' Baek ညနေကျောင်းလွှတ်ရင်ကိုယ်လာကြိုမယ်နော်'
'ဒုန်း!!!'
ကျွန်တော့်အဖြေအားစောင့်မျှော်နေသည့်Yeol အား အဖြေပြန်မပေးပဲကားတံခါးကိုစောင့်ပိတ်ကာကျောင်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်....။
' Byun Baek !!!'
ကျောင်းရှေ့လှေကားထစ်လေးတွင်Jongdae နှင့်Kyungsoo ကျွန်တော့်ကိုစောင့်နေလေရဲ့....။
Kyungsoo ကတော့လုပ်မြဲတိုင်း နားကြပ်နှစ်ဖက်နားမှာတပ်ပြီး ပုလင်းဖင်လောက်ရှိသည့်ပါဝါမျက်မှန်အ၀ိုင်းကြီးတပ်ကာ သုံးကီလိုလောက်ရှိသည့်English စာအုပ်အကြီးကြီးနှင့်တစ်ယောက်ထဲအလုပ်ရှုပ်နေလေရဲ့ ....။
Jongdae ကတော့ဆော့လက်စ Game ပွဲကိုရပ်ကာ ကျွန်တော့်ဆီအပြေးရောက်လာပြီး ပခုံးကိုသိုင်းဖက်၍...။
' Byun Baek ကန်တင်းသွားရအောင်မင်းကိုစောင့်နေတာငါတို့ခုချိန်ထိဘာမှမစားရသေးဘူး '
'Miyan ငါနည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်မင်းတို့မနက်စာအတွက်ငါတာဝန်ယူတယိ လာသွားကြရအောင်'
' Woow ဒါမှ Uri Byun Baek , Kyungsoo ahh ငါတို့ကိုမနက်စာတာဝန်ယူမယ့်သူဌေးလေးရောက်လာပြီကွ ကန်တင်းသွားကြမယ်'
အသံပြဲနှင့်တစ်ကျောင်းလုံးကြားအောင်အော်ကာမြောက်ကြွမြောက်ကြွနှင့်ကျွန်တော့်ပခုံးဖက်ဂနာမငြိမ်ယွပိုးစိန်ဖြစ်နေသည့်Jongdae ကို Kyungsoo ကစိတ်မသက်မသာဖြစ်နေသည့်ပုံဖြင့်ကြည့်ကာခေါင်းတခါခါနှင့်အနောက်မှကပ်ပါလာခဲ့၏...။
သူတို့နှစ်ယောက်းလုံးလဲ ကျွန်တော့်လောက်မချမ်းသာပေမယ့်နာမည်ကြီး Companyတွေရဲ့တစ်ဦးတည်းသောမျိုးဆက်တွေပင်...။
ဒါကိုမှ ကျွန်တော့်ဆီကမှ အခုလိုမစားရမသောက်ရရင်စားမ၀င်အိပ်မပျော်ကြတဲ့ နှစ်ယောက်ပါဗျာ....။
ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေ ကျွန်တော့်အပေါ်တကယ်ကောင်းကြပါတယ်....သူတို့ကြောင့်၅နှစ်တာအထီးကျန်ခဲ့ရသည့်ကျွန်တော့်ဘ၀လေး အခုတော့နေ့စဉ်အပြုံးပန်းတွေနှင့်လှလှပပလေးရှင်ခွင့်ရခဲ့ပြီလေ...။.

YOU ARE READING
{စက်ရုပ်မဟုတ်ပါ}
Fanfictionစက်ရုပ်ကလေးကိုသာစွဲလမ်းမိခဲ့သည့်ကျွန်တော့်အဆုံးသက်က....အကျည်းတန်လွန်းခဲ့ပါသည်။