ဒုန်း!!!!!.......
နားထဲသို့စူးရှစွာဝင်ရောက်လာခဲ့သည့်အသံကြောင့်မူးနောက်နေသည့်ခေါင်းကိုအားယူ၍ခေါင်းထောင်လိုက်ကာ လက်ရှိရောက်နေသည့်အခြေအနေတစ်ခုကိုအစီစဉ်မကျပြန်တွေးတောမိလိုက်၏....။
အခုရောက်နေသည့်နေရာကဆေးရုံမှာမဟုတ်...အကာအရံမရှိသောလေဟာနယ်တစ်ခုဖြစ်သော မိုးမျှော်တိုက်ပျက်ကြီးတစ်လုံးဖြစ်ပုံရသည့်ခေါင်မိုးပေါ်၌ထိုင်ခံပေါ်တွင်ကြိုးနှင့်တင်းကျပ်စွာချည်နှောင်ခံထားရသည့်ကျွန်တော့်အခြေအနေကိုသဘောပေါက်သွားခဲ့၏...။Daddy စိုးရိမ်နေခဲ့သောအခြေအနေကဒါမျိုးလား..။
ဟက်..!!!!
ကျွန်တော်ပျောက်ဆုံးသွားသည်ကိုသာ Daddy သိသွားမည့်အချိန်မှာ Daddy ရင်ထဲဘယ်လောက်တောင်ပူလောက်နေလိမ့်မလဲဆ်ိုတာတွေးမိယုံနဲ့တင်ကျေနပ်မိသည်...။
ခံစားလိုက်ပါဥိ်ီး Mr.Byun ရယ်ခင်ဗျားသားရဲ့ရင်ဘက်ထဲမှာလဲအဲ့ဒီထက်မကတဲ့ ပူလောင်မှု့တွေနာကျင်မှု့တွေအများကြီးတဲ့ နှစ်တွေကြာမြင့်လာသည့်တိုင်အောင်ခံစားခဲ့ရတာတွေ သိစေချင်မိတယ်....။
Hyungရောပြာယာခက်နေသည့်အထိပူပန်နေမလား ? ကျွန်တော်ထွက်ပြေးသွားတယ်လို့တော့မထင်လောက်ပါဘူးနော်အခွင့်အရေးကိုအသုံးချပြီးထွက်ပြေးသွားတယ်လိုတော့မထင်လောက်ပါဘူး...။
သူကရော...သူကတော့ ကျွန်တော့်ပျောက်သွားမှန်းကိုတောင်သိပါရဲ့လား....။
သိမယ်တော့မထင်ပါ ဘာကြောင့်လဲ ကျွန်တော့်ဆန္ဒအရသူကျွန်တော့်မျက်စိရှေ့ကနေပျောက်ကွယ်သွားပေးခဲ့သည်လေ...။
ကျွန်တော်ဒီလိုအခြေအနေရောက်နေသည်ကို သူသိနိုင်မည်မထင်ပါဘူးလေ...။
သူအန္တာရယ်ကင်းတာပေါ့ သူအန္တရာယ်ကင်းနေပါသေးတယ်လေ....။
Byun Baekhyun ကိုယ်တိုင်အန္တာရယ်ထဲရောက်နေတဲ့အချိန်မှာတောင်သူ့အတွက်စိတ်ပူနေမိသေးတယ်...။

YOU ARE READING
{စက်ရုပ်မဟုတ်ပါ}
Fanfictionစက်ရုပ်ကလေးကိုသာစွဲလမ်းမိခဲ့သည့်ကျွန်တော့်အဆုံးသက်က....အကျည်းတန်လွန်းခဲ့ပါသည်။