သူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္ကအတူထိုင္ခဲ့ဖူးေသာ ေတာင္ကုန္းမို႔ေလးထက္တြင္.......။
ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးေပၚတြင္ေခါင္းေလးေဖးဖြစြာတင္ထားသူ.....။
ဂစ္တာတီးရင္း အျပံဳးပန္းေတြေ၀စာေနသည့္ကြၽန္ေတာ္....။
တီတီတာတာ စကားစုေလးေတြတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေျပာခ်င္းမ႐ွိေပမယ့္လဲ....အဓိပၸါယ္ ေတြျပၫ့္ႏွက္ေနသည့္ မ်က္၀န္းေတြကေတာ့ခံစားခ်က္ေတြႏွက့္ထပ္တူက်စြာ ႏွလံုးသားထဲကစကားသံေတြကိုႏႈတ္ဖ်ားမွဖြင့္ေျပာခ်င္းမ႐ွိခဲ့ၾကေသာ္လဲ နားလည္ေနၾကသည္....။
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္အဆမတန္ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနသည့္ ႏွလံုးသားေလးကလဲထိန္းခ်ဳပ္၍မရေတာ့.....။
Baek ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာေႏြးေထြးေသာ အျပဳအမူေတြႏွင့္ဆက္ဆံသည္တဲ့ေလ......။
ဒါအိမ္မက္သက္သက္ပါပဲေလ......။
လက္႐ွိကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနကငရဲတံခါး၀တြင္စိုက္စိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္႐ွိေနသည္.....။
ခြဲစိတ္ခန္း ႐ွိရာဆီသို႔ေရာက္႐ွိဖို႔အတြက္ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနသည့္ လူနာတင္ကားေလးကေတာ့ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္လမ္းမတြက္ဆူည့ံစြာသာ.....။
' Park Chan Yeol ခင္ဗ်ား႐ူးေနတာလားဟမ္....ခင္ဗ်ားဗ်ာ...ဘာလို႔...ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္အစား....ခင္ဗ်ားဗ်ာ'
အျပံဳးေတြႏွင့္သာလိုက္ဖက္ေသာ ခ်စ္ရသူ၏မ်က္ႏွာေလးထက္တြင္ ..... ကြၽန္ေတာ္မႏွစ္ၿမိဳ႕ေသာမ်က္ရည္ဥတို႔ကရႊဲရႊဲဆိုသည့္တိုင္ေအာင္ကို အဆက္မပ်က္က်ဆင္းလွ်က္....။
မုန္းလိုက္တာဗ်ာ.....အဲ့ဒီမ်က္ရည္ဆိုတဲ့အရာႀကီးမ႐ွိခဲ့ရင္သိပ္ေကာင္းမယ္...အျပံဳးေတြနဲ႔သာလိုက္ဖက္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူရဲ႕မ်က္ႏွာႏုႏုုထက္မွာအခုေတာ့ အက်ည္းတန္လြန္းသည္႕တဲ့မ်က္ရည္ဆိုတဲ့အရာႀကီးေတြကဆိုးမိုးေနသည္...။

YOU ARE READING
{စက်ရုပ်မဟုတ်ပါ}
Fanfictionစက်ရုပ်ကလေးကိုသာစွဲလမ်းမိခဲ့သည့်ကျွန်တော့်အဆုံးသက်က....အကျည်းတန်လွန်းခဲ့ပါသည်။