Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir gün kapıma gelmeye kalkışırsan bil ki sana tüm kapılarım kapalı. Vicdansızlığını sırtına alıp geri dön. Ne sen mutlu ol ne de ben."
......
Zümrüt'ten...
Cevabımı bile verememiştim. Bu kadar mı salak bir insandım? Ne zaman akıllanacaktım bilmiyordum.
"Unutacaksın onu Zümrüt. Ne olursa olsun unutacaksın."
Berva'nın dedikleriyle ona baktım.
"Berva... O kadar çok istiyorum ki unutmayı." başımı iki yana salladım ağlayarak. "O kadar istiyorum ki şu kalpten söküp atmayı."
Aptal Zümrüt! Aptal.
Bir gram beyni olmayan Zümrüt.
Gurursuz Zümrüt.
Daha nice sıfat yakıştırabilirdim kendime.
"Yaa Zümrüt..." diyerek yanıma oturarak o da ağlamaya başladı. "Sen böyle ağlayınca hep benimde ağlayasım geliyor. Sen yeğenine acı çektirmek mi istiyorsun! Bebeğimle beraber üzülüyoruz şurada! Ağlamasana be!"
Ağlamamam için böyle dediğini biliyordum. Berva'yı gerçekten seviyordum çok fazla yanımda olup destek oluyordu.
Dışarıdan sesler geliyordu ama tam algılayamıyordum. Çünkü konağın üst kattaki odasındaydık.
"Tamam tamam üzülmeyin. Susacağım." dedim yalandan gülerek.
"Ha şöyle ya."
Tam konuşacakken bir küfür sesi ve bağırış duydum. Ayaklanarak telaşla kapıya yürüdüm.
"Sende duydun mu Berva!"
"Evet. Oha! O küfür neydi be!"
Odadan çıkıp merdivenlere yöneldik. Aşağı hızlı hızlı inerken Berva'ya baktım.
"Ay Berva sakın hızlı inme!"
Başını sallayarak yavaşça inmeye başladı. Avluya vardığımızda gördüğüm görüntüyle geriye adım attım. Yalçın, sofradaki adama yumruklar atıyor Selim ise engellemeye çalışıyordu. Kadın ise şok içinde izliyordu.
"Senin dilini koparırım! Senin haddine mi lan!" Yalçın'ın bir daha bağırmasıyla elimi ağzıma kapadım.
Selim kafasını kaldırıp bizi görünce duraksadı.
"Berva yukarı!" dedi sert bir sesle.
"Selim... Burada ne..." Berva sözünü bitiremeden Selim sözünü kesti.
"Yukarı dedim! Aşağı indiğini görmeyeceğim!"
Berva şokla geriye çekilip merdivenlere doğru yürüdü.
