{စက်​ရုပ်​မဟုတ်​ပါ}

#6#(Unicode)

........."

တစ်​ရွေ့​ရွေ့စတင်​ရွေ့လျားက ထွက်​ခွာဟန်​တာစူ​နေသည့်​မိုးပျံရထားလုံးကြီးထဲ၌ ။ PCY ရယ်​ကျွန်​တော်​နဲ့​နောက်​ထပ်​အတွဲ၂တွဲပါလာခဲ့သည်​။

ရထားလုံးကမထွက်​ရ​သေးပါ ကျွန်​တော်​က​တော့ဖြင့်​သေးထွက်​တော့မည်​။​ဘေးတွင်​ရှိ​သောသံတိုင်​ကို ကျစ်​ကျစ်​ပါ​အောင်​ဆုက်​ကိုင်​ရင်း ငုတ်​တုတ်​လေးထိုင်​ကာ မျက်စိတင်းတင်းမှိတ်​ထားမိသည်​။​ကြောက်​လွန်း၍တဆက်​ဆက်​တုန်​ယင်​နေသည့်​ခန္ဓာကိုယ်​လေးက​တော့ ကျုံ့ကျုံ့က​လေးရယ်​သာ ။

'Baek ခင်​ဗျာ့ဘာအဆင်​မ​ပြေတာရှိလို့လဲ´

လူလိုနားမလည်​တဲ့အ​ကောင်​လို့​ပြောလိုက်​ချင်​ပေမယ့်​သူကလူမှမဟုတ်​တာ ဘယ်​နှယ့်​လူလိုနားလည်​မှာတဲ့လဲ။

ဒီ​လောက်​အထိ တဆက်​ဆက်​တုန်​ပြီး​သေးထွက်​မ​တက်​ကြောက်​လို့​ထောင့်​ကပ်​ထိုင်​ပြီးတန်းကိုကျစ်​ကျစ်​ပါ​အောင်​ဆုပ်​ကိုင်​ထားတာကို ။ ဘာအဆင်​မ​ပြေလိုလဲတဲ့ ။​မေးတက်​လိုက်​တဲ့​မေးခွန်း။

'PCY​ရောက်​ရောက်​ခါနီးပြီလား´

'အခုမှစထွက်​တာ​လေ Baek ခင်​ဗျာ့ ရှု့ခင်း​တွေအရမ်းလှတာပဲ ထကြည့်​ပါလား ခင်​ဗျာ့´

'အီး ဟီး ဟီး ဘုရားသခင်​စောင့်​ရှောက်​ပါ PCY တစ်​စစီဖြုတ်​ပြီးမင်းကို​မြေမြုတ်​ပြစ်​မယ်​ငါအမြင့်​ကြောက်​တာမင်းမသိလားကွ မင်း Data ထဲမှာမ​ပေါ်ဘူးလားကွ ငါ ငါ တကယ်​သေ​တော့မယ်​ထင်​ပါတယ်​အီး ဟီး 😭´

မျက်​စိစုံမှိတ်​၍​အော်​ဟစ်​သာငိုပြစ်​လိုက်​မိသည်​။​ဘေးက၀ိုင်းကြည့်​နေသည့်​အတွဲ​တွေကိုလဲရှက်​မ​နေ​တော့ပါ ။ ဒီလူ​တွေဒီတစ်​ခါ​တွေ့ပြီးရင်​နောက်​ဘယ်​တော့မှပြန်​တွေ့ရမှာမဟုတ်​ဘူး ။ မြန်​မြန်​သာ ဟိုဘက်​ကမ်း​ရောက်​ဖို့ရာဆု​တောင်းလို​နေမိ​တော့သည်​။

'​ဗျာ Mi Miyanhae Baek ခင်​ဗျာ့ ကျွန်​တော်​ကျွန်​တော်​တကယ်​မသိလ်ိုက်​လို့ပါ ဒါစီးလိုက်​ရင်​Baek အရမ်း​ပျော်​နေတာမြင်​ရမယ်​ထင်​ခဲ့တာ Baek ကိုပြုံး​စေချင်​တဲ့အတွက်​ကျွန်​တော်​လုပ်​ခဲ့တာပါ´