BERVA

bölüm 8

En çok ihtiyacım olduğu zamanlarda yoktu... Bunu ne değiştirebilirdi ki? Hiçbir şey!

Sabah kalktığımda yanımda yoktu gitmişti çoktan. Toparlanıp kendime geldim ve hazırlanıp odamdan dışarıya çıktım. Hava çok güzeldi konaktaki çalışanlar harıl harıl çalışıyordu, dün buraya gelip yatıya kalan misafirler çoktan sofraya oturmuşlardı.

Seda'yı görünce kaldım öylece. Bir insan kovulduğu yere nasıl yüzsüz gibi geri dönerdi? Onları uzaktan görebiliyordum sadece fakat eminim oydu bu.
Tam salonun önünden geçecektim ki gelen sesleri duydum.

Bu Nacize hanım'ın sesiydi.

"Seda güzel kızım sakın Berva'ya bulaşma tamam mı? Selim'i zor sakinleştirdim bu sabah sinirlenmesini istemiyorum yoksa kıyameti kopartır bu sefer."

Seda gözlerini devirerek saçlarını arkaya savurdu.

"Hayır yani Selim'i anlamıyorum cidden! Ne var bu Berva'da? 3 sene oldu ya 3 sene! Yapmadığım şey kalmadı. Estetik bile yaptırdım ben onun için teyze. Bir kez bakmadı yüzüme!"

"Denedik Seda. Ama olmayınca olmuyor! Berva için beni bile karşısına alıyor deli gibi aşık ona ne yaparsak yapalım fayda etmeyecek.!"

Bana bu derece bir sevgi beslediğini bilmek beni mutlu etse de bir yandan üzüyordu. Çünkü o anlatmadıkça bir şeyleri ben onunla mutlu olmayacaktım kaldıramazdım çünkü şüpheyi.
Onların iğrenç planları umrumda olmadı. İşleri kötülüktü zaten...
Mutfağa geçip kahvaltı yaptıktan sonra tekrar odama dönecektim ki telefonum çaldı. Arayan Selim'di.

"Alo?"

"Alo. Evet ne vardı?" dedim sert sesimle.

"Öylesine aradım. Karımın sesini özlemiş olamaz mıyım?"

"Olamazsın!"

"Kim sinirlendirmiş benim can parçamı?"

Güzel sözcükleri beni etkilese de o direk eriyip süzülen aptallardan değildim. Beni Seda sinirlendirmişti fakat çocuk gibi elbette şikayet etmeyecektim!

"Sen sinirlendiriyorsun beni!"

"Ne hayvanmışım ben."

"Öylesin. Aptalsın da!"

"Aptalım da."

"Dalga mı geçiyorsun sen benimle!"

Sinirimi çıkartacak birini arıyordum zaten.

"Haşa ne haddime."

Basbayağı benimle eğleniyordu bu daha da sinirlerimi bozdu.

"Selim! Sinirim tepemde. Bulaşma bana!"

"Sonunda itiraf ettin. Kim sinirlendirdi seni?"

"Hiç kimse."

Asla söylemezdim her konuda onun arkasına sığınan bir korkak olmak istemiyorum.