างหมูให้ฉันเนี้ยะจนเค้าแทบไม่ได้กิน
"นายกินบ้างสิ เดี๋ยวฉันย่างเอง" ฉันพูดพรางแย่งที่คีบมาจากมือเค้า
"ก็กลัวเธอหิวไง กินเยอะๆรู้มั้ย" เค้าใช้ตะเกียบคีบหมูจากที่ย่างมาใส่จานฉันอีกครั้ง
"รู้แล้ว นายก็กินเยอะๆ อะนี้" ฉันคีบหมูให้เค้าบ้างแล้วเราก็เริ่มลงมือทานอาหารกันอีกครั้ง
ติ่ง
ติ่ง
เสียงข้อความเข้าของเจซีดังขึ้นมาแต่ก็นะข้อความเค้ามักเข้าตลอดเวลาเพราะถึงแม้เค้าจะมาแลกเปลี่ยนที่ไทยแต่ก็มีคนติดต่อให้เค้าไปถ่ายแบบให้อยู่ดี
ติ่ง
ติ่ง
เจซีมองข้อความแล้วจู่ๆเค้าก็มองหน้าฉันแปลกๆจนฉันมองไปที่เค้าที่กำลังดูแปลกไป แบบอธิบายไม่ถูกเค้าดูเหมือนกังวลหรือตกใจอะไรสักอย่าง
"ฉันขอตัวแปบนึงนะพอดีผู้จัดการไลน์มาเรื่องงานนะ แต่ว่าจะโทรไปเพราะไลน์มาแล้วฉันงงๆ " เค้าพูดแล้วลุกออกไป ที่แท้ก็งงกับการสั่งงานของผู้จัดการนี้เอง ฉันมอบมองเค้าที่อยู่หน้าร้านผ่านแผ่นกระจกของร้าน เค้ากำลังคุยมือถือด้วยสีหน้าเคร่งเครียดจนฉันอดเป็นห่วงไม่ได้เลยจริงๆ
#ฝากโหวต เม้น ด้วยนะคร้าาาาาาา ❤❤
