Akılla işim biteli çok yıllar olmuştu akılda neymiş herkez delirmeli bence etrafım kendini akılı zanneden aptallarla dolup taşıyor herkesle aynı olmak bu durum çok sıkıcı herkesle aynı fikirde olmak onlar gibi yaşamak bu akıllılık değil bu aptallık özentilik.
Ben kendi kuralımı koyarım herkez kendi dünyasının tanrısıdır insanlar neyi istediklerini bilmeyen arsız ve cahil cüretkârlardır .
Kafamın içinde ki bu ses çıkaran zaten kafamı duvardan duvara geçirmeme sebep olyor ben birde akıllı olup mantığımın sesini dinleyemem kalabalığı sevmem Argeşte sevmiyor zaten kafamızda ki kalabalık yeterince yoruyor bizi ondan sanırım bu isteksizlik. Kafamdakiyle tanışamadım daha ama beliki yakında tanışacaz öyle hissediyorum.
Argeş'in Baktığı boş beyaz duvara baktım çok temizdi duvar ve boştu çantamdan çıkarttığım siyah kalemle duvara ona söylemek istediklerimi yazacaktım her gelişimde bir cümle yazmaya karar vermiştim.
"Duyuyorum sustuklarını korkma ben de senin gibiyim ".
Yazdıktan sonra çantamı alıp çıktım odadan koridordaki çığlıklarla tüylerim ürpermişti hastaneden çıkıp eve yürümeye karar verdim evin hastaneye çok uzaktı bu canimi sıkıyordu bunları düşünüp yürürken hastanenin karşınındaki apartmanda teras katı kiralıktır yazan bir ilan gördüm .
Hızlı seri bi şekilde apartmanın kapısında duran kapıcı ya ev sahibiyle görüşe bilirmiyim ? Diye sordum tabi ki siz bekleyin efendim ben ararım gelir kapıcı ev sahibini aramıştı sanırsam olduğumuz yere yakındı iki dakika sonra gelmişti merhaba değip konuya girmişti.
Merhaba ben duygu evi tutmak istiyorum.
Adam bukadar net olmam şaşırmıştı isterseniz bi evi gezin dedi evin içiyle ilgilenmiyordum tek şartım burdaki odamı da siyaha boyamaktı şartımı sunduğumda adam pek sıcak bakmasada bunu onaylamıştı anahtarı alıp hemen otobüse bindim kendi evime geçip eşyalarımı toplamalıydım.
Yol bitirmişti inip eve girmiştim bi kaç koli alıp mutfak eşyalarımı koymuştum odama gelip kıyafetlerimi valizlere doldurup bi nakliye şirketini aramıştım herşeyi yarın halledecektim.
Argeşe yakın olmak istiyordum çok istiyordum o da duyunca sevinir belkide diye düşünürken kasıklarıma saplanan ağrı düşüncelerimin dağılmasına sebep olmuştu.
Hayat boşluğuma bir tekme atmış gibiydi banyoya koştum özel günüm olduğumu anlamiştım mutfağa girdim bol bol kafeine ihtiyacım olcakti bu dönemde kahvemi alıp ayağıma panduflarimi geçirdim odama gidip pencerenin karşısına çöktüm sigaramı yaktım ve kulağımda modelin pembe mezarlık şarkısı çalıyordu sözleri o an yapamak istediklerimi anımsatıyordu bana.
"Kalbi atan ölü bedenlerdi hepsi.
Hepsinin başında birer ölüm perisi.
Soluk birer pembe gül kokluyorlar
Karanlıkta.
Affet bu gece ölmek istedim.
Pembe bir mezarlık olmak istedim.
Karanlığı elimle bölmek istedim.
Seni çok özledim."
Argeş'i istemsizce özlüyordum ona karşı içimde çok büyük bi sempati oluşmuştu gözlerimi kapattığımda göz bebeklerim projeksiyon gibi Argeşin yüz hatlarını düşüncelerime yansıtıyordu onunla delirme fikri çok cazip geliyordu artık.
