"Geçmiş damarlarıma bir zehir gibi dolandığından beri, karanlıktaydım. Sonra sen geldin kalbime, evime, yatağıma ve geleceğime..."
kim seokjin üniversiteli bir uyuşturucu baronu, kim taehyung yaralı bir dans öğrencisi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
NF-Paralyzed
Mutlu olmanın temel nedenleri olurdu kimine göre. Yemek yemek, gezmek, para, günübirlik ilişkiler, geziler, barlar, tatiller... Liste uzar giderdi. Seokjin'in ise aklında, fikrinde ve zihninde gezen tek mutluluk kaynağı Kim Taehyung...
Dün hatıralarına iyice sızmış ve birçok aralıklı kapıyı yarısına kadar açmıştı. Sevgilisini öpmüş, kucağında sevmiş, koklamış ve ölüp bittiği kokusunu ciğerlerine davet etmişti. Öyle güzel hissediyordu ki şu an, içini açsalar çiçek bahçesi var sanırlardı.
İçi Kim Taehyung...
Seokjin gülümseyerek kalktı yataktan. Bugün taehyung'a sürpriz hazırlayacaktı. En sevdiği meyve portakaldı Taehyung'un. Portakal gibi serin ve temiz kokardı sevgilisi. Hafızasını kaybetmeden önce yemek istediğini söylemişti ama olmamıştı... Derin bir nefes aldı Seokjin.
Dün Taehyung'a güzel bir kolye almış ve bugün ona verecekti. Gece boyunca konuşmuşlar ve liseliler gibi flört etmişlerdi. Şimdi ise güzel bebeği kahvaltı için ona gelecekti. Üzerini giyinip çalan kapıya koşa koşa, düşme tehlikesi atlata atlata indi. Karşısında aşık olduğu adamı görmenin mutluluğu ile sıkıca sarıldı Taehyung'a.
Özlemi öyle çok ve fazlaydı ki sürekli temas ederek gidermeye çalışıyordu ama Taehyung ona sarılmamıştı, tabii Seokjin onun kokusu ile mest olurken farkında dahi değildi. Taehyung ise dün hatırasına düşen aldatma olayı ile sabaha kadar ağlamış ve nasıl olurda bu olayı affettiğini düşünüyordu.
Seokjin boynuna ufak bir öpücük kondurdu. "Çok özlüyorum seni." Boynundan hafif çekildi ve tapılası yüzüne baktı. "Güzelliğinden hiçbir şey kaybetmiyorsun." Taehyung yutkundu ve zorlansa dahi gülümsedi. "Teşekkür ederim." Sesinin fısıltıdan farkı yoktu.
Seokjin ise bir şeyler olduğunu anlamıştı ama onu sıkmak istemiyordu. "Hadi gel kahvaltı edelim olur mu?" Taehyung ona uzatılan eli görmezden gelip koluna hafifçe tutundu. Seokjin bunu tamamen hatırlamamasına yoruyordu. Evet kırılıyor, üzülüyor ve içi parça parça oluyordu ama ses etmedi.
