Odadan sesizce ayrıldım koridordaki sesizlik ve soğuk duvarlar içimi ülpertiyordu. Kaya beye teşekkür edip hastaneden uzaklaştım kampüste esen hafif rüzgar yapraklarla bir melodi oluşturmuştu kafamın içinde beyin denen birşey var ,evet işte ondan can kırıklarım batıyor ve sesizliğim kulaklarımı çınlatıyor. Yıpranmış bir kitap kadar acizdi bedenim oysa "feragat etmiştim tüm feragat etmek istemediklerimden".
Kampüsü bitirmiştim hava kararmıştı bu arada gece üzerime çökmüştü adeta ay beni eve kadar takip etti yıldızlar üzerimde dilek tutmam için kaydı durdu hiç biri umrumda değildi. Tek düşüncem Argeş beydi ona bakar bakmaz farklı hissetmiştim farklıydı biliyordum bunu onun hakında daha çok şey bilmek istiyordum o yüzüden en yakın zamanda onu tekrar görmeye gidecektim.
Odamı siyaha boyamıştım geçenlerde sevdiğim posterleri yapıştırmıştım aydınlığı sevmezdim perde yoktu penceremde sokak lambasının aydınlattığı kadar aydınlıktı odam bu bana iyi geliyordu zifiri karanlıkta odanın en köşesine geçip soyunur ve sert ve soğuk zemine otururdum kulaklığımı takıp son ses müzik dinlerdim aslında kafa sesimi susturmaya çalışırdım güneş ışığını sevmezdim o gelince uyumaya çalışırdım sabaha doğru olmuştu usulca kalkıp yatağıma geçtim ve gözlerimi dünyanın bütün pisliklerini görmemek için sıkıca yumdum.
Güneşi sevmediğim içindi sanrım onunla imtahan ediliyorum gözlerim kapalıyken bile göz kapaklarımı ısıtmaya çalışıyor başımı sert ve sinirli bir şekilde örtümün altına gizledim ve uykunun sersem kollarına bıraktım ex olmuş bedenimi.
Kaç saat uyuduğumdan habersiz araladım gözlerimi sokak lambası açılmıştı buna sevinmiştim bedenimi yataktan ayırıp banyoya yöneldim ıslanmaktan pek hoşlanmasamda ayılmam için bu gerekliydi musluğu istemsiz istemsiz açmaya yeltendim akan suyun sesi kulaklarımı açmıştı avucumu suyun önüne koyup biriken suyu yüzüm'le buluşturdum dişlerimi de fırçaladıktan sonra belime kadar uzayan saçlarımı toparlayıp bir at kuyruğu yaptım banyodan ayrılıp mutfağa girdim dolabı açıp önüne oturdum bunu her gün tekrarlarım. Gözüme çarpan kaşar ve sucuğu alıp dolabın kapağını kapatım tost yapmaya karar vermiştim makinada sucukların kızarmasını beklerken tezgâha çıkıp son ses müzik açtım kendimi müziğin ritmine kaptırmış olmalıyım ki sucuklar yanmış bugün yine şansızım diye isyan ederken yanmış sucukları yiyip çıktım ne yediğimin pek önemi olmuyor mide denen organın sesini duymayayımda.
Odama gidip penceremi açtım sonbaharın verdiği ürpertici soğuk bedenimi ele geçirdi tüylerim ürperdi fakat bu durum hoşuma gidiyordu.
Siyah deri taytımı üzerine siyah bir tişört çektim ayağıma postalarımı geçirdim deri montumuda alıp evden çıktım. Sokak boş ve Isızdı yürüyordum nereye olduğunu bilmeden dalgın dalgın yürüyordum geçtiğim bir evin kapısında duraksadım içerden yükselen çığlık sesleri !
Hızlıca binaya yöneldim girişten geliyordu ses bir nolu daireydi zile bastım uzunca bekledim açan olmamıştı ve çığlık sesleri daha fazla yükselmeye başlamıştı kapıyı yumrukladım uzun bir süre kapı hafif aralandı açan küçük minik korkmuş bir kız çocuğuydu ağlamaktan konuşamayacak haldeydi.
Miniğim iyimisin korkma sen burda bekle ben geleceğim başını sallamasıyla yanından ayrılıp evin salonu olsa gerek içeriye daldım yerde bir kadın ve onu yumruklayan bir adam vardı ayırmaya çalışırken biraz hırpalanmıştım o an düşündüğüm tek şey kapıda bekleyen küçük kızdı kavganın şiddetti yavaşça düşmüştü ve sonunda ayıra bilmiştim polisi aramıştım kapıda ve içeriye polis girdi küçük kızı kucaklayıp dışarı çıkardım çok korkmuştu biraz su içirip karakola gittik ifademi verdikten sonra kolarıma baktım ve morluklar fark ettim ayırma esnasında oldu sanrım diyerek umursamadım karakoldan çıkarken minik kız gözlerimim içine bakıyordu bu durum kendi küçüklüğümden alıntıydı sanki dejavu olmuştum bu durum beni çok fazla sarstığı için çıkıp bir parkta oturdum boş duran salıncaklar kıvrımlı kaydıraklar çocukluğumun idam edildiği güne dönmüştüm,
"Sorunlu ßir çocuktum.
ßazı günlerde herkezden önce uyanıp ßulutları çalardım,
ßir sabah ansızın tanrıya yakalandım,
ßu ceza ondan."
