Argeş'in kollarında uyuya kalmıştım.
Gözlerimi araladığımda pencereden içeriye yansıyan güneş ışınları gözümle temas ediyordu . Gözlerimi kırpıştırdım Argeş'in kolarının arası çok huzurluydu gece boyunca hiç uyanmamıştım. Argeş uyumamıştı sanırım göz altları uykusuzluktan morarmıştı.
Günaydın Argeş neden uyumadın sen.
Bana cevap vermeden kolunu çekmişti yatakta doğrulup oturdu bende ona uyarak doğrulup yatağa oturdum .
Gözlerimi yine boş duvara dikti ne olduğunu anlamamıştım ama birşey vardı emindim.
Kendini hipnoz ediyordu âdeta beddenini burda bırakıp ruhunu alıp terk ediyordu bu odayı,bu hastaneyi , bu şehri, bu dünyayı.
Kalemimi alıp duvara yöneldim.
"Beddenlerimizi , ruhlarımızı, acılarımızı bırakalım biz gidelim buralardan ."
Kalemi yatağa bıraktım odadan çıktım koridorda yürürken Kaya beyle karşılaştık.
Kaya bey: merhaba duygu gece Argeş'le kalmışsın iyimisin?
Duygu: iyim canım kalmak istedi bende kaldım Argeş 'le vakit geçirmeyi seviyorum .
Kaya bey: oda galiba seninle olmayı sevdi yoksa bu kadar sık gelip gitmenden rahatsız olurdu.
Duygu: haklisiniz ben gidiyim dinlenmem gerekiyor yorucu bi geceydi iyi günler.
Kaya bey : görüşmek üzere iyi günler.
Hastaneden çıkıp eve geldim yorgun ve halsizdim kıyafetlerimi çıkarıp mutfaktan kahve aldım odama geçtim sigaramı yaktım güneş vücudumu ısıtıyordu bu hoşuma gitmiyordu güneşi sevmezdim ama uyuyacak gibi de değildim.
Sigaramdan yudumlarken kahvemi de unutmuyordum .
Sokağa dalmıştım arkamda biri var ve beni izliyormuş gibiydi için ürpermişti arkama dönmeye cesaretim yoktu yanımda biri belirdi sanki halüsinasyon görüyordum sanırım beyinim ne tür bi oyun oynuyor bana anlamıyorum artık gözlerimi okşayıp yatağa geçtim uzadım hava kararmıştı ben hala hastalığı düşünüyordum nasıl tedavi olcam bu nasıl bi süreç olucak benim için fazlasiyla güçtü hepsi.
Altından kalkacağımi pek düşünmüyorum en mantıklısı tedavi falan olmamak Argeş'i de yanıma alıp ölene kadar onunla yaşardım bu fikir çok cazip gelmişti bana bunu değerlendireceğim.
