"Bu arada seni ne Facebookta bulabildim ne de İnstagramda dedi "Elif.
"Sosyal medya hesabım yok.Daha doğrusu vardı,ama,uzun zaman önce kapattım.Gereksiz,boş yorumlarla dolu,yoğun çalışıyorum,ve açıkçası uğraşmak istemedim,diyerek yanıt verdi" Cem.Sosyal medyayı kapattığından beri kendisini çok daha özgür hissediyordu.İnternete bulaşmamak en mantıklısıydı.Orası kötü,değişik bir dünya idi.Herkes takipçi kazanma peşindeydi.Kimi de ün,şöhret,para peşindeydi.Valla hiç işim olmaz dedi içinden.Bir o kadar da sapık insan vardı.İnternet üzerinden sahte hesap açarak milleti dolandırandan tut ta,internet üzerinden birilerini bulup öldürmeye kadar gidebiliyordu,iş.Artık bu işler için yeni trend internet idi.Eskiden telefon vardı.Popülerdi.İnsanlar dolandırıcılık,para peşindeydi.İnsanlar vahşi,ve de kötüydüler.O yalnızlığını seviyordu,ama,bu her insan için geçerli değildi.Ortalık yalnız olduğundan dolayı psikolojisi bozuk internette karı,kız peşinde dolaşan tiplerle doluydu.Uzak durmakta fayda vardı.İnsan tanımadığı,yabancı insanlara güvenip,onlarla yazışmamalıydı.Aksi taktirde insanın başına bela oluyorlardı.Olan da masum,kandırılan insanlara oluyordu.Bunlar bir tür yapışkan virüs gibiydi.Sonra onlardan kurtulmak,temizlenmek de kolay olmuyordu.
"Senin çocukken yazdığın bana hep okuduğun bir şiir vardı, hatırlıyor musun".
"Nereden esti bakalım?".
"o şiiri çok severdim de".
"hım şu olabilir mi?diyerek başladı" Cem.
"Özgürlüğe"
Özgürlüğe yolculuk yapıyorum
Baş ucumda senin resmin
Aklımda gözlerin.
"İşte bu,bu şiire bayılıyorum,Cem,dedi" Elif.Sağol diye de ekledi.
"Ne demek her zaman.Sana bir şey itiraf edeceğim,ama,gülmek yok,söz mü?şaşırmak da yok?tamam mı?".
"Hım peki dedi Elif.Cem,bir dakika kadar duraksadı".
"Haydi, ama, çatlatma adamı merak ettim şimdi ne söyleyeceksin?".
"Vazgeçtim, söylemeyeceğim".
"Haydi,ama,Cem lütfen yapma bunu".
"Biraz daha sabret".
"Bence beni kızdırmak hoşuna gidiyor".
"Kızdırmak değil de,meraklandırmak,heyecanlandırmak diyelim".
"Hım peki öyle olsun diyerek kahvesinden bir yudum aldı" Elif.Londra'da,bugün güzel bir hava vardı.
"Hazır mısın?söylüyorum".
"E haydi,ama,bence çok uzattın".
"ilk defa seni kızmış görüyorum".
"Sinirli değilim,sadece meraklıyım diyerek güldü" Elif.
"Tamam çocukken sana aşıktım,diyerek sonunda itirafını yaptı" Cem.
"Bunu duyan Elif,şaka yapıyorsun değil mi? diye sordu".
"Hayır gayet ciddiyim".
"İnanmıyorum.Yani biz çok iyi dosttuk,ve henüz aşkın ne olduğunu anlayamayacak kadar küçüktük.Beraber ders çıkışlarında hep oyun oynardık".
"Çok eğlenceli zamanlardı".
"Yıllar diyelim.O günleri bazen özlüyorum, Cem,biliyor musun?".
"Bende özlüyorum.Eskiler başkaydı,dedi Elif".
"Demek bana aşıktın".
"Yani evet".
